«Κι εγώ συνταξιούχος είμαι» είπε βουρκωμένος ο Τόσκας. Και χίλιοι συνταξιούχοι έκλιναν με σεβασμό το δακρυγόνυ.
Απαντώντας στις πρόσφατες δηλώσεις Ερντογάν περί αναθεώρησης της συνθήκης της Λωζάνης, το ΥΠΕΞ έβγαλε μία ανακοίνωση αρκούντως αποστομωτική: «Stupid boy, full of joy».
Γενικά, πάντως, οι Συριζαίοι έχουν ένα θέμα με τα αγγλικά. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι με εντολή Αλέξη προσελήφθη για εντατικά μαθήματα στην κυβέρνηση ο Νίκος ο Βαμβακούλας.
Γιου, μνημόνιο; Γιου;
Βλέπετε, το βιογραφικό που έστειλε ο Νίκος κατέληγε με την πρόταση «να μαζευτούμε 5-6 άτομα να φτιάξουμε μία τριμελή επιτροπή» και αυτό άρεσε στο Μαξίμου, γιατί, σου λέει, βάζει τους ανθρώπους πάνω από τους αριθμούς, δικός μας είναι.
Σα να μην έφταναν αυτά, ο Πολάκης μού έκανε αίτημα φιλίας στο Φάσεμποοκ.
Πάντως έχω κι εγώ τα παιδικά τραύματά μου: Παραδείγματος χάριν, ο γυμναστής στο σχολείο μού έκανε τρομερά καψόνια. Κάθε φορά που με έβλεπε, μου έλεγε να κρεμάω το μπουφάν μου σε ένα καρφί του βόλεϊ.
Έπαιζα, όμως, καλή μπαλίτσα. Μάλιστα με είχαν ζητήσει κι από τη Ρεμάλ Μαδρίτης.
Φανατικός του ποδοσφαίρου είναι και ο κουρέας μου. Το επικίνδυνο είναι όταν μου περιγράφει φάση του ματς με ανάποδο ψαλίδι.
Σε άλλα σπορ, μαθαίνω ότι στα Ζωνιανά, στον Πύργο Ηλείας και στα Εξάρχεια έχει πολλούς φανατικούς το χόκεϊ επί χόρτου. Αναρωτιέμαι γιατί.
Ως προς τα συναισθηματικά τώρα: Θρυλείται πως σε μία μακρινή χώρα, σε ένα ψηλό βουνό, σε ένα πυκνό δάσος, μέσα σε μία απομονωμένη καλύβα, ζει μία γυναίκα που δεν πιστεύει στα ζώδια. Ξεκινάω να την βρω.
Συζητούσα τις προάλλες με ένα φίλο:
- Δηλαδή, πόσο γκρινιάρα είναι η γυναίκα σου;
- Οχτώ βαθμούς της κλίμακας Πρήχτερ.
Εν πάση περιπτώσει. Για όλες τις ευαίσθητες καρδιές εκεί έξω, αποφάσισα να ηγηθώ του επαναστατικού κινήματος Δεν Πληγώνω.
22°
