Παρά τη βεβαιότητα του μη αναστρέψιμου του προβαδίσματος της ΝΔ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ – που επιβεβαιώνεται και από όλες τις δημοσκοπήσεις– συνεχίζεται να εκφράζεται αμφιβολία σε διάφορους κύκλους ότι η ΝΔ θα μπορέσει να νικήσει και να κυβερνήσει αποτελεσματικά. Δεν μπορούν ή δεν θέλουν πολλοί να δεχθούν ότι η ΝΔ υπό την σημερινή ηγεσία της έχει φιλελεύθερο προσανατολισμό και μεταρρυθμιστική ατζέντα.
Από τη μια μεριά κατηγορείται η ΝΔ ότι συνεχίζει να έχει παλαιοκομματικά «βαρίδια» τα οποία απομακρύνουν δυνητικούς ψηφοφόρους που προέρχονται από άλλους χώρους και που θα ήθελαν να στηρίξουν μια σοβαρή μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Από την άλλη μεριά, όπως πολλοί υποστηρίζουν, ο λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ηττηθεί μόνο με έναν αντίστοιχο λαϊκισμό της ΝΔ.
Η κύρια αιτία αυτής αμφισβήτησης οφείλεται στο ότι για ένα διάστημα η ΝΔ αρκέστηκε σε μια καταγγελτική στάση, χωρίς ένα κεντρικό θετικό πρόταγμα – ή «αφήγημα», κατά την τρέχουσα και κάπως… μεταμοντέρνα έκφραση. Αυτό, όμως, το πρόταγμα έδειξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι υπάρχει, με την ομιλία του στα Ιωάννινα την 1η Νοεμβρίου. Με αυτήν, και ασφαλώς με το Συνέδριο του Δεκεμβρίου, η φιλελεύθερη παράταξη πραγματοποιεί την αναγκαία όρμηση μέσω της οποίας το πρόταγμα για μια νέα Ελλάδα θα μπορεί να προβληθεί και να συνδεθεί με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα που θα εξαγγελθεί σε άλλη φάση.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ήδη δείξει την πολιτική που ακολουθεί και που σκοπεύει να εφαρμόσει. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, αλλά θα τονίσω ορισμένα γενικά χαρακτηριστικά της.
Εφαρμόζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με συνέπεια αυτό που εξ αρχής τάχθηκε να κάνει: να αντιταχθεί στο λαϊκισμό, να τον αντιμετωπίσει ολομέτωπα. Πολλοί πίστεψαν αρχικά ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει. Αν μη τι άλλο, ο Εμανουέλ Μακρόν έδειξε περίτρανα ότι μπορεί. Και τώρα το δείχνει και ο Μητσοτάκης.
Απευθύνεται εμφανώς στο δυναμικό και παραγωγικό τμήμα της κοινωνίας, στις ομάδες και τα άτομα που μπορούν να εντοπιστούν κατά κύριο λόγο στις μη παρασιτικές, μη προσοδοθηρικές κοινωνικές ομάδες, που η ανάγκη εργασίας ωθεί τα μέλη τους στο να θέλουν να κυβερνώνται δίκαια, σύμφωνα με σταθερούς κανόνες (και όχι με συνεχείς παρεμβάσεις στην πολιτική), που πειθαρχούν στη λογική επιχειρημάτων, και δεν ελκύονται από λαϊκίστικα συνθήματα.
Δεν προβαίνει σε δημαγωγικές υποσχέσεις, πράγμα που του λύνει τα χέρια όταν κληθεί να αναλάβει τα ηνία της εξουσίας, εφόσον θα μπορέσει να εφαρμόσει δύσκολα μέτρα. Με αυτόν τον τρόπο δεν δημιουργούνται μάταιες προσδοκίες.
Αλλά και πέρα από αυτό, οι μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει αποτελούν δεσμεύσεις οι οποίες ακυρώνουν «πελατειακού» τύπου υποσχέσεις που θα ήθελαν να δώσουν πολλοί παλαιοκομματικοί εντός της ΝΔ, με πρόσχημα τον «πολιτικό ρεαλισμό». Όχι, κύριοι! Ο Κυριάκος είναι πιο ρεαλιστής από σας! Ο παλαιοκομματικός ενδίδει σε πιέσεις. Η δέσμευση διευκολύνει αυτόν που αντιστέκεται σε πιέσεις να αλλάξει ή να παραβιάσει κανόνες.
Δείχνει ότι έχει σφαιρική αντίληψη των προβλημάτων της Ελλάδας, και μάλιστα διαχρονικά, χωρίς αυτό να τον εμποδίζει να αντιμετωπίζει συγκεκριμένα και ειδικά προβλήματα τοπικού ή επίκαιρου χαρακτήρα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τόνισε την ανάγκη οικοδόμησης της νέας Ελλάδας. Δεν είναι μόνο ανάγκη να απελευθερωθούμε από την εφιαλτική τυραννία που συνίσταται στην υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας και την υποχώρηση του ηθικού πολλών από μας. Είναι ανάγκη να πετύχουμε την ανόρθωση της χώρας. Δεν αρκεί να δημιουργηθεί ευνοϊκό κλίμα για να εξασφαλισθεί η ανάπτυξη. Πρέπει να απαιτήσουμε από μας να πετύχουμε ανόρθωση: της οικονομίας, της κοινωνίας, των θεσμών.
Πιστεύω ότι αυτή η ιδέα της ανόρθωσης πρέπει να κυριαρχήσει στη χώρα μας και θα πρέπει να είναι κεντρική στον πολιτικό λόγο της Νέας Δημοκρατίας. Ας μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα εγκαινίασε μια πορεία ανόρθωσης –όπως ονομάστηκε και όπως ήταν– όταν έγινε πρωθυπουργός ο Βενιζέλος το 1910. Το ίδιο θα πρέπει να επιδιώξουμε σήμερα, με όλες τις υγιείς πολιτικές δυνάμεις που αντιτάσσονται στο λαϊκισμό και ταυτίζονται με τη σύγχρονη ανοιχτή κοινωνία και τον πολιτισμό της.
(*) Ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
20°
