Μπορεί να υπερασπιστεί τα πάντα και τα αντίθετά τους. Να κατηγορεί τους «δοσίλογους και μερκελιστές» γιατί ψηφίζουν μνημόνια. Αλλά μόλις έρθει στην εξουσία το κόμμα του που θα τα έσκιζε και τα εφαρμόσει περισσότερο από όλους, να κατηγορήσει τους ίδιους αυτούς «προδότες και κλέφτες» γιατί δεν συντάσσονται τώρα μαζί με τον Σύριζα στη «μεγάλη προοδευτική παράταξη». Μπορεί να επιχειρηματολογήσει και κατά και υπέρ των μνημονίων. Και υπέρ και κατά των Ανελ. Και εναντίον του διεφθαρμένου Πασοκ και υπέρ της «σοσιαλδημοκρατίας» που πρέπει να ενώσει τις δυνάμεις της με την αριστερά για τη δημιουργία του προοδευτικού μετώπου.
Τώρα πρέπει να αντιμετωπίσει το διαζύγιο με τον Κοτζιά. Πρέπει να υπερασπιστεί την πρωθυπουργική επιλογή Καμμένου έναντι Κοτζιά και να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Για το σκοπό αυτό, γράφει ένα άρθρο 500 λέξεων μόνο με αφηρημένα ουσιαστικά: Ετεροκαθορισμός, πολιτικοί πόροι, πολιτική φαντασία επί του πεδίου, διαφορετικής τάξεως επινοητικότητα στην παραγωγή λύσεων, κριτικός και μακροσκοπικός ευρωατλαντισμός, συναπροσανατολισμός πολιτικών, εκλογίκευση της πολυμέρειας των διακρατικών προβλημάτων, ωρίμαση της διασυνοριακής και οικονομικής τεκμηρίωσης των σχέσεων με την Αλβανία, διεθνοπολιτική καλλιέργεια, σύλληψη του ανατολικομεσογειακού χώρου, πολιτιστική συνθετότητα, συλλογική επιλογή της ενσωμάτωσης, ανενεργές διαστρώσεις δυνάμεων και ιδεολογικά αποκρυσταλλώματα.
Γιατί όμως όλα αυτά τα αφηρημένα ουσιαστικά που δεν λένε τίποτα; Το εξηγεί ο ίδιος: Για να αποφύγουμε τον «εγκλωβισμό στην “πλοκή” μιας παραίτησης». Α, μάλιστα. Για να μη δούμε δηλαδή τα γεγονότα, αυτά που συνιστούν την «πλοκή» της παραίτησης. Για να μη συζητήσουμε δηλαδή για τα 50 εκατομμύρια ή τα 40 ή τα 11, για τα μυστικά κονδύλια του ενός και τα κρυφά του άλλου, για τον Σόρος και το πού πήγαν τα λεφτά. Να μην συζητήσουμε, δηλαδή, για όσες εξωφρενικές κατηγορίες ανταλλάχτηκαν μέσα στο υπουργικό συμβούλιο από δυο πρώτους τη τάξει υπουργούς. Για να μη ρωτήσουμε, για θέματα όπως «κατάχρηση δημοσίου χρήματος και δωροδοκία», γιατί αυτά περιγράφουν οι φράσεις που ακούστηκαν στο υπουργικό συμβούλιο.
Για να μείνουν στο απυρόβλητο οι οικονομικές συναλλαγές της εξουσίας, λοιπόν, επιστρατεύονται οι οργανικοί διανοούμενοι που θα μιλήσουν για «φαντασία πεδίου, εκλογίκευση πολυμέρειας και ωρίμαση διασυνοριακής τεκμηρίωσης». Την ώρα που τα αφεντικά τους τσακώνονται για εκατομμύρια, αυτοί είναι οι χρήσιμες πένες που καλύπτουν τα εκατομμύρια με λέξεις.
