Τις μέρες που πέρασαν κατατέθηκαν στη Βουλή δύο σχέδια νόμου από αυτά που τα δύο κυβερνώντα κόμματα είναι εκ διαμέτρου αντίθετα.
α) Το πρώτο έχει να κάνει με τη ρύθμιση του υπό ψήφιση νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης σχετικά με την υποχρέωση των ελληνικών δικαστηρίων να επανεξετάσουν αποφάσεις που αφορούν την αναγνώριση της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης. Ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Κοντονής αναγκάστηκε να την αποσύρει καθώς δεν βρήκε βουλευτές να την ψηφίσουν, δηλώνοντας πως θα το επαναφέρει για ψήφιση τις επόμενες μέρες – οι ΑΝΕΛ έχουν ανακοινώσει ότι θα καταψηφίσουν θεωρώντας τη «εθνικά επιζήμια». Και β) Το νομοσχέδιο για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, που προβλέπει ότι ένα άτομο θα μπορεί να επαναπροσδιορίζει νομικά το φύλο του με μία δικαστική απόφαση με την οποία θα αλλάζει το όνομα και η ταυτότητα, χωρίς να υφίσταται ακρωτηριασμό ή πρόσληψη φαρμακευτικών σκευασμάτων. Το νομοσχέδιο αυτό θα συζητηθεί την ερχόμενη Τρίτη και είναι προφανές πως επίσης το κόμμα του κ. Καμμένου δεν θέλει να το ψηφίσει.
Η σχετική συζήτηση έχει επαναληφθεί στο παρελθόν με το νόμο για την Ιθαγένεια, το Σύμφωνο Συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών, την ίδρυση μουσουλμανικού τεμένους ή την καύση των νεκρών, ζητήματα για τα οποία οι ΑΝΕΛ είχαν διαχωρίσει τη θέση τους και τα καταψήφισαν. Οι νόμοι αυτοί πέρασαν με τη στήριξη της αντιπολίτευσης. Με τη διαφορά πως τώρα ΝΔ και ΔΗΣΥ δεσμεύτηκαν ότι στο εξής δεν πρόκειται να υπερψηφίζουν, ακόμη κι αν συμφωνούν, νομοθετικές διατάξεις που δεν θα ψηφίζονται από τους ΑΝΕΛ, αρνούμενοι να λειτουργήσουν ως «αντικαταστάτες» τους, τακτική η οποία αν εφαρμόσουν θα κλονίσει την κυβερνητική πλειοψηφία.
«Έχουμε πει από το βήμα της Βουλής, ότι υπάρχουν και θα υπάρχουν νομοσχέδια με τα οποία δεν θα συμφωνούν και τα δύο κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση, ή δεν θα συμφωνούν όλοι οι βουλευτές. Τις επόμενες ημέρες έρχεται προς συζήτηση το νομοσχέδιο περί της ταυτότητας φύλου: εκεί μπορεί να υπάρχουν διαφωνίες από τους βουλευτές του δεύτερου κόμματος που στηρίζει την κυβέρνηση» είπε ο κ. Κοντονής και κατηγόρησε τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης για καραγκιοζιλίκια και μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Στην πραγματικότητα τους ζήτησε να στηρίξουν την κυβέρνηση εκεί που δεν τη στηρίζουν οι ΑΝΕΛ: στα ζητήματα των δικαιωμάτων και στην κοινωνική ατζέντα.
Μα δεν είναι μια απλή διαφωνία σε κάποια νομοσχέδια, όπως είπε ο υπουργός. Πρόκειται για την παραδοξότητα ενός κυβερνητικού σχήματος που συναποτελείται από ένα αριστερό κόμμα και ένα κόμμα της άκρας λαϊκιστικής δεξιάς με σημαία του το τρίπτυχο Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια. Η παραδοξότητα αυτή τείνει να συγκαλύπτεται, αφού πρώτα νομιμοποιήθηκε στις συνειδήσεις των ψηφοφόρων στη βάση μιας αυταπάτης. Τώρα η κυβέρνηση απαιτεί τη στήριξη της αντιπολίτευσης για να κάνει κοινωνική πολιτική με τις ψήφους της και την ίδια στιγμή υπερασπίζεται τη συγκυβέρνηση καλύπτοντας σε κάθε στραβοπάτημα το κόμμα των ΑΝΕΛ. Ή μήπως δεν είναι υποκρισία εκ μέρους της να εγκαλεί τη ΝΔ ως ακροδεξιά τη στιγμή που η ίδια ενσωματώνει τα ακροδεξιά αντανακλαστικά των βουλευτών του αδελφού κόμματος και να ασκεί δριμεία κριτική στον Κ. Μητσοτάκη για μία φράση του περί δικαιωμάτων τη στιγμή που συγκυβερνά με ένα κόμμα που αποστρέφεται τα δικαιώματα; Τα κόμματα της αντιπολίτευσης όταν χρειάστηκε έβαλαν πλάτη ψηφίζοντας τα μνημόνια για να σταθεί η χώρα όρθια, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση συνέχισε να τα αποκαλεί τρόικα εσωτερικού και προδότες. Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε για τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στα άλλα κόμματα. Δεν τίθεται ζήτημα συμψηφισμού και ανταπόδοσης, ούτε είναι πολιτικά ορθό οι βουλευτές των κομμάτων να μην ψηφίζουν με βάση τις αρχές τους και να ετεροπροσδιορίζονται ή να ψηφίζουν με βάση κομματική γραμμή εκ των προτέρων συντεταγμένη. Όμως η στήριξη στην κυβέρνηση δεν μπορεί να θεωρείται αυτονόητη καθώς προϋποθέτει ένα πλαίσιο πολιτικής συμφωνίας και συνεννόησης το οποίο ποτέ δεν υπήρξε, όπως και ένα στοιχειώδη πολιτικό πολιτισμό. Είναι κατανοητό, υπό αυτούς τους όρους, κάποια στιγμή η αντιπολίτευση να θέλει να σταματήσει να διευκολύνει την ομαλή και αδιατάρακτη σύμπλευση του κυβερνητικού σχήματος υποχρεώνοντας τους κυβερνητικούς εταίρους Αλέξη Τσίπρα και Πάνο Καμμένο που τόσο έχουν ταιριάξει σε ζητήματα διαπραγματευτικής τακτικής, οικονομίας και άλλα, να αναλάβουν συνολικά την ευθύνη της σύμπλευσής τους.
Το Ποτάμι, από την πλευρά του, κράτησε διαφορετική στάση. Ανακοίνωσε ότι θα ψηφίσει το νομοσχέδιο για τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου και κάλεσε και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης να υιοθετήσουν θετική στάση, δίνοντας προτεραιότητα στο κομμάτι των δικαιωμάτων, υποστηρίζοντας τις ομάδες των ανθρώπων που οι νόμοι, εφόσον ψηφιστούν, θα ευεργετήσουν. «Τα δικαιώματα για μας δεν μπαίνουν σε μικροκομματική ζυγαριά. Θα συνεχίσουμε να καταγγέλλουμε την υποκρισία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αλλά παράλληλα δεν θα αφήσουμε να διαιωνίζονται στη χώρα μας ανισότητες και διακρίσεις. Θα πούμε ναι στην “νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου”, που αποτελεί άλλωστε σταθερή θέση μας. Καλούμε και τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης να μην παρασυρθούν σε μια λογική “όχι σε όλα”, στερώντας από συνανθρώπους μας δικαιώματα κατοχυρωμένα στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες» ήταν η σχετική ανακοίνωση. Το Ποτάμι, ως κόμμα αρχών, όπως άλλωστε και η ΔΗΣΥ, ψήφισε όλα τα νομοσχέδια για τα δικαιώματα που έφερε η κυβέρνηση και καταψήφισαν οι ΑΝΕΛ και έτσι συνεχίζει.
Μέχρι τώρα η πορεία της συγκυβέρνησης υπήρξε σχετικά ανώδυνη. Για μια αριστερή κυβέρνηση που έχει κάνει όλα τα αντίθετα από όσα έλεγε, έχει συμβιβαστεί στις σχέσεις εκκλησίας-κράτους, έχει αποδειχτεί τρομακτικά ανεπαρκής στο προσφυγικό, μόνο ένας τομέας απομένει να δείξει έμπρακτα τον προοδευτικό της χαρακτήρα και σε αυτόν εξαρτάται από τους πολιτικούς της αντιπάλους. Εκείνοι είπαν είπαν όχι. Τώρα μένει ΑΝΕΛ να κάνουν πίσω. Διαφορετικά η τροπή αυτή όχι μόνο απειλεί να στερήσει αυτονόητα δικαιώματα από τα διεμφυλικά άτομα και από τη μειονότητα της Θράκης, αλλά θα αφήσει την κυβέρνηση εκτεθειμένη, αποκαλύπτοντας τι πραγματικά σημαίνει αυτή η συγκυβέρνηση σε όλους τους προοδευτικούς πολίτες που έδωσαν τη συγκατάθεσή τους στο να μας κυβερνά ένα κόμμα με ρατσιστικά και ξενοφοβικά χαρακτηριστικά, εθνικιστική και ομοφοβική ρητορική. Σε μία μελλοντική αυτοκριτική, ο ΣΥΡΙΖΑ ίσως αναγκαστεί να λογοδοτήσει, πρωτίστως στους ψηφοφόρους του, για μια επιλογή που θεμελιώθηκε πρώτα στο μέτωπο της ρήξης και στη συνέχεια στη νομή της εξουσίας.
18°
