Πολιτικη & Οικονομια

Κεντροαριστερές υποθέσεις

48686-107799.jpg
Θανάσης Παππάς
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Είναι σχετικά απλό. Η πολιτεία Μπουτάρη συνιστά μια άλλη πρόταση ερμηνείας του υπαρκτού. Είναι ασύμπτωτη κι ασύμβατη με παγιωμένες κομματικές αντιλήψεις. Αυτό φαίνεται και στην ίδια την ανθρωπογεωγραφία της πρωτοβουλίας, η πολυμορφία της οποίας είναι γνωστή.

Ο δήμαρχος είναι κυρίαρχος όχι μόνο λόγω θεσμικού πλαισίου, όπου είναι μονοπρόσωπο όργανο διοίκησης. Αλλά γιατί κυριάρχησε στη ροή του χρόνου. Απροσδοκήτως; Ίσως… Όπως και να ’ναι όμως η νέα πραγματικότητα σόκαρε. Θετικά κι αρνητικά. Εσωτερικά κι εξωτερικά. Είναι σύνηθες αυτό για τους έχοντες εντρυφήσει σε μανιέρες του «σοσιαλιστικού χώρου», η της «ανανεωτικής η μη αριστεράς». Άλλη λογική, άλλη περπατησιά.

Είχαμε συνηθίσει να διαθέτουμε το πολύ-πολύ «συνοδοιπόρους» με επικυριαρχία της κομματικής νομεκλατούρας. Εδώ δεν είχαμε τέτοια άνθηση αντίστοιχων φαινομένων. Αν είχαμε, η καινοτομία κι η νεωτερικότητα θα είχαν «κοντά ποδάρια».

Με αυτά τα «δεδομένα» προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα:

▪ Η δυναμική και η πολιτική Μπουτάρη επενδύει στη σοβαρότητα και στη μετριοπάθεια, τη στιγμή που δεν υπάρχουν εύκολες και ευχάριστες επιλύσεις εδώ και τώρα. Δεν γεννά εμπιστοσύνη;

▪ Δεν θέλουμε η πολιτική μας για τον Δήμο να έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο και αποδοχή στους πολίτες;

▪ Πρέπει όλα αυτά κι όλα τα υπόλοιπα να τα αντιστοιχήσουμε με όρους κομμάτων και κομματαρχών που είχαμε συνηθίσει να κυριαρχούν με μια μόνο μανιέρα. Τον κομματισμό, την ίντριγκα, το δεσποτισμό και τη διαπλοκή;

▪ Απαλείφονται οι συμπεριφορές επειδή απλώς έχει αλλάξει η εποχή;

▪ Τι σχέση μπορεί να έχει η κουλτούρα και οι πολιτικές μας τελικά με την απουσία ανοχής απέναντι στη διαφορετική άποψη;

▪ Γιατί λοιπόν εμφανίζονται κατά καιρούς γκρίνιες, παραπολιτικά, φαγωμάρες και πλείστα όσα δεν συνάδουν με τον αντικειμενικό στόχο;

Ας διατηρήσουμε ως μέσον ερμηνείας την ψύχραιμη ανάγνωση της πραγματικότητας.

Έχουμε δήμαρχο που άλλαξε την εικόνα της πόλης στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.

«Ο δήμαρχος με την ενέργεια που επέδειξε είναι και πατριώτης και κοσμοπολίτης. Έκανε ευρύτερες αλλαγές σε αντιλήψεις και νοοτροπίες. Δεν αντιγράφεται και η έννοια του δημάρχου, δεν θα είναι η ίδια ποτέ μετά από αυτόν. Μέχρι τότε έχει πολλά να προσφέρει».

Τάδε έφη Νίκος Μαραντζίδης…

Δεν αρκούμαστε;

Εν κατακλείδι: Ορισμένοι από μας ήμασταν ό,τι περίσσεψε από τις εγκιβωτισμένες δυνάμεις της παλιάς αριστεράς που έφαγε όλο το κύμα των παλινωδιών και καταρρεύσεων του υπαρκτού σοσιαλισμού και προσπέρασε τις ιδεοληψίες της συνασπισμένης αριστεράς με στόχο την ευόδωση της κυβερνώσας κεντροαριστεράς. Δεν εντρυφήσαμε στη κυβερνητική διαδρομή, επιθυμήσαμε τον εκσυγχρονισμό και τις μεταρρυθμίσεις του πολιτικού συστήματος… Είμαστε υποψιασμένοι και για την “αριστερά’’ και για το “σοσιαλισμό’’. Πολλώ δε μάλλον για τη “δεξιά’’. Είμαστε υποψιασμένοι για τις ταμπέλες, θέλω να πω…

Ψάχνουμε για δωμάτιο με ανοιχτά παράθυρα, χωρίς διδαχές-ηθικολογίες-ιδεολογήματα, χωρίς μεγαλόστομα κηρύγματα.

Το να μιλάς χωρίς να λες τίποτα, αναμασώντας τα λόγια σου, προδήλως διαφαίνεται πως  είναι η γλώσσα της «ιδεολογίας» των ατομικών πεποιθήσεων, στερεότυπα επαναλαμβανόμενων με σκοπιμότητα και χωρίς λογική.

Πρέπει να διαλέγουμε ανθρώπους που επιδεικνύουν επαγγελματισμό στη διοίκηση, με λογική και σοβαρότητα μακριά από λαϊκιστικές ρητορείες και φανφαρονισμούς, που μας έχουν οδηγήσει στα σημερινά αδιέξοδα.

Πρέπει να ψάχνουμε αυτούς που έχουν απελευθερωθεί από τα κόμματα του παγωμένου χρόνου και κυρίως από πρακτικές που ακολούθησαν ευλαβικά, έχοντας εμποτιστεί αρκούντως.

Πρέπει να ψάχνουμε και γι’ αυτούς που δεν είχαν κάνει επάγγελμα την «αριστερή τους προσήλωση». Όχι για εκείνους που ουδέποτε είχε σκιρτήσει η καρδιά τους για την αριστερά, αλλά δήθεν ακολουθούσε, λόγω προσωπικών στοχεύσεων και λογαριασμών.

Πρέπει να υπολογίζουμε το συμπέρασμα της Σώτης Τριανταφύλλου πως «στην Ελλάδα μόνον ένα είδος “διανοούμενου” αναγνωρίζεται: εκείνο που ακολουθεί την κυρίαρχη ιδεολογία, όταν αυτή η ιδεολογία εμφανίζεται ως αντιπολιτευτική – ακόμα καλύτερα όταν εμφανίζεται ως επαναστατική».

Αυτό ακριβώς πρέπει να ανατρέψουμε και η δημαρχία Μπουτάρη εδραιώνει αυτή την πεποίθηση. Οι συνθήκες ευνοούν τέτοιες ανατροπές που βελτιώνουν το κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι.

Πλατιά συμμαχία για τη Θεσσαλονίκη, με στόχευση, όραμα, κοσμοπολιτισμό, ανθρωπιά και έργο. Μια νέα κατάσταση στην ώρα της, λοιπόν. Τίποτα δεν είναι ισχυρότερο…

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ