Σκηνή πρώτη, βράδυ 15 Αυγούστου: ο 25χρονος Νίκος Μουστάκας σκοτώνεται στου Φιλοπάππου μπροστά στα μάτια της Πορτογαλίδας φίλης του, μετά από επίθεση ληστών.
Σκηνή δεύτερη, πρωί 27 Αυγούστου: μυριάδες ελληνικές οικογένειες πληροφορούνται τα αποτελέσματα των φετινών πανελλαδικών εξετάσεων, με ανάμεικτα συναισθήματα.
Σκηνή τρίτη, απόγευμα 28 Αυγούστου: ανακοινώνεται η σύνθεση της νέας κυβέρνησης, και ξεκινά φορτισμένη συζήτηση για την τοποθέτηση της Κατερίνας Νοτοπούλου σε θέση υφυπουργού, εξαιτίας της διαδικασίας που την οδήγησε εκεί.
Είναι μάλλον προφανές ότι οι νέοι Έλληνες αποτελούν τον κοινό παρονομαστή σε όλα τα παραπάνω γεγονότα της επικαιρότητας, πράξεις μιας αέναης παράστασης που απασχόλησε, απασχολεί και θα απασχολεί την κοινή γνώμη, σε επίπεδο ψυχικό, θεωρητικό ή απλά πρακτικό. Ο θάνατος του Νίκου αντιπροσωπεύει πολύ περισσότερα από ένα συνηθισμένο αστυνομικό περιστατικό• δεν υπάρχει τίποτε το συνηθισμένο στον χαμό ενός ξενιτεμένου επιστήμονα, ο οποίος έκανε το σφάλμα να απολαύσει ελεύθερα την γενέθλια πόλη του, όπως ήξερε από παλιά. Οι πανελλαδικές πάντα αφορούν ένα μεγάλο ετερόκλητο πλήθος• από αυτές εξαρτώνται τζίροι καταστημάτων, αξίες ακινήτων, καριέρες πανεπιστημιακών και -κυριότατα- το παρόν και το μέλλον όσων συμμετείχαν, μα και των οικογενειών τους. Ο δε ανασχηματισμός έστειλε μία απροσδόκητη κρυάδα στην κοινωνία• η υπουργοποίηση των Νοτοπούλου και Γιαννακίδη θύμισε σε όλους τα παραδοσιακά κριτήρια ανόδου στην εγχώρια πολιτική ελίτ.
Φέτος λοιπόν 104.000 υποψήφιοι διαγωνίστηκαν για 76.000 χιλιάδες θέσεις, ενώ ταυτόχρονα περίπου 10.000 αναχώρησαν για έξω, στην πλειοψηφία τους για μεταπτυχιακές σπουδές. Γνωρίζοντας ότι περίπου το 50% των εισακτέων ολοκληρώνει τις σπουδές του, γίνεται σαφές ότι όσοι επενδύουν σε ένα ισχυρότερο «χαρτί» αποτελούν ένα μεγάλο ποσοστό των συνεπών φοιτητών. Ένα απροσδιόριστο μα μεγάλο μέρος τους προστίθεται στους πάνω από 300.000 πτυχιούχους εμιγκρέδες, δηλαδή σε μια πολυμελή φυλή για την οποία η Ελλάδα αποτελεί πλέον προορισμό διακοπών. Διακοπές στο πατρικό του με τους παλιούς φίλους του έκανε αυτό το τραγικό καλοκαίρι κι ο Νίκος, κάτοικος Εδιμβούργου πλέον, προφανώς αγνοώντας ότι οι αρχές έχουν ουσιαστικά παραδώσει το κέντρο της πρωτεύουσας στον έλεγχο εγκληματικών ομάδων. Η Ελλάδα έδιωξε τόσα παιδιά επειδή δεν μπορούσε να τους προσφέρει μια ζωή αντάξια των δυνατοτήτων τους. Τώρα μοιάζει να τους λέει ότι δε τους θέλει ούτε καν σα τουρίστες.
Πολλά όμως από αυτά τα παιδιά δεν πτοούνται. Αρνούνται να δουν τη χώρα σα χαμένη υπόθεση, πιστεύουν ότι η παραμονή τους στο εξωτερικό θα είναι παροδική, προσμονούν την εποχή όταν ο τόπος μας θα ανακτήσει την χαμένη του προοπτική και θα πάρει έναν δρόμο ανάλογο των αρκετών προτερημάτων του. Τις ίδιες σκέψεις όμως μοιράζονται και πολλοί απ’ όσους κυνηγούν την εισαγωγή σε μια από τις δύσκολες πανεπιστημιακές σχολές, παρά τον αναμφισβήτητο κορεσμό στα επαγγέλματα που τις ακολουθούν. Επιμένουν στο δρόμο της απαιτητικής εκπαίδευσης και της συλλογής προσόντων, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους την πεποίθηση πως η αυριανή Ελλάδα θα είναι μια υγιής δημιουργική κοινωνία, όπου η επιτυχία και η ευτυχία θα εξαρτώνται όχι από τα... κονέ, αλλά από την ατομική αξία του καθενός.
Ωστόσο και πάλι η πατρίδα φροντίζει να τους προσφέρει μια περιποιημένη ψυχρολουσία. Περίβλεπτη σχολή, καλοί βαθμοί, γρήγορο πτυχίο, σωστό μάστερ, επαγγελματική σταδιοδρομία στον απαιτητικό ιδιωτικό τομέα, βεβαιωμένα προσόντα και ένσημα στην πραγματική οικονομία, τα εχέγγυα προκοπής σε κάθε δυτική χώρα εδώ ωχριούν μπροστά σε μια κομματική ταυτότητα, ειδικά αν πρόκειται για κείνη του κυβερνώντος κόμματος. Και μάλιστα, αν βολέψει η συγκυρία, ο πολιτικός ακτιβισμός είναι ικανή συνθήκη για εκτόξευση ακόμη και σε υψηλή καρέκλα, όπως καλά γνωρίζουν τα δύο νεαρά υφυπουργόπουλα. Εν έτει 2018 οι κυβερνώντες αυτή τη σακατεμένη χώρα τερματίζουν το κοντέρ του νεποτισμού και της αναξιοκρατίας, διαιωνίζοντας με αξεπέραστη ωμότητα την αυτοκαταστροφική πελατειακή πρακτική της προώθησης «ημετέρων» γεννημάτων του κομματικού σωλήνα. Πόσο τραγική ειρωνεία να επιβραβεύεται απροκάλυπτα ό,τι χειρότερο εξέφραζε το Παλιό, από κείνους που εξελέγησαν ως εκπρόσωποι του Νέου. Όταν προσβάλλει έτσι εκατοντάδες χιλιάδες άξιων νέων Ελλήνων, δεν είναι ν’ απορεί κανείς που η ομάδα Τσίπρα αποφεύγει να διευκολύνει τη διαδικασία του εκλέγειν για όσους σήμερα δοκιμάζουν την τύχη τους αλλού.
