Η πιο παλιά λέξη στην πολιτική είναι η λέξη «νέο». Γοητεύει τους ανθρώπους η νεότητα ιδεών και θεσμών. Κυρίως όμως προσώπων. Σαν να φτάνει η ηλικία για να προεξοφλήσει το φρέσκο, το ορμητικό και ρηξικέλευθο − μα τότε θα κάναμε τα 15μελή κατευθείαν υπουργικά συμβούλια. Ή μήπως τα έχουμε κάνει;
Ο πρωθυπουργός είπε ότι θέλει να κυβερνήσει με τη γενιά του. Εννοεί να αφαιρέσει από το κυβερνητικό σχήμα δεκαετίες και να προσθέσει πάθος. Είμαστε στην ίδια γενιά και σκέφτομαι «γιατί δεν το βλέπω εγώ έτσι;». Γιατί δεν μου θυμίζουν τα νεαρότερα κυβερνητικά στελέχη τους φίλους μου, τους γνωστούς μου, τον εαυτό μου; Δεν είναι η απειρία που με ενοχλεί, αυτή είναι αναπόδραστη και, αν τη φοβάσαι, ποτέ δεν θα ανανεώσεις κανένα σκουριασμένο μηχανισμό. Είναι μια παλιά παρεξηγημένη έννοια που ακούγεται ίσως ρομαντική, αλλά δεν μπορώ να βρω πιο κατάλληλη λέξη να την περιγράψω. Είναι η αγνότητα που για χάρη της θυσιάζεις και την πείρα και την ωριμότητα. Ασφαλώς δεν εννοώ τίποτα το ηθικολογικό. Εννοώ την ικανότητα να βλέπεις τα πράγματα με παρθένα, καθαρή και ειλικρινή ματιά χωρίς να τα συσκοτίζουν οι βεβαιότητες και τα στερεότυπα που σκοτώνουν τη νεότητα.
Συμβαίνει αυτό με τα νέα πρόσωπα που έχουν μπει στην πολιτική μας ζωή; Εμένα κάποιοι μου φαίνονται σαν αυτό που έγραφε ο Καρυωτάκης «παράξενα παιδάκια γερασμένα». Μου φαίνεται σαν να είναι η πολιτική τους νεότητα πρόωρα εξοφλημένη. Δεν ξέρω τις σπουδές τους ούτε τι έκαναν επαγγελματικά μέχρι τώρα, αυτό που ξέρω καλά όμως είναι ότι σε αυτήν την ηλικία πρόλαβαν και είπαν τόσα πολλά ψέματα, μοίρασαν τόσες φενάκες, δημιούργησαν τόσες απατηλές ελπίδες, σκόρπισαν τόσες αυταπάτες στην κοινωνία, που είναι σαν να ξόδεψαν προκαταβολικά τις αρετές της νιότης τους και κυρίως αυτή την αγνότητα.
Αυτή την καθαρή νεανική ματιά που την έχουν προ πολλού θολώσει τα κλισέ και οι ιδεοληψίες που αναπαρήγαγαν τα προηγούμενα χρόνια με τη σιγουριά μικρών σοφών και φανατισμό μικρών μονομάχων της αρένας. Ποτισμένοι μέχρι το μεδούλι με το δηλητήριο «ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν», πού να βρει χώρο να ανθίσει η φρέσκια νεανική ματιά που θα είναι από την ψυχή τους κι όχι από τα ματογυάλια που τους φόρεσαν στα τρυφερά τους χρόνια οι σκληροπυρηνικοί ινστρούχτορες;
Κάποιοι νέοι, εμένα μου φαίνονται πιο φθαρμένοι από πολλούς ψημένους γιατί δελεάστηκαν να γίνουν η ηχώ της αυθεντίας των παππούδων τους με τίμημα τη χαμένη τους αθωότητα. Και στην πολιτική ο νέος ή είναι αθώος ή δεν είναι νέος.
16°
