Ας πάει να το πει αυτό στη μάνα του Παύλου Φύσσα ο κ. Παρασκευόπουλος. Ότι πρέπει να βοηθήσουμε όλοι στη σύγκλιση και ένταξη των Χρυσαυγιτών στο κλίμα της Δημοκρατίας μας. Γιατί μέχρι τώρα πίστευε ότι η Δημοκρατία μας, η Δικαιοσύνη μας, έστω με χίλιες παλινωδίες και καθυστερήσεις, δεν επιθυμούσε την υπαγωγή των υποδίκων στους δημοκρατικούς μας θεσμούς αλλά στον Κορυδαλλό. Ας της πει κατάμουτρα ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης της μάνας αυτής ότι η δολοφονία του παιδιού της ήταν στιγμιαίο έγκλημα, χωρίς προμελέτη και σχεδιασμό, γιατί βέβαια, αν ευσταθεί η κατηγορία της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης, δεν τίθεται θέμα να την υπαγάγει κανείς στους κοινοβουλευτικούς θεσμούς. Μια ευνομούμενη Πολιτεία, όπως γνωρίζει ο κ. καθηγητής, δεν ξεκινά δημοκρατικό διάλογο καταλλαγής και ενσωμάτωσης με φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς εγκληματικών πράξεων, απλώς τους τιμωρεί.
Δεν ξέρω αν ήταν μία ακόμα χάντρα στο ίδιο κομπολόι, αλλά παραμαζεύτηκαν πολλές για να είναι τυχαίο. Λίγες μέρες πριν ήταν η τρικομματική φιέστα στο Καστελόριζο με το θεαματικό ξέπλυμα των υποδίκων βουλευτών της Χρυσής Αυγής, το στρατιωτικό άγημα με φόντο τη γαλανόλευκη και το γαλάζιο του Αιγαίου σε ένα ανέξοδο κρεσέντο ψευτοπατριωτισμού αλλά και ομογενοποίησής τους με βουλευτές του δημοκρατικού τόξου.
Οι 53 και κάποιοι άλλοι του ΣΥΡΙΖΑ, λέει, πειράχτηκαν −δεν πολυφάνηκε είναι αλήθεια− από την πρωτοβουλία του υπουργού Άμυνας, αλλά μήπως δεν είναι μόνο οι ΑΝΕΛ που ενδιαφέρονται για το αντισυστημικό ακροατήριο της Χρυσής Αυγής;
Αν κοιτάξουμε λίγο προς τα πίσω, συσσωρεύονται κάποια περιστατικά που σκόρπια μάς φαίνονταν τυχαία, αλλά το νέο πρίσμα σε βάζει στον πειρασμό να υποθέσεις μήπως ο κ. Παρασκευόπουλος απλώς εξέφρασε τώρα φωναχτά προϋπάρχουσες σκέψεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως σε εκείνη την πρώτη συνύπαρξη στην ίδια πλατεία, που από νωρίς φρόντισαν να οριοθετήσουν με τους χαρακτηρισμούς άνω και κάτω, κατρακύλησε στα σκαλοπάτια του Συντάγματος ο πρώτος σπόρος μιας ώσμωσης. Ακόμα και ανομολόγητης και ανεπεξέργαστης και σίγουρα αποτρόπαιης για τους πολλούς αριστερούς.
Πάντως ακολούθησε η εξ αντικειμένου συμπόρευση των τριών κομμάτων σε πολλά θέματα της αντιπολιτευτικής ατζέντας τα 5 πρώτα χρόνια των Μνημονίων, με αποκορύφωμα την αρνητική ψήφο στον Σταύρο Δήμα που άνοιξε πρόωρα το δρόμο για την εξουσία στον Αλέξη Τσίπρα. Αλλά και στην περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είδαμε σε κάποιες περιπτώσεις να τέμνονται οι δρόμοι τους, με κύριο εκφραστή την τότε Πρόεδρο της Βουλής που έφτασε να θεωρεί ελλιπές το κοινοβούλιο επειδή έλειπαν οι προφυλακισθέντες χρυσαυγίτες βουλευτές. Αλλά και ο διάδοχός της, μολονότι δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική της πορεία και το ύφος της, δεν δίστασε να θεωρεί ευπρόσδεκτες τις ψήφους όλων των βουλευτών όταν πιθανολογείτο η στήριξη της Χρυσής Αυγής στην απλή αναλογική.
Είμαι σίγουρη ότι τα περισσότερα στελέχη και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ ανατριχιάζουν στην ιδέα ότι κάποιοι λίγοι μπορεί να κάνουν λογαριασμούς με τις χρυσαυγίτικες ψήφους. Γι' αυτό ας προσέξουν, γιατί η επανάληψη παρόμοιων φαινομένων ξεπλύματος των φασιστών από δημοκρατικά κόμματα μπορεί στο τέλος να γίνει κανονικότητα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε στιγμή ότι η κατηγορία που βαραίνει την ηγεσία της Χρυσής Αυγής είναι σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και ηθική (σε μερικές περιπτώσεις και φυσική) αυτουργία σε βαριά εγκλήματα. Δεν πρέπει να λησμονούμε ποτέ ότι πρόκειται για θαυμαστές του ναζισμού, δηλαδή για κοσμοθεωρία που από τη φύση της είναι ασύμβατη με τα δημοκρατικά ιδεώδη και οποιαδήποτε προσπάθεια ενσωμάτωσής τους είναι ανιστόρητη και αντίθετη στις κοινές ευρωπαϊκές αξίες − πουθενά αλλού δεν υπάρχουν νόμιμα φιλοναζιστικά κόμματα. Δεν πρέπει να φεύγει ποτέ από το μυαλό μας ότι αυτή τη στιγμή διεξάγεται μία απαράδεκτα αργόσυρτη δίκη που αφενός πρέπει η δημοκρατική πολιτεία να επισπεύσει, αφετέρου να μην προκαταλαμβάνεται η Δικαιοσύνη από ενέργειες πολιτικών που κανονικοποιούν μια οργάνωση με την οποία οι δημοκρατικές δυνάμεις θα πρέπει να έχουν ασφαλή και σαφή οριοθέτηση. Όχι, δεν χωράμε όλοι στον ίδιο χυλό.
23°
