Πριν 30 χρόνια τελείωνα τη Φυσικομαθηματική. Για να εξοικονομώ τα προς το ζην παρέδιδα ιδιαίτερα μαθήματα, κυρίως Μαθηματικά με ολίγην Φυσική και ελάχιστη Χημεία. Την τελευταία χρονιά έπαιρνα δύο χιλιάδες δραχμές την ώρα, ανεβαίνοντας για μαθήματα στα Βόρεια κυρίως Προάστια. Μετά, με κάλεσε η πατρίδα στη διετή τότε θητεία. Έχασα τη συνέχεια των επαφών μου και δεν ξαναέκανα ιδιαίτερα. Ξανάρχισα μετά από 22 χρόνια, εθελοντικά στο Χαμόγελο του Παιδιού, όταν τα παιδιά μου μπήκαν στο Λύκειο και δεν με άντεχαν πλέον ως καθηγητή!
Μιλώντας σήμερα με συμφοιτητές των παιδιών μου (που πλέον τελειώνουν το πανεπιστήμιο) διαπίστωσα με έκπληξη ότι οι τιμές είναι σχεδόν ίδιες, 6 ως 8 ευρώ, πάλι για ψιλοβόρεια προάστια. Αν σκεφτούμε ότι το ευρώ μπήκε στη ζωή μας με ισοτιμία ένα € προς 340,75 δρχ, οι 2.000 δρχ του 1988 «μεταφράζονται» σε σχεδόν 6 ευρώ.
Αμ, δεν μεταφράζονται. Η βενζίνη τότε κόστιζε 100 δρχ, με μία ώρα ιδιαίτερο γέμιζα μισό ρεζερβουάρ τότε, τώρα με 6 € βάζεις 4 λίτρα. Τότε κάπνιζα (ηλιθίως) και το πακέτο κόστιζε 87 δρχ. Με 2 χιλιάρικα αγόραζα 23 πακέτα, τώρα όποιος (ακόμη) καπνίζει, αγοράζει με 6 ευρώ ένα πακέτο και κάτι. Άσε τον καφέ. Σερβιρισμένο τον πλήρωνες 100 δρχ (0,3 €), τώρα 3 ως 4 ευρώ. Με λίγα λόγια, οι τιμές δεκαπλασιάστηκαν, οι αμοιβές στον κλάδο από τον οποίον χαρτζιλικώνονται, ή ακόμη και ζουν, πολλοί φοιτητές έμειναν σχεδόν σταθερές.
Το χειρότερο είναι ότι οι τιμές αυτές διαμορφώνουν και τις αμοιβές των επαγγελματιών καθηγητών με προϋπηρεσία δεκαετιών. Δυσκολεύονται να φθάσουν τα 10 € την ώρα, άσε που συχνά οι γονείς αναβάλλουν (ή και πιστολιάζουν) την πληρωμή τους, κάτι που εμείς δεν αντιμετωπίσαμε ποτέ στα eighties.
Συμπέρασμα; Δικό σας. Οι αρνητές του ευρώ θα πουν ότι για όλα φταίει το κοινό νόμισμα. Άλλοι θα πουν ότι ευθύνεται η κρίση, άλλοι θα τα ρίξουν στην υπερπροσφορά πτυχιούχων, οι οποίοι δεν έχουν πού να εργασθούν. Οι ρομαντικοί της δωρεάν παιδείας θα πουν καλά να πάθουν οι ιδιαιτεράδες. Ως Ιστορικός του Παρόντος που συμβουλεύομαι το ετήσιο δελτίο της στατιστικής υπηρεσίας, απλά αναζητώ και άλλες σταθερές (βενζίνη, τσιγάρα, καφές) για να μετρήσω την αγοραστική μας δύναμη - δεν χαίρομαι με το αποτέλεσμα.
ΥΓ: Μία ανάμνηση: Το πορτοφόλι μου είχε μονίμως μέσα ένα δεκάρικο, ένα δίφραγκο και μία δραχμή. Ρέστα από το κατοστάρικο για τα τσιγάρα.
ΥΓ2: Η βενζίνη έμεινε στις 100 δρχ, έως τον Αύγουστο του 1992. Η νύχτα που κέρδισε η Πατουλίδου τα 100 εμπόδια στην Ολυμπιάδα της Βαρκελώνης, ξημέρωσε με τιμή βενζίνης 150 δρχ το λίτρο. Μέσα στη γενική ευφορία, κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε.
19°
