Η σχέση προστασίας της κυβέρνησης με το έγκλημα και την παραβατικότητα είναι γνωστή εδώ και καιρό. Είναι γνωστή πολύ πριν η παρέα του Αλέκση συνεταιριστεί με την παρέα του Πάνου, προκειμένου οι δύο παρέες να απολαύσουν τις καρέκλες της εξουσίας. Αυτό που δεν ήταν γνωστό είναι πως η σχέση αυτή δεν περιορίζεται στο έγκλημα του κοινού ποινικού δικαίου που μεταμφιέζεται σε «αγώνα», αλλά επεκτείνεται και στο οικονομικό έγκλημα.
Λέω «δεν ήταν γνωστό», γιατί από προχθές η κυβέρνηση, μέσω του συντρόφου υπουργού Κουρουμπλή, επέκτεινε την προστασία της και στους φορολογικούς εγκληματίες. Τουλάχιστον αυτό κατάλαβα εγώ όταν άκουσα τον άνθρωπο που διάλεξε ο Αλέκσης ο Τσίπρας για υπεύθυνο της ναυτιλίας και της νησιωτικής πολιτικής να περιγράφει με πασοκική παραστατικότητα τα οφέλη που προκύπτουν από το οικονομικό έγκλημα και να υπογραμμίζει την απροθυμία του να το περιορίσει.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος να πω πως ο σύντροφος υπουργός ήταν καλεσμένος του Τάκη του Χατζή στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ. Εκεί ήρθε αντιμέτωπος με το πρωτοσέλιδο του Ελεύθερου του Τύπου, σύμφωνα με το οποίο τα κυλικεία μέσα στο υπουργείο του δεν έχουν ταμειακή μηχανή. Προσέξτε, όχι δεν κόβουν αποδείξεις, όχι δεν κόβουν όλες τις αποδείξεις, όχι κόβουν τις αποδείξεις, αλλά κρύβουν από την εφορία... Δεν έχουν ΚΑΘΟΛΟΥ ταμειακή μηχανή.
Μπροστά σε αυτήν την αποκάλυψη ο σύντροφος υπουργός δεν κώλωσε στιγμή. Και αντίθετα από αυτό που θα ήθελαν τα συστημικά παπαγαλάκια, υπερασπίστηκε την αυταπόδεικτη φορολογική απάτη.
Στην αρχή είπε ότι αυτό γίνεται εδώ και τριάντα χρόνια, ίσως επειδή η απάτη είναι στο πασοκικό μυαλό του σαν το κρασί που είναι κατάλληλο για παλαίωση. Μετά είπε ότι, χάρη στην απάτη αυτή, τα κυλικεία του υπουργείου έχουν χαμηλές τιμές και μπορούν οι αναξιοπαθούντες υπουργικοί υπάλληλοι να απολαμβάνουν φτηνό καφέ. Στη συνέχεια είπε πως υπάρχει ένα εσωτερικό σύστημα ελέγχου (δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό, αλλά δεν φαντάζομαι να εννοεί τις μίζες που χρειάζεται να πέφτουν για να υπάρχουν κυλικεία χωρίς ταμειακές μηχανές μέσα σε υπουργείο) και για το τέλος άφησε το καλύτερο. Είπε ότι «είναι ένα λεπτό θέμα γι’ αυτούς τους ανθρώπους» εννοώντας πως κάθε προσπάθεια να εμποδίσει κανείς τη διάπραξη μιας φορολογικής απάτης δείχνει, πρώτα και πάνω από όλα, έλλειψη τακτ.
Νομίζω πως στο πρόσωπο του συντρόφου Κουρουμπλή βρίσκουν έναν προστάτη (με την πολιτική, προς το παρόν, έννοια του όρου) όλοι όσοι θέλουν να απαλλαγούν από το κυβερνητικό νταβατζηλίκι που χαϊδευτικά αποκαλούμε «φόρο». Το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να ρίξουν τις τιμές τους (εύκολο χωρίς ΦΠΑ και άλλους φόρους) και να επινοήσουν ένα «σύστημα εσωτερικού ελέγχου» ό,τι κι αν είναι αυτό. Αν πιαστούν, ας καταφύγουν στα δικαστήρια όπου, είμαι βέβαιος, ο σύντροφος υπουργός θα σπεύσει να καταθέσει ως μάρτυρας που θα εξηγήσει στην έδρα το γιατί η φορολογική απάτη είναι όχι απλώς θεμιτή αλλά και ωφέλιμη.
Απολαύστε τον στο βίντεο που ακολουθεί και, πριν θυμώσετε, σκεφτείτε ότι τουλάχιστον δεν είπε πως πίσω από τα κυλικεία κρύβεται η Μαρέβα. Και μπράβο του.
13°
