Κατά την ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής για το δικαίωμα αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια ο Σταύρος Θεοδωράκης τόνισε «Οι υποθέσεις που σήμερα συζητάμε, δεν πρέπει να είναι αφορμή για πολιτικάντικες συγκρούσεις. Γιατί το μέλλον των παιδιών, που έχουν εγκαταλειφθεί από τους φυσικούς τους γονείς, ή έχουν στερηθεί τους φυσικούς τους γονείς, δεν μπορεί να το ορίζουν μικροκομματικές σκοπιμότητες. Πρώτιστο καθήκον των πολιτικών είναι να τοποθετούνται σε αυτά τα θέματα, αφού πρώτα ακούσουν προσεκτικά, τους επαΐοντες».
Και συνέχισε σημειώνοντας «Τι λένε λοιπόν οι επιστήμονες; Η βιβλιογραφία και οι έρευνες, λένε με δύο λόγια τα εξής:
Ο ισχυρισμός ότι τα παιδιά ομοφυλοφίλων δεν αναπτύσσονται το ίδιο καλά σε σχέση με τα παιδιά ετεροφυλοφίλων, ΔΕΝ ευσταθεί!
Η αυτοεκτίμηση, το άγχος, η κατάθλιψη, τα προβλήματα συμπεριφοράς, των παιδιών, ΔΕΝ εξαρτώνται από τις σεξουαλικές σχέσεις των γονέων!
Η ανατροφή από ομοφυλόφιλους γονείς ΔΕΝ επηρεάζει μονοδιάστατα την ταυτότητα φύλου του παιδιού!
Εκατοντάδες μελέτες που διεξήχθησαν τις τελευταίες δεκαετίες, σε Ευρώπη και Αμερική, λένε ότι οι σημαντικότεροι παράγοντες, για την ανατροφή των παιδιών, είναι τρεις:
η ποιότητα των σχέσεων γονέα-παιδιού,
οι σχέσεις του παιδιού με σημαντικούς ενηλίκους στο περιβάλλον του π.χ. παππούδες
οι οικονομικοί και άλλοι πόροι, που είναι στη διάθεση του παιδιού ή του εφήβου.
Ο σεξουαλικός προσανατολισμός των γονέων ΔΕΝ είναι καθοριστικός παράγοντας για τη ζωή του παιδιού.
«Ομοφυλόφιλοι γονείς» δεν σημαίνει «προβληματικά παιδιά».
Ούτε γίνεσαι ομοφυλόφιλος επειδή οι γονείς σου είναι ομοφυλόφιλοι.
Καταθέτω στα πρακτικά την πλήρη τοποθέτηση 83 πανεπιστημιακών της Ελλάδας και του εξωτερικού από τον ευρύτερο χώρο της ψυχολογίας.
Οι επιστήμονες, λοιπόν, λένε αυτό που εμπειρικά γνωρίζουμε όλοι. Υπάρχουν καλοί και κακοί γονείς. Αλλά δεν είναι «καλοί οι ετεροφυλόφιλοι» και «κακοί οι ομοφυλόφιλοι». Άλλωστε, στην εποχή της τεχνητής γονιμοποίησης και της παρένθετης μητρότητας, που πλέον δημιουργεί και στην Ελλάδα, οικογένειες πολύ διαφορετικές από τις παραδοσιακές, δεν είναι υποκριτικό να διυλίζουμε την αναδοχή;
Τι θα πούμε δηλαδή; Εσείς που κάνατε σύμφωνο συμβίωσης, και είστε ετεροφυλόφιλοι, έχετε δικαίωμα αναδοχής και εσείς που είστε ομοφυλόφιλοι δεν έχετε; Δεν θα ήταν παράλογο να υπάρξει αυτή η διάκριση;
Ως δημοσιογράφος έδωσα μάχες για να αλλάξει το καθεστώς στην αναδοχή και στις υιοθεσίες. Γιατί είδα εγκαταλελειμμένα μωρά, είδα παιδιά και εφήβους σε δεκάδες ιδρύματα, που η πολιτεία δεν ξέρει καν ότι υπάρχουν. Παιδιά που συχνά έπασχαν από μια και μόνο αρρώστια: Ι-δρυ-μα-το-ποί-η-ση!
Και γνώρισα δεκάδες ζευγάρια, που έτρεχαν από γραφείο σε γραφείο, από ίδρυμα σε ίδρυμα, μέχρι να χάσουν την υπομονή τους και να αναζητήσουν για υιοθεσία κάποιο παιδί στην Αφρική ή ακόμη χειρότερα να υιοθετήσουν παράνομα μετέχοντας σε εξευτελιστικές συναλλαγές. Αυτά λοιπόν πρέπει να τελειώσουν!
Πρέπει να δημιουργηθεί ένα εθνικό μητρώο, να πάψουν να υπάρχουν παιδιά στα αζήτητα.
Ξέρετε τι θα σας πουν όλοι αυτοί που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στα παιδιά αυτά; Κανένα ίδρυμα, όσο καλό κι αν είναι, δεν μπορεί να αντικαταστήσει, μια οικογένεια!
Πρέπει λοιπόν η πολιτεία να δώσει το βάρος της στην επιλογή των ζευγαριών! Τα σπίτια της αναδοχής ή της υιοθεσίας, πρέπει να επιλέγονται, με αυστηρά κριτήρια. Με ελέγχους, πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της αναδοχής, ώστε να εξασφαλίζεται ότι το παιδί θα αναθραφεί σωστά, σωματικά και πνευματικά.
Και εδώ θέλω να δώσω μια απάντηση, σε αυτούς, πολιτικούς,σχολιαστές και δημοσιογράφους, που όλες τις προηγούμενες μέρες κατηγορούσαν το Ποτάμι για την ξεκάθαρη θέση του για την αναδοχή παιδιών και από ομόφυλα ζευγάρια.
Έλεγαν ότι, όποιος ψηφίσει μια τέτοια διάταξη, δήθεν βοηθάει μια αποκρουστική κυβέρνηση να αποκτήσει ένα ευαίσθητο κοινωνικό πρόσωπο. Εμείς όμως δεν δειλιάσαμε. Η επιμονή μας όμως έφερε το άρθο 8 στην Ολομέλεια, και τελικά -ελπίζω - ότι θα ψηφιστεί από όλους τους βουλευτές του ΚΙΝΑΛ. Το δόγμα: «Κανένα "ναι" ποτέ και πουθενά», ακόμη και σε αυτά τα νομοθετήματα που διορθώνουν, έστω και λίγο, τα πράγματα προσβάλλει τη δημοκρατία! Δοξάστηκε στα χρόνια της κρίσης: «Κανένα "ναι" ποτέ και πουθενά», έλεγε η ΝΔ στον Γιώργο Παπανδρέου. Και βέβαια, «κανένα "ναι" ποτέ και πουθενά», έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ στους βουλευτές όταν ήταν αντιπολίτευση, σαμποτάροντας ακόμη και τις πλέον αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Και τώρα κάποιοι θεωρούν ότι είναι σωστό, να πληρώσουν τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με το ίδιο νόμισμα. Μόνο που η χώρα, δεν θα πάει μπροστά με καπρίτσια και ρεβανσισμούς. Οι βουλευτές εκλέγονται για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των πολιτών. Και γι’ αυτό υποχρεούνται, να προτείνουν λύσεις, να διορθώνουν προβλήματα, να αγωνίζονται για να αλλάξει η ζωή των πολιτών προς το καλύτερο. Δεν εκλέγονται για να περιμένουν στον πάγκο, την καλή κυβέρνηση ή τη δική τους κυβέρνηση.
Οι συνεχείς αναβολές στην επίλυση των προβλημάτων σκουριάζουν τους αρμούς της κοινωνίας. Μεταδίδουν ένα μήνυμα ματαιότητας και σπρώχνουν τους πολίτες στην αποχή, αφού: «τίποτε δεν αλλάζει».
Όμως, φοβάμαι, ότι αρκετοί από αυτούς που λένε σήμερα: «Όχι στην αναδοχή, γιατί δεν θέλω να στηρίξω την κυβέρνηση», λένε ψέματα. Στην πραγματικότητα δειλιάζουν… Φοβούνται τις αντιδράσεις των συντηρητικών, φοβούνται Μητροπολίτες, φοβούνται τα καφενεία. Φοβούνται να συγκρουστούν με τις προκαταλήψεις. Και για να μην πάρουν θέση για την αναδοχή στα ομόφυλα ζευγάρια το ανάγουν σε μεγάλη πολιτική σύγκρουση.
Πολιτική όμως, δεν είναι να μετράς κουκιά στην ουρά της κοινωνίας. Πολιτική είναι να προηγείσαι και τελικά να ηγείσαι.
Καλώ λοιπόν, όσο μπορώ, όλους όσοι είναι και δηλώνουν προοδευτικοί σε αυτή τη Βουλή - να μην κλείνουμε τα μάτια στην πραγματικότητα, στην εξέλιξη, στη λογική, στα δικαιώματα! Η χώρα έχει ανάγκη από μια μεγάλη πολιτική αλλαγή! Αλλά, αυτή δεν μπορεί να είναι μόνο μια κυβερνητική εναλλαγή! Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία. Να τρέξουμε! Να προλάβουμε τις εξελίξεις. Να δώσουμε μάχες για το αύριο και όχι άλλες μάχες οπισθοφυλακών. Ψηφίζουμε λοιπόν το νόμο, γιατί το Ποτάμι έγινε από εμάς που πιστεύουμε ότι πάντα είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνεις το σωστό».
20°
