Δύσκολος θα είναι, διαβάζουμε στον Τύπο, ο Σεπτέμβριος. Και ο Οκτώβριος και ο Νοέμβριος, συμπληρώνω. Και ο χρόνος που ακολουθεί. Και οι εποχές που έρχονται. Ξεχνάμε συχνά ότι κάθε εποχή έχει τις δικές της δυσκολίες. Και οι συνθήκες υπερβαίνουν σχέδια και πρωταγωνιστές.
Στο μέτωπο της πολιτικής και κυρίως σε εποχές έντασης και σύγκρουσης, όπως αυτή που διανύουμε, κανείς δεν μπορεί να αποφύγει το συγκεκριμένο και τη δοκιμασία που αυτό συνεπάγεται. Όσο και αν το αποφεύγει, όσο και αν το παρακάμπτει, όσο και αν το προσπερνά, η απόφαση επί του συγκεκριμένου θα παραμείνει απαιτητική και αναπόδραστη. Στο μέτωπο του συγκεκριμένου κρίνονται όλα. Και αυτό δεν συνδέεται μόνο με τη λειτουργικότητα της πολιτικής αλλά εμπεριέχει στον πυρήνα του ένα βαθύ ηθικό αίτημα. Αν η πολιτική είναι ένα πεδίο λόγου, πρωτίστως είναι ένα πεδίο πράξης.
Στη σημερινή Ελλάδα, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, αποφεύγουν συστηματικά και υπεκφεύγουν συνειδητά το μέτωπο του συγκεκριμένου. Υπάρχει ένας διακομματικός συμβιβασμός πάνω στην αποφυγή της αλήθειας και, κυρίως, κάθε φορά που η αλήθεια τραυματίζει. Που η αντιμετώπιση της πραγματικότητας, δηλαδή η θεραπεία των διακηρυγμένων «ασθενειών» συνοδεύεται με δοκιμασία και κόστος.
Δεν υπάρχουν πια περιθώρια για αποφυγή της συνάντησης με την πραγματικότητα και την αλήθεια. Και είναι μάταιο να περιμένει κανείς από τον κ. Λαφαζάνη, τον κ. Τσίπρα, αλλά φοβούμαι και από τον κ. Στουρνάρα και τον κ. Σαμαρά, που έχουν διπλή ευθύνη, να μπουν στο πύρινο μέτωπο του συγκεκριμένου. Μόνο οι πολίτες, αρνούμενοι παλαιές συμπεριφορές κομματικής υποταγής, μπορούμε, απαιτώντας την αλήθεια και τη συγκεκριμένη τοποθέτηση επί των αναγκαίων λύσεων, να κινήσουμε το μηχανισμό που μας πάει πιο κοντά στο μέτωπο του συγκεκριμένου.
16°
