Πολιτικη & Οικονομια

Η πολίτης Ζωή

Δυο χρόνια εκτός κοινοβουλίου και στερημένη παντός δημοσίου αξιώματος, θα πίστευε κανείς ότι δεν δικαιούται να απολαμβάνει το «απυρόβλητο»

88774-199485.jpg
Ρούλα Γεωργακοπούλου
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
358619-743136.jpg

Σύμφωνα με μια άλλη γραφή, θα μπορούσες να την πεις και «πολίτρια», αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μου. Πρώτον διότι η ΖΚ δεν μπορεί πλέον να πωλήσει τίποτα και δεύτερο διότι δεν έχουμε πια το περιθώριο και τα όβολα για εξωφρενικές αγορές. Ό,τι ψωνίσαμε, ψωνίσαμε. Δυο χρόνια εκτός κοινοβουλίου και στερημένη παντός δημοσίου αξιώματος, θα πίστευε κανείς ότι δεν δικαιούται να απολαμβάνει το «απυρόβλητο», αυτή την ιδιότυπη απέναντι στο νόμο «ασυλία», την οποίαν απολαμβάνουν τόσοι και τόσοι πρώην συνάδελφοί της. Κι όμως… Δεν ξέρω κιόλας αν της έχουν απομείνει τίποτα αναμνηστικά προνόμια από την ευδόκιμο θητεία της στο προεδρείο της Βουλής, κι αν τελικά καπάρωσε εκείνο το δημόσιο κτίριο του οποίου είχε πάρει τα κλειδιά, αλλά ούτε κι αυτό είναι το θέμα μου.

Στην ευρύχωρη επικράτεια του ακτιβισμού, όλοι οι καλοί χωράνε. Αρκεί βεβαίως να είναι γνήσιοι ακτιβιστές, άνθρωποι δηλαδή που είναι πρόθυμοι να υπερβούν τα εσκαμμένα ρισκάροντας τη ζωή και την ελευθερία τους. Χαρά στο κουράγιο τους και φτερά στα πόδια τους. Τη ΖΚ όμως δεν την βλέπω να προσέρχεται ενδεδυμένη καταλλήλως για τρεχάλα, κλεφτοπόλεμο, σάλτα σε ρυπογόνα τάνκερ, βαζελίνη για δακρυγόνα, αντιασφυξιογόνα για τους φλεγόμενους σκουπιδοντενεκέδες και καλάμι να ανασαίνεις, γιε γιε γιε, Φο Μι Τσιν ανασαίνεις.

Απεναντίας. Προσέρχεται στον προεπιλεγμένο στόχο της σαν φρεγάτα έτοιμη προς ελλιμενισμό, οπότε ψαρώνουν οι τελετάρχες και της δίνουν αμέσως την καλύτερη θέση, ατελώς. Έτσι ατελώς έχει υπ’ όψιν της να βγάλει και το υπόλοιπον της ζωής της. Πλήρωσαν γι’ αυτό δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας που την έκαναν κάποτε νοματαίο διά της ψήφου των. Έβαλε κάτι κι απ’ την τσέπη του ο Τσίπρας για να την έχει να διώχνει τα πουλιά από το Κοινοβούλιο, ξηλώθηκε τότε και ο Γλέζος, ο ίδιος άνθρωπος που προχτές της έβαλε τέτοιον μνημειώδη πάγο, που ν’ αγιάσει ο αγκώνας του και να οσιοποιηθεί η σπρωξιά του. Διότι αυτή είναι η σιωπηρή συμφωνία που έχουμε κάνει με τα δημόσια μνημεία μας: για να σου αποδώσουν μία φορά, πρέπει εσύ να τα λιβανίζεις χίλιες.

Εντάξει, παραδίνομαι. Πέφτω στα σκοινιά, πώς το λένε; Πετάω πετσέτα.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ