Το μήνυμα ότι δεν πρέπει να αφήσουμε να χαθεί μια ολόκληρη γενιά λόγω της οικονομικής κρίσης, καθώς η κατάσταση των νέων σήμερα στην Ελλάδα είναι το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα, έστειλε η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Φώφη Γεννηματά, κατά την ομιλία της στη Συνδιάσκεψη των Ελλήνων Ακτιβιστών του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PES ACTIVISTS GREECE).
«Αναγνωρίζουμε ότι η κατάσταση των νέων στη χώρα είναι ίσως το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα. Είναι όμως και πολιτικό και εθνικό πρόβλημα. Πολλοί νέοι και νέες αισθάνονται απογοήτευση και ματαίωση. Δεν κάνουν όνειρα ή φεύγουν από τη χώρα. Δεν εμπιστεύονται την πολιτική και τους πολιτικούς. Δεν συμμετέχουν στην πολιτική ζωή γιατί δεν βρίσκουν νόημα σε αυτό. Δεν πρέπει να αφήσουμε να χαθεί μια ολόκληρη γενιά. Και σήμερα αυτό που καθίσταται ακόμα πιο σημαντικό είναι η διαγενεακή αλληλεγγύη και δικαιοσύνη. Πρέπει να ανοίξει με τόλμη αυτό το κεφάλαιο γιατί πλέον είναι θέμα επιβίωσης για τη χώρα», είπε η κ. Γεννηματά.
«Είναι προφανές ότι επιζητούμε λύσεις μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γιατί κατανοούμε ότι στο σύγχρονο κόσμο, κανένα κράτος, δεν μπορεί μόνο του», συνέχισε. «Σήμερα συμπληρώνονται 24 χρόνια από τον θάνατο του Βίλλυ Μπράντ, μιας εξέχουσας πολιτικής προσωπικότητας, ενός σοσιαλδημοκράτη που οραματίστηκε μια ενωμένη Γερμανία που όμως έφυγε πριν βιώσει τους πρώτους κλυδωνισμούς του ενωμένου ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Η Ευρώπη είναι πολύ διαφορετική από τότε, από αυτή που οραματίστηκαν οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες της περιόδου εκείνης, όπως ο Βίλλυ Μπράντ ή ο Ούλωφ Πάλμε, ο Μιτεράν ή ο Ανδρέας Παπανδρέου. Η διεθνής οικονομική κρίση, το «νεοφιλεύθερο παράδειγμα» που λειτούργησε ως πρότυπο και για τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα σε συνδυασμό με το έλλειμμα ηγεσιών συνέβαλαν αναμφίβολα σε πισωγυρίσματα και σε εσωστρεφείς εθνικές πολιτικές. Την απουσία του ενοποιητικού αυτού στοιχείου την έχουμε βιώσεις εμείς οι Έλληνες 2 φορές τα τελευταία χρόνια: την πρώτη το 2009-10 όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση στην Ευρώπη, τη δεύτερη φορά όταν ξέσπασε η προσφυγική κρίση το 2015. Φτάσαμε λοιπόν σε μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων όχι μόνο μεταξύ των κρατών-μελών που την αποτελούν, αλλά μεταξύ των ανθρώπων που τη συνθέτουν. Ελαστικοποιήθηκαν ωράρια εργασίας και εργασιακά δικαιώματα. Κάθε κοινωνική κατάκτηση μπήκε στο μικροσκόπιο, κάθε διεκδίκηση στη μέγγενη. Το κοινωνικό κράτος έγινε κοστοβόρο, η δημόσια υγεία και παιδεία προκάλεσαν - σύμφωνα με τους νεοφιλελεύθερους - την αφαίμαξη της οικονομίας».
Η κ. Γεννηματά περιέγραψε με στοιχεία την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ευρώπη και παρατήρησε: «Το 2015 στο σύνολο των 22 εκατομμυρίων ανέργων στην Ευρωπαϊκή Ένωση σχεδόν τα 11 εκατομμύρια, δηλαδή οι μισοί, είναι επισήμως μακροχρόνια άνεργοι και έχουν μάλιστα διπλασιαστεί από το 2008 όταν ξέσπασε η κρίση. Ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε νοικοκυριά χωρίς κανένα εισόδημα έχει διπλασιαστεί στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Ισπανία. Οι ομάδες χαμηλού εισοδήματος, οι νέοι και οι οικογένειες με παιδιά είναι αυτοί που πλήγηκαν περισσότερο. Κοινωνικός αποκλεισμός και φτώχεια. Και η ακροδεξιά καραδοκεί σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες να εκμεταλλευτεί τη γενικευμένη ανασφάλεια και τον ευρωσκεπτικισμό».
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση επισήμανε ότι οι σοσιαλιστές δεν μπορούν άλλο να αντιμετωπίζουν παθητικά την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, ούτε να εμφανίζονται πολλές φορές ως ουραγοί της ευρωπαϊκής δεξιάς, τόνισε η κ. Γεννηματά και πρόσθεσε: «Μετά την «καμπάνα» του Brexit, είναι η ώρα των αποφάσεων. Η Ευρώπη, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει τώρα να αλλάξει. Εμείς οι Σοσιαλιστές πρέπει να πρωταγωνιστήσουμε. Απαιτείται, ο σοσιαλιστικός και σοσιαλδημοκρατικός χώρος να διαμορφώσει μία νέα πολιτική ατζέντα, και να την υπερασπιστεί».
Αντιμετώπιση χρέους των πολιτών και των επιχειρήσεων με έμφαση σε πολιτικές αναδιάρθρωσης.
Έμφαση στην κοινωνική Ευρώπη. Δεν μπορεί να αφήσουμε την υπόθεση στους συντηρητικούς που τα βασίζουν όλα στη λιτότητα και όταν μιλούν για Κοινωνική Ευρώπη εννοούν συσσίτια.
Ποσοτικούς στόχους για την καταπολέμηση της ανεργίας στοχεύοντας στην ανάπτυξη, αναπροσαρμόζοντας το Σύμφωνο Σταθερότητας (για παράδειγμα να εξαιρεθούν οι δαπάνες εκπαίδευσης και κατάρτισης).
Κοινή μεταναστευτική πολιτική στην βάση των αρχών της αλληλεγγύης και ίσης κατανομής των βαρών και όχι μόνο αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων.
22°
