Κάποιο μικρό παιδί σε έναν περίπατο βλέπει ένα παιχνίδι και αρχίζει να τραβά αμέσως το φόρεμα της μητέρας του για να δηλώσει το αίτημά του και να κερδίσει το πολυπόθητο απόκτημα, τώρα ή ποτέ.
Έτσι, εκφράζεται και η ανώριμη, ανεύθυνη σπουδή να επιταχυνθούν οι πολιτικές εξελίξεις. Μια σπουδή που δεν διαποτίζεται από παιδική αθωότητα αλλά είναι εκπορευόμενη από –και υποταγμένη σε– μικροκομματικά οφέλη. Είναι η αισθητική του «εδώ και τώρα», του «έτσι θέλω», που αγνοεί επιδεικτικά, ακόμη και περιφρονεί, τις θεσμικές διαδικασίες.
Τα ζητήματα αισθητικής πάντοτε ενέχουν κάποιον υποκειμενισμό. Όμως οι «φύγετε», με κάθε κόστος, παραγνωρίζουν μία αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. Ότι το πολιτικό σύστημα δεν έχει περίσσια αποθέματα.
Τους #fygete συντρέχουν οι #elate. Αυτοί μοιάζουν εγκλωβισμένοι σε μιαν αντίφαση. Προτάσσουν την παρθενογένεση, που επιβάλλεται από την «ανάγκη», ως πλεονέκτημα, υλοποιώντας την με παλαιά υλικά. Υποστηρίζουν ότι είναι πέρα από Αριστερά και Δεξιά, για να μπορούν να μετατοπίζονται στο φάσμα ανάλογα με την περίσταση. Βιώνουν την πλάνη του τυχοδιώκτη. Όμως, στην αλλαγή ισορροπιών του πολιτικού συστήματος δεν επιβίωσε κάποιο τέτοιο σχήμα. Η πολιτική γέννηση εκ του μηδενός δεν έχει τύχη. Η πολιτική, μέσα από την μεταβολή που φέρει η ενδοσκόπηση, διαμορφώνεται, ανοίγει και κλείνει κύκλους. Οι #elate δεν αξιοποιούν την μεγάλη πρόκληση να διαδραματίσουν έναν ουσιαστικό ρόλο: να λειτουργήσουν όχι ως διάττοντες αστέρες αλλά ως παράγοντες διασφάλισης του πολιτικού συστήματος.
Δεν θα μιλήσω για την ανάγκη κυβερνητικής σταθερότητας. Ούτε θα υποτιμήσω την αξία της κίνησης των πολιτικών εξελίξεων όταν επιβάλλεται –και έχει συμβεί– σε έντονες περιόδους. Θέλω να εστιάσω μόνο στο ότι χρειάζεται χρόνος στους εκάστοτε δρώντες να επουλώσουν τις φθορές τους. Κάτι διαφορετικό μακροπρόθεσμα είναι επικίνδυνο. Αν το δημοκρατικό τόξο δεν επιτυγχάνει να αποκαθιστά μέσα από εσωτερικές διεργασίες τις αναπόφευκτες φθορές του, ο χώρος που αφήνεται στη βία διευρύνεται. Και η βία μπορεί να λαμβάνει διαφορετικά πρόσημα, να ιδεολογικοποιείται. Ειδικά όταν οι εναλλακτικές στερεύουν.
Ας πάψει λοιπόν η πολιτική των εντυπώσεων, που η ματιά της μένει στην επόμενη ημέρα, δίχως να φτάνει στη μεθεπόμενη. Ας πάψει το αίτημα περί εκλογών να είναι καθημερινό λες και πρόκειται να ανακαλυφθούν θαυματουργές λύσεις, που κάποιοι φύλαγαν ως επτασφράγιστο μυστικό. Θυμάμαι, κάποτε, σε ένα τηλεπαιχνίδι την ατάκα «φύγε εσύ, έλα εσύ». Αυτή η αντίληψη δεν μπορεί να διέπει την πολιτική∙ καθιστά αναλώσιμους τους πολιτικούς εκφραστές και τα κόμματα, ευτελίζει την αξία της ψήφου, υπονομεύει το πολιτικό σύστημα συλλήβδην και –το σημαντικότερο– προσβάλλει τους πολίτες, γεννώντας τους καθολική αποστροφή. Εκτός αν θεωρούμε επιτυχία την δημοσκοπική αποτύπωση του 20%.
16°
