Η υπόθεση έχει μια φαιδρή πλευρά και μια σοβαρότερη: τη φαιδρή είτε τη βλέπει κανείς, είτε δεν τη βλέπει. Όσο για τη σοβαρή δεν σχετίζεται με το τι είπε ή τι δεν είπε ο …Μάρκο Πόλο, αλλά με το αν έχω δικαίωμα να εκφράζω τη γνώμη μου, έστω κι αν είναι μειονοτική ή ενοχλητική.
Στο συγκεκριμένο πρόβλημα την έχω εκφράσει σε πλήθος άρθρων καθώς και στο δοκίμιο «Πλουραλισμός, πολυπολιτισμικότητα, ένταξη, αφομοίωση». Ο ενάγων ίσως έβρισκε πολύ περισσότερες αφορμές να εξοργιστεί στο βιβλίο απ’ ό,τι στο άρθρο. Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι είναι οκνηροί: διατρέχουν στα γρήγορα ένα αρθρίδιο, αλλά τους πέφτει πολύ να μελετήσουν ένα βιβλίο 400 σελίδων.
Για το περιεχόμενο του βιβλίου και των άρθρων μπορούμε να συζητάμε επί μακρόν, αλλά δεν είναι αυτό το επίδικο θέμα. Ωστόσο, επισημαίνω με την ευκαιρία ότι το Ισλάμ δεν είναι φυλή ώστε να τίθεται ζήτημα ρατσισμού: είναι θρησκεία και μάλιστα θρησκεία με πολιτικό πρόγραμμα. Πολλοί άνθρωποι ταυτίζουν τη φυλή με τη θρησκεία ― η ανάλυση είναι λανθασμένη από την αφετηρία της.
Δεν είναι το μοναδικό λάθος: οι πολιτικώς ορθοί ― οι οποίοι είναι κάθε άλλο παρά «ορθοί» ― τροφοδοτούν με τον φανατισμό τους ρατσιστικά, ομοφοβικά και κοινωνικά υπερσυντηρητικά αισθήματα και εκδηλώσεις.
Δεν πρόκειται να υποχωρήσω ― είμαι αυτή που είμαι και πιστεύω αυτά που πιστεύω. Και δεν αναζητώ ούτε οπαδούς, ούτε θαυμαστές ώστε να κάνω συμβιβασμούς.
17°
