Ας υποθέσουμε ότι ο σύντροφος Τσίπρας φτάνει στο «Αμήν». Ότι δεν αντέχει άλλο να καθαρίζει τον κόπρο της Διαπλοκής, ότι δεν διαθέτει άλλες δυνάμεις για να διοργανώνει εκλογές και δημοψηφίσματα, γι’ αυτό αποχωρεί. Αμφιβάλλει κανείς ότι θα ακολουθήσει χάος και το κράτος θα σπάσει σε χίλια κομμάτια;
Αν πάρουμε το παράδειγμα των τελευταίων ημερών. Έπεσε πολύ χιόνι, πέθαναν άνθρωποι απ’ το κρύο, στους προσφυγικούς καταυλισμούς έψαχναν τους αλληλέγγυους, αλλά αυτοί είχαν πάρει τις κουβέρτες και τα αερόθερμα και έδειχναν τη διεθνιστική τους συμπαράσταση ανεβάζοντας στο internet άρθρα κατά της ρόδας του Καμίνη.
Είναι απολύτως σίγουρο ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα αν δεν ανελάμβανε αυτοπροσώπως ο σύντροφος Πρωθυπουργός να αντιμετωπίσει και αυτή την ανθρωπιστική κρίση. Χωρίς να φοβηθεί τον μαινόμενο αέρα της Λέσβου, τις καταιγίδες της Μυτιλήνης και τις χιονοθύελλες της Μόριας, μπήκε στο αεροπλάνο και επισκέφθηκε το Γραφείο του στη Θεσσαλονίκη. Εκεί ήπιε τσαγάκι συντροφιά με τον αγωνιστή ιερέα Άνθιμο, έκαναν μερικές μετάνοιες και άλλα άθεα και μετά συνέχισε τις δράσεις για τη λύση του ανθρωπιστικού προβλήματος των προσφύγων βγαίνοντας στους δρόμους της συμπρωτεύουσας. Ήταν έρημοι γιατί οι σωματοφύλακές του έπεισαν τους Θεσσαλονικείς να κλειστούν στα σπίτια τους για να μη συναχωθούν κι έτσι πορεύτηκε μοναχός για πάνω από 15 μέτρα, αψηφώντας τα ακραία καιρικά φαινόμενα που λυσσομανούσαν. Στόχος του ήταν να φτάσει με τα πόδια σ’ ένα hot spot, αλλά λόγω περιορισμένης ορατότητας βρήκε καταφύγιο σ’ ένα τσιπουράδικο. Εκεί έκοψε την πίτα της τοπικής οργάνωσης του Σύριζα και χόρεψε με τους συντρόφους του το «Final Countdown», που το έπαιξε στρατιωτική μπάντα γιατί δεν δίνουμε τα λεφτά του ελληνικού λαού για σι-ντι και άλλες πολυτέλειες.
Ρωτάμε ευθέως: Φαντάζεσθε τι θα γινόταν, αν στη θέση του κοινωνικά ευαίσθητου συντρόφου Αλέξη βρίσκονταν οι ανάλγητοι Σαμαροβενιζέλοι; Δεν αποκλείεται να θρηνούσαμε θύματα, ενώ τώρα υπάρχουν θύματα αλλά δεν τα θρηνούμε. Θέλετε κι άλλο παράδειγμα της ισχυρής παρεμβατικότητας του συντρόφου Τσίπρα; Γίνονται διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό. Οι αντιπροσωπείες ξετυλίγουν χάρτες, βγάζουν έξω τις εδαφικές τους αξιώσεις και τις μετράνε. Την Ελλάδα του μόχθου την εκπροσωπεί ο σύντροφος Κοτζιάς που γενικά έχει μεγάλη παράδοση στη διπλωματία και την έγκυρη εκτίμηση της διεθνούς κατάστασης. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το έργο του «Η Πολωνία κι εμείς» χαρακτηρίζεται ως μνημείο αντικειμενικής καταγραφής της Ιστορίας. Η επιχειρηματολογία του ήταν τόσο επιτυχημένη, που οι Τούρκοι κάλεσαν τον Ερντογάν για να τους σώσει. Εκείνος, πανικόβλητος, άρχισε τις γνωστές απειλές του για τα νησιά και ήταν τόσο στριμωγμένος που ξαναέβαλε στην ημερήσια διάταξη τη συνθήκη της Λωζάνης! Όλα αυτά ενώ τουρκικά αεροπλάνα έξυναν τα κεφάλια των κατοίκων του Αιγαίου! Μιλάμε για καθόλου σοβαρές αντιδράσεις, για γελοιογραφίες, τις οποίες κατ’ αρχήν αντιμετωπίσαμε κάνοντας μηνύσεις στους γελοιογράφους. Φυσικά η ελληνική αντεπίθεση απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα δεν σταμάτησε εδώ. Ο σύντροφος Τσίπρας παρενέβη δυναμικά στις εξελίξεις και τάπωσε τους Τούρκους επιλέγοντας να μην κάνει καμία δήλωση και να πάει στο θέατρο για να παρακολουθήσει τη ζωή και το θάνατο του Νίκου Ζαχαριάδη. Ακόμη τρέχει ο Σουλτάνος!
Ο Αλέξης έχει υποχρεώσει και το ΔΝΤ να τραπεί σε άτακτη φυγή. Δήλωσε ότι το καλοκαίρι το θέλαμε γιατί οι άλλοι δεν το θέλανε, αλλά μόλις είπε ότι το θέλουμε, οι άλλοι είπαν ότι δεν το θέλουνε και μετά είπαν ότι το θέλουνε, αλλά τότε εμείς τους είπαμε ότι δεν το θέλουμε. Βέβαια, για την Αριστερά, κανείς δεν είναι αναντικατάστατος. Σε περίπτωση που ο σύντροφος Τσίπρας αποφασίσει να αποσυρθεί, τότε έχουμε ως λύση τον Αντιπρόεδρο του Εδεσσαϊκού. Τα λέει ωραία, δεν φοράει γραβάτα και ξέρει τα βήματα του «καγκελάρη».
