Ίσως η πιο κραυγαλέα ένδειξη της νοσηρότητας ενός οργανισμού, φυσικού ή κοινωνικού, είναι η εκ μέρους του αδυναμία στάθμισης των δεδομένων της πραγματικότητας, η αδιάφορη έως χαζοχαρούμενη ενασχόληση με τα ελάσσονα τη στιγμή που καλπάζουν εναντίον του όλοι οι δαίμονες της κολάσεως, ακόμη και η ανικανότητα αξιολόγησης της σοβαρότητας των προβλημάτων. Δύσκολα, δε, θα μπορούσε να βρεθεί, ακόμη και σε παγκόσμια κλίμακα, περίπτωση άλλη κοινωνίας και πολιτικού συστήματος τόσο πολύ, όσο τα ημέτερα, αποπροσανατολισμένων από τα μείζονα και τόσο πολύ επιδιδόμενων σε μια σχεδόν αυτιστική ενασχόληση με τα ήσσονα, τα ασήμαντα έως και ανύπαρκτα.
Ειδικότερα…
Α. Τα κυρίαρχα προβλήματα
(ατάκτως ερριμμένα και, εν πολλοίς, αλληλοτροφοδοτούμενα)
1. Υπερεξοπλισμός και επιθετική εθνικιστική ρητορεία της Τουρκίας, μέσα σε μια γενικώς υπερθερμασμένη ευρύτερη περιοχή...
4. Δημόσια υποχρεωτική μη παιδεία (την οποία, σε καθημερινή βάση, το τηλεοπτικό τοπίο, όχι δε μόνο τα υποκοσμικά του στοιχεία, την «πτύει» προς την κατεύθυνση μιας –«εικόνα σου είμαι και σου μοιάζω»– εγκεφαλικά ημιθανούς κοινωνίας)...
6. Αιμορραγία προς το εξωτερικό επιστημονικού δυναμικού της χώρας (το οποίο θα καθίστατο πλεονέκτημα, μόνον εάν μια όλως απίθανη και πάντως προς το παρόν μη διαφαινόμενη ανάπτυξη τους επανέφερε κάποια στιγμή οίκαδε, ως φορείς μιας πολύτιμης επαγγελματικής εμπειρίας και μιας ακόμη πολυτιμότερης άλλης, «ξενόφερτης», εργασιακής ηθικής)...
7. Αναγνώριση από το κράτος θυλάκων κατάργησης της κρατικής κυριαρχίας, άλλως ειπείν αποδοχή ανεξέλεγκτων βασιλείων ανομίας, καθώς και ανοχή πεζοδρομικής τρομοκρατίας...
8. Ακύρωση της οικονομικής λειτουργίας του κέντρου της πρωτεύουσας της χώρας...
4. Η καθημερινή αναζήτηση «πολιτικών μετεωρολογικών δελτίων», καταγραφόντων την αενάως μεταβαλλόμενη διάθεση έναντι της κυβέρνησης του προέδρου Λεβέντη...
5. Το «εθνοκτόνο ενδεχόμενο» η μελέτη των θρησκειών ως κοινωνικών και ψυχολογικών φαινομένων να υποκαταστήσει, έστω και μερικώς, τον κατηχητισμό στα σχολεία…
22°
