Βλέποντας το χάρτη των ΗΠΑ να βάφεται λίγο λίγο κόκκινος (το χρώμα των Ρεπουμπλικάνων καθώς οι περισσότερες πολιτείες ψήφιζαν Τραμπ), κατέγραψα 10 πρόχειρες σκέψεις εν θερμώ, στα ελάχιστα διαλείμματα της δουλειάς, χωρίς να έχω διαβάσει αναλύσεις. Τέλειωσα το κειμενάκι μου πριν τις 10.30 το πρωί της Τετάρτης.
Α. Ο σκηνοθέτης Μάικλ Μουρ το είχε προβλέψει πολύ νωρίς, νωρίτερα από τον καθένα.
Β. Μόνο με ό,τι ακουμπάει νερό (Ατλαντικός, Ειρηνικός και μεγάλες λίμνες- κι ούτε καν όλα αυτά) δεν κερδίζεις εκλογές.
Γ. Δεν αρκεί η αντιπάθεια προς το σεξιστή, ρατσιστή, επικίνδυνο κλπ Τραμπ, πρέπει να έχεις και δική σου πρωτογενή θελκτικότητα.
Δ. Η νίκη Τραμπ σημαίνει ότι ο πολύς κόσμος (κύρια: λευκοί, φτωχοί, αμόρφωτοι άντρες που δεν πήγαιναν καν να ψηφίσουν παλιότερα) στήριξε αυτόν που θεωρούσε άουτσαϊντερ του πολιτικού συστήματος, ο οποίος -δήθεν- στράφηκε ενάντια στο σύστημα, όπως και οι ψηφοφόροι του, δίνοντας διέξοδο στην (απολίτικη) οργή
Ε. Ποιος να πρωτομεταναστεύσει; Οι ευρωπαϊστές Βρετανοί, οι φιλελεύθεροι Αμερικάνοι, οι δημοκρατικοί Ρώσοι, οι κοσμικοί Τούρκοι, οι Γάλλοι ή οι Γερμανοί ίσως μεθαύριο;
ΣΤ. (Για την ώρα οι μόνοι που «μεταναστεύουν» είναι οι ταλαίπωροι Σύροι, Αφγανοί, Λίβυοι κλπ - και θαλασσοπνίγονται).
Ζ. Λυπάμαι που χαίρονται ο Ζίζεκ, η Λεπέν, ο Πούτιν, ο Κιμ Γιονγκ Ουν, οι χρυσαυγίτες «μας», οι ποικίλοι σταλινικοί κλπ
Η. Το σπιράλ που είχε αρχίσει με την πτώση της σοβιετικής αυτοκρατορίας (1989-91), είχε συνεχιστεί με την επίθεση στους δίδυμους πύργους (2001), την άφρονα επέμβαση Μπους – Μπλερ στο Ιράκ (2003) και την άνοδο του Ισλαμικού Κράτους στις μέρες μας, έχει πολύ δρόμο ακόμα.
Θ. Παρά τα ελαττώματά τους, οι ΗΠΑ ήταν το αποκούμπι της παγκόσμιας δημοκρατίας και των παγκόσμιων ελευθεριών. Μέχρι τώρα.
Ι. Ο ανορθολογισμός ενυπάρχει εκ σχεδίου στο ανθρώπινο μυαλό. Στις καλές του εκδηλώσεις, δίνει τέχνη, φαντασία, έρωτα, απίθανες επιστημονικές υποθέσεις εργασίας, ανοιχτές κοινωνίες. Στις κακές του...
25°
