Απ’ ό,τι πρόσεξα, δεν άδειασαν δα για πάρτη σας δρόμους, δεν ακροβόλισαν φανερούς και μυστικούς πρακτόρους ούτε έστρωσαν κάνα κόκκινο χαλί με τα ευζωνάκια τα καημένα μες στους ήλιους μαυρισμένα, έτοιμα προς επιθεώρησιν. Κανονικά η υποδοχή θα έπρεπε να γίνει με τιμές αρχηγού κράτους. Όχι για το προφανές αλλά επειδή αυτό απαιτεί η τάξη των πραγμάτων, ιδίως όταν ένας πρόεδρος που έβγαλε από την οικονομική κρίση μια τραυματισμένη χώρα επισκέπτεται τέτοιας λογής πατενταρισμένους λούζερς.
Και για να μην τα πολυλογούμε, σ’ αυτό το εθιμοτυπικό θα ήταν νομίζω απείρως ωφελιμότερο αν όλα γίνονταν εντελώς ανάποδα. Να ψιθυρίζατε εσείς, φερ’ ειπείν, δύο φωνήεντα στην κυβέρνηση της Μητέρας Πατρίδας για το πώς έρχεται στα ίσα του ένα κράτος κι εκείνη να τσακιζόταν να συμμορφωθεί. Κι αν τυχόν δυστροπούσε, κι αν στρίντζωνε, κι αν αισθανόταν ότι δεν της το επιτρέπει η θέση της, κι αν ονειρεύεται ξανά έναν Σαμψών να κάνει τη δουλειά της, η Ιστορία την έχει ήδη έτοιμη την απάντηση, όπως λένε όλοι οι συνάδελφοι με πείρα/ συγνώμη που τους αποπήρα.
Η αλήθεια είναι ότι την περασμένη Πέμπτη το πρωί, μετά από ένα γύρο του θανάτου στον Αθηναϊκό Τύπο, έψαχνα περίπτερο που να ’χει κυπριακές εφημερίδες μπας και μάθω γιατί δεν καρποφόρησαν οι συζητήσεις στο Μον Πελεράν και τι ακριβώς ήταν αυτό για το οποίο κατηγορείται ο ελληνικός παράγων. Για να μη χάσω το δρόμο μου πέταγα πίσω μου ψιχουλάκια από κυπριακά ρεπορτάζ και συναφή αρθρογραφία. Ήρθαν όμως τα πουλάκια, κανάλια, ραδιόφωνα, εφημερίδες, τσαλαπετεινοί και παγώνια κι έφαγαν όλα τα ψιχουλάκια. Οπότε; Ας κρυφτώ τουλάχιστον σε καμιά κουφάλα κι ας σκεφτώ τι θα μας συμβεί στην περίπτωση που η σθεναρή πατριωτική στάση του Υπουργείου Εξωτερικών στέρξει και σε άλλα, πέραν του Κυπριακού, ζητήματα.
Διόλου απίθανο μέχρι το καλοκαίρι να τα ταράξουμε επιτέλους τα νερά και να δούμε να αναδύονται από εκειμέσα τα Ενδεκάνησα, τα Εξάνησα, οι Κυκλάδες τετραγωνισμένες, ο Βόλος δίχως Τρίκερι και η Κέρκυρα - Κέρκυρα χωρίς Ποντικονήσι.
Πρωταγωνιστεί η Ρένα Βλαχοπούλου, συμμετέχει το μπαλέτο του Φώτη Μεταξόπουλου και στο αποθεωτικό φινάλε χορεύει το μαλλί με το κορίτσι. Γιατί δικό σου είναι το Βασίλειο. Γιατί δική σου είναι η ζωή. Γιατί έτσι τελειώνει ο κόσμος.
25°
