Το Μέγαρο Μαξίμου εδώ και δύο μέρες προκαλεί την ΝΔ να καταθέσει πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης για να «μετρήσει τις δυνάμεις της». Επίσης, πλειάδα υπουργών και στελεχών σχεδόν εκλιπαρούν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ασκήσει το δικαίωμά της. Οι κ.κ. Τσακαλώτος, Παππάς, Σκουρλέτης διαδέχονται ο ένας τον άλλον στο ίδιο μοτίβο.
Δεν γνωρίζουμε τι θα πράξει τελικά η ΝΔ. Ξέρει όμως η κυβέρνηση ότι τα «κουκιά» σε μια τέτοια περίπτωση δεν βγαίνουν. Εκτός από την δημοκρατικού συγκεντρωτισμού στάση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, κανείς από τους βουλευτές των αυτοδιαλυόμενων ΑΝΕΛ δεν πρόκειται να βγάλει τα μάτια με τα ίδια του τα χέρια.
Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Η εικόνα της κυβέρνησης αντικατοπτρίζει τα τελευταία 24ωρα την ανακατάταξη του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων που καταγράφεται τους τελευταίους μήνες από τις δημοσκοπήσεις. Με τους ΑΝΕΛ να διαλύονται εις τα εξ ων συνετέθησαν και τον ΣΥΡΙΖΑ να συρρικνώνεται, τα περιθώρια ελιγμών περιορίζονται δραματικά και η ευχέρεια πρωτοβουλιών εξανεμίζεται. Ας αναγνώσουμε τις δηλώσεις του Μαξίμου, που ρίχνει το γάντι στη ΝΔ για πρόταση δυσπιστίας, αλλιώς: για πρώτη φορά η κυβέρνηση υποχρεώνεται να «παραχωρήσει» την πρωτοβουλία κινήσεων στην αντιπολίτευση για την επιβίωσή της! Προσδοκά, εφόσον η ΝΔ καταθέσει πρόταση μομφής, να νομιμοποιήσει το κυβερνητικό σχήμα όχι μέσω της καθαρής, δικής της πλειοψηφίας, αλλά μέσω της έτσι ή αλλιώς περιορισμένης δυνατότητας της ΝΔ για όποια ανατροπή, αφού η κοινοβουλευτική της δύναμη-μαζί με τα «κουκιά» του Ποταμιού- είναι δεδομένη. Αφού δεν βγαίνουν τα «κουκιά» των άλλων, άρα είμαστε πλειοψηφία-είναι το σκεπτικό του κυβερνητικού επιτελείου. Κοντόφθαλμος υπολογισμός και αναγνώριση της αδυναμίας να καθορίζει πλέον μονοσήμαντα την πολιτική ατζέντα…
Παράλληλα, η κυβέρνηση θεωρεί ότι «έχει δέσει τον γάιδαρό της» για την συμφωνία των Πρεσπών καθώς με τη στήριξη (ορισμένων) βουλευτών του Ποταμιού και μερικών άλλων από τις γύρω «γκρίζες ζώνες» αισιοδοξεί ότι θα περάσει τον πήχη των 151 ψήφων στη Βουλή. Σε περίπτωση υπερψήφισης της συμφωνίας, η κυβέρνηση- ή για την ακρίβεια ο ΣΥΡΙΖΑ- είναι βέβαιο ότι θα «εξαργυρώσει» την «εθνική επιτυχία» με τις θριαμβολογίες ότι άντεξε και να επιχειρήσει να νομιμοποιήσει την κυβερνητική ισχύ μέσω… Σκοπίων. Γιατί αυτό στην πραγματικότητα έχει συμβεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξ αρχής συνέδεσε τη λύση του Μακεδονικού με υστερόβουλες πολιτικές επιδιώξεις στο εσωτερικό πολιτικό πεδίο. Όμως κι εδώ οι αλλαγές στους πολιτικούς συσχετισμούς αναδύονται ανάγλυφα. Ας θυμηθούμε. Στην αρχή της διαπραγμάτευσης για το Μακεδονικό, ένας από τους βασικούς στόχους ήταν η διάσπαση της ΝΔ, ο διεμβολισμός των άλλων κομμάτων του ευρωπαϊκού τόξου και η εκτίμηση ότι η συμφωνία θα περάσει με ευρεία πλειοψηφία. Σήμερα, αυτό που καταγράφεται είναι η κατάρρευση του ετερόκλητου συνασπισμού των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και η αγωνία για το όριο των 151 ψήφων για την επικύρωση της συμφωνίας.
Ένα είναι σίγουρο: μετά την μια ή την άλλη ψηφοφορία, τίποτα δεν θα θυμίζει το σήμερα στο πολιτικό τοπίο. Η κυβέρνηση θα αγκομαχά αναζητώντας ερείσματα νομιμοποίησης και οι εκλογές θα σιμώνουν…
