Ξέρουμε μόνο ότι λιντσαρίστηκε άγρια δυο φορές, πρώτα από τον κοσμηματοπώλη και τον μεσίτη της διπλανής πόρτας, έπειτα από τους αστυνομικούς. Ξέρουμε ακόμη ότι ήταν ομοφυλόφιλος, ακτιβιστής του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος, οροθετικός και τοξικομανής.
Δεν ξέρουμε τίποτα άλλο. Αν μπήκε στο κοσμηματοπωλείο για να κλέψει ή κυνηγημένος, σε κατάσταση αμόκ, σε σύγχυση από κάποια ουσία. Αν κρατούσε μαχαίρι, σύμφωνα με την αρχική εκδοχή που ποτέ δεν τεκμηριώθηκε, αν ήταν επικίνδυνος για κάποιον άλλο πέρα από τον εαυτό του. Αν μπήκε στο ασθενοφόρο νεκρός και αν ήταν νεκρός όταν του φόρεσαν χειροπέδες. Ποια ήταν η αιτία θανάτου του, αν πήγε από γυαλί, από κάποιο χτύπημα, από όλα μαζί. Γιατί γίνεται ΕΔΕ αντί να αποταχθούν αμέσως οι αστυνομικοί που τον έδειραν αφού οι ανώτεροι τους ξέρουν ποιοι είναι. Πώς περνάνε έτσι χαλαρά γκάλοπ τύπου ήταν δικαιολογημένο ή όχι το λιντσάρισμα, πώς είναι δυνατόν να μεταδίδονται ως πληροφορίες διαρροές που δεν έχουν διασταυρωθεί, πώς γίνεται να κατασκευάζεται μια κατάσταση τόσο γρήγορα, τόσο πρόχειρα και τόσο εύκολα όταν έχει προηγηθεί ο άδικος θάνατος ενός 33χρονου ανθρώπου. Τι θα συνέβαινε αν δεν υπήρχαν τα βίντεο, γιατί τόσος κόσμος που ήταν εκεί δεν προσπάθησε να βοηθήσει το θύμα. Γιατί δεν αντέδρασε ούτε ένας αστυνομικός στη χυδαιότητα του συνδικαλιστή που είπε ότι αυτή είναι η συνήθης πρακτική της αστυνομίας και σ’ όποιον αρέσει. Πώς σήκωσε κεφάλι το φίδι τόσο προκλητικά κάτω από το αποκρουστικό σύνθημα «πρεζάκια και γκέι δεν είσαστε αναγκαίοι». Τι ρόλο έπαιξε στην ιστορία ο σεξουαλικός προσανατολισμός του θύματος, αν και πώς θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί η περιθωριοποίησή του. Τι σκέφτονται στ’ αλήθεια οι «ισαποστάκηδες» που καταδικάζουν μεν τη βία σε βάρος του Ζακ Κωστόπουλου αλλά δηλώνουν με την ίδια ακριβώς ένταση ότι κατανοούν και την αγανάκτηση όσων ζουν καθημερινά το πρόβλημα παραβατικότητας και εγκληματικότητας στο κέντρο της Αθήνας. Τι ειπώθηκε στις συσκέψεις των κομματικών επιτελείων που κατέληξαν σε μια καθυστερημένη και χλιαρή αντίδραση, τι λένε οι δημοσκόποι για τη στάση της κοινής γνώμης, πόσο βαθύς είναι ο διχασμός που εκδηλώνεται στα social media, αν φταίνε τα μνημόνια για τον εκφασισμό μέρους της ελληνικής κοινωνίας, αν η μαυρίλα υπήρχε και απλώς με την κρίση ξεχύθηκε, πόσοι Ζακ υπάρχουν γύρω μας, πόσοι αγανακτισμένοι κοσμηματοπώλες και μεσίτες, πόσοι θερμόαιμοι αστυνομικοί, πόσοι απαθείς παρατηρητές της φρίκης, πόσοι επαγγελματίες της ενημέρωσης έτοιμοι να προωθήσουν ωμά ψέματα, πόσοι παραλήπτες τους πρόθυμοι να τα καταναλώσουν.
21°
