Η ανάδειξη του δημάρχου Αθηναίων είναι η κορυφαία μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών. Ο Γιώργος Καμίνης κατάφερε να συσπειρώσει τους προοδευτικούς πολίτες από την κεντροδεξιά μέχρι την ανανεωτική αριστερά χάρη στην διάσπαση των δυνάμεων της ΝΔ, χάρη στην αδυναμία/απροθυμία του ΣΥΡΙΖΑ να υποστηρίξει μια προσωπικότητα υπερκομματικής αποδοχής και χάρη στο ήπιο προφίλ του που ευνοεί τις συγκλίσεις και τη σύνθεση. Κατάφερε πολλά στο επίπεδο της δημοσιονομικής εξυγίανσης του δήμου Αθηναίων, παρέλαβε ένα θηριώδες έλλειμμα και θα παραδώσει σημαντικό πλεόνασμα. Κράτησε μια πολύ έντιμη και θαρραλέα στάση απέναντι στην Χρυσή Αυγή, έκανε σημαντικές προσπάθειες στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής παίρνοντας πρωτοβουλίες στήριξης των ασθενέστερων. Όμως, η Αθήνα δεν διακρίνεται για την καθαριότητά της, τον καλό φωτισμό το βράδυ, την τάξη στο παρκάρισμα και στα τραπεζάκια έξω, δεν δίνει την εντύπωση ότι ανεβαίνει παρά την αύξηση του τουρισμού, αλλά αντίθετα δημιουργείται η αίσθηση μιας πόλης σε παρακμή.
Ο Γ. Καμίνης κλείνει τον κύκλο του στο δήμο Αθηναίων έχοντας κάνει το βήμα για το πέρασμα στην κεντρική πολιτική σκηνή μετά την υποψηφιότητά του για την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής. Έδωσε ένα πολύ θετικό παράδειγμα μετριοπάθειας και ευπρέπειας, αλλά είχαν δημιουργηθεί υπερβολικά μεγάλες προσδοκίες γύρω από το πρόσωπό του ότι θα αποδείξει πως οι προοδευτικές επιλογές μπορεί να φέρουν υπερβάσεις και λύσεις σε διαχρονικά και βαθιά προβλήματα.
Η αποχώρησή του από το δήμο Αθηναίων δημιουργεί νέα δεδομένα και νέες προκλήσεις.
Είναι θέμα ημερών η ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Κώστα Μπακογιάννη, ο οποίος θα έχει την υποστήριξη της ΝΔ αλλά ταυτόχρονα έχει σημαντική διεισδυτικότητα στο χώρο της κεντροαριστεράς.
Σε πρώτο επίπεδο είναι μια συστημική υποψηφιότητα γιατί ανήκει σε μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές οικογένειες της χώρας και γιατί ο θείος του διεκδικεί την πρωθυπουργία, όμως στην πραγματικότητα δεν είναι συστημική υποψηφιότητα γιατί δεν αποτελεί φυσική επιλογή της ηγεσίας της ΝΔ αλλά αναγκαστική, επειδή δηλαδή ο ίδιος το αποφάσισε και θα σάρωνε οποιαδήποτε άλλη γαλάζια υποψηφιότητα, επομένως δεν θα μπορούσαν να τον σταματήσουν, με δεδομένη την παράδοση της ΝΔ στα αυτοδιοικητικά αντάρτικα. Εξάλλου, στη χώρα μας παραμένει κατά βάση αναλλοίωτος ό μηχανισμός παραγωγής στελεχών και πανίσχυρα τα μιντιακά δίκτυα επιβολής τους.
Σε πρώτο επίπεδο ο Κ. Μπακογιάννης ανήκει στη δεξιά, αλλά στο συλλογικό ασυνείδητο έχει καταγραφεί σαν ένας νέος πολιτικός που αντιμάχεται τον φανατισμό, προωθεί τη συναίνεση, υποστηρίζει το διάλογο ακόμη και με τους πολιτικούς του αντιπάλους, με άλλα λόγια μπορεί να απευθυνθεί σε ακροατήρια που υπερβαίνουν τα όρια της ΝΔ.
Σε πρώτο επίπεδο εκφράζει το παλιό, γιατί είναι ο γιος της Ντόρας που έχει θητεύσει ως δήμαρχος Αθηναίων και επομένως, με κάποια καθυστέρηση, του κληροδοτεί το αξίωμα. Όμως δεν είναι εύκολο να του κολλήσει κανείς αυτή την ταμπέλα όχι μόνο λόγω ηλικίας αλλά και επειδή γενικά η εικόνα του (από την εμφάνιση μέχρι τον τρόπο που μιλάει και κινείται) παραπέμπει σε οτιδήποτε άλλο εκτός από κάτι παρωχημένο. Το βασικό του πλεονέκτημα είναι ότι δεν μπορεί κανείς να τον κατηγοριοποιήσει, να τον εντάξει σε ένα είδος πολιτικού, να του φορέσει ένα καπέλο και να ξεμπερδεύει.
Ο Κ. Μπακογιάννης έχει όλες τις προϋποθέσεις να πάρει τον κόσμο που εμπιστεύθηκε τον Γ. Καμίνη. Αυτό κάνει πολύ δύσκολα τα πράγματα για το Κίνημα Αλλαγής που για να πετύχει καλή επίδοση θα πρέπει να ξαφνιάσει με μια πολύ λαμπερή επιλογή, αλλά και για τον ΣΥΡΙΖΑ που θα πρέπει να βρει την άκρη έξω από το πεδίο του, δηλαδή την ακραία πόλωση, γιατί ο Μπακογιάννης δεν προσφέρεται για τέτοιες, άγριες, συγκρούσεις.
Ο κίνδυνος γι’ αυτόν είναι οι μεγάλες πληθυσμιακές μετακινήσεις στην Α' Αθήνας (πολλοί συντηρητικοί αστοί έχουν φύγει στα προάστια) και η διαμόρφωση ενός κοινού έτοιμου να καταναλώσει την αντιμεταναστευτική δημαγωγία του Χρυσαυγίτη υποψήφιου ή κάποιου Πατούλη.
Συμπέρασμα: Ο Κώστας Μπακογιάννης, αν κάνει μια έξυπνη καμπάνια που να στηρίζεται σε προτάσεις, καινοτόμες ιδέες και αντιπαλαιοκομματισμό, μπορεί να εκφράσει το πιο συμπαθητικό πρόσωπο της ΝΔ και να απαλλαγεί από την ετικέτα «γόνος» χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η δυναμική που θα αναπτύξει θα αρέσει σε ολόκληρη τη ΝΔ ή και στην ηγεσία της.
