Την περασμένη Τετάρτη με μια ιστορική λαθροχειρία ο υπουργός Παιδείας πέρασε με νομοτεχνική βελτίωση σε εκπρόθεσμη τροπολογία στο νομοσχέδιο «Ρυθμίσεις για την Ελληνόγλωσση εκπαίδευση, τη διαπολιτισμική εκπαίδευση κι άλλες διατάξεις», μία διάταξη που είχαμε αποκρούσει τον περασμένο Μάιο: Σύμφωνα με αυτήν δίνεται η δυνατότητα να γίνουν μέλη ΔΕΠ στην εισαγωγική βαθμίδα του Λέκτορα όσοι ερευνητές με διδακτορικό είναι Εργαστηριακό και Διδακτικό Προσωπικό (ΕΔΙΠ) στα Πανεπιστήμια με ΚΛΕΙΣΤΗ διαδικασία σε ΠΡΟΣΩΠΟΠΑΓΕΙΣ θέσεις.
Τη διαδικασία της «μουλωχτής» νομοθέτησης την έχω θίξει σε προηγούμενα κείμενα (δείτε εδώ κι εδώ) απαντώντας και στα ψέματα του Υπουργείου. Εδώ θα σταθώ σε ένα ακόμα ψέμα που δεν αναπτύχθηκε όσο θα έπρεπε. Ο κ. Φίλης λέει ότι είναι στο χέρι των Πανεπιστημίων να εκλέξουν ή όχι τους εν λόγω ερευνητές στις θέσεις των Λεκτόρων, καθότι θα γίνει κανονική διαδικασία εκλογής με έναν όμως υποψήφιο.
Προσέξτε πού είναι το θέμα (ή το ψέμα): Με βάση τη διάταξη, αν κάποιο μέλος ΕΔΙΠ με διδακτορικό κάνει αίτηση για ένταξή τους στο καθεστώς μόνιμου Λέκτορα θα πρέπει μέσα σε 6 μήνες να περάσει από κρίση. Αν για παράδειγμα ένας ερευνητής έχει κάνει το διδακτορικό του στη Φωτοχημεία η συγκεκριμένη θέση που θα προκηρυχθεί θα πρέπει να έχει ως γνωστικό αντικείμενο τη Φωτοχημεία. Ανεξάρτητα αν το συγκεκριμένο τμήμα έχει ανάγκες και θέλει να ανοίξει μια θέση π.χ. για Θερμοδυναμική. Ο ερευνητής θα κριθεί λοιπόν με ακαδημαϊκά κριτήρια, δηλαδή αν έχει το απαιτούμενο ερευνητικό έργο όπως αυτό αποτυπώνεται κυρίως από τον αριθμό των επιστημονικών δημοσιεύσεων και την απήχησή τους.
Αν κάποιος ερευνητής έχει πράγματι τα ακαδημαϊκά προσόντα για το γνωστικό αντικείμενο της Φωτοχημείας, πώς θα «κοπεί» στη διαδικασία της κρίσης από το τμήμα (όπως ισχυρίζεται το Υπουργείο ότι μπορεί να γίνει); Απλά δεν μπορεί. Η κρίση γίνεται με βάση τα ακαδημαϊκά κριτήρια κι όχι τα κριτήρια προγραμματισμού του τμήματος. Το αποτέλεσμα είναι να αποκτήσει το τμήμα Λέκτορες με κλειστές διαδικασίες στα γνωστικά αντικείμενα των ερευνητών που έκαναν αίτηση κι όχι στα γνωστικά αντικείμενα που το ίδιο θα είχε ανάγκη.
Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου μια προσωπική παρένθεση. Με ερευνητές που είναι σε καθεστώς ΕΔΙΠ έχω συνεργαστεί πολύ στενά ως Αναπληρωτής Καθηγητής στο Πολυτεχνείο. Πρόκειται ως επί το πλείστον για εξαιρετικούς ερευνητές που ξέρουν τον χώρο καθότι αρκετοί από αυτούς ολοκλήρωσαν το διδακτορικό τους όσο ήταν στο Πολυτεχνείο ως συμβασιούχοι ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (ΙΔΑΧ) με διοικητικό έργο. Πολλοί από αυτούς έχουν όλα τα προσόντα να βρουν τον ακαδημαϊκό τους δρόμο και με ανοιχτές διαδικασίες τις οποίες άλλωστε δεν φοβούνται. Αρκεί βέβαια να προκηρυχθούν οι θέσεις όπως έχει υποσχεθεί το Υπουργείο.
Επίσης τίθεται κι ένα ηθικό θέμα με χιλιάδες νέους ερευνητές που δεν έτυχαν της ευνοϊκής συγκυρίας να γίνουν ΕΔΙΠ και θα βρουν τις πόρτες κλειστές για τα επόμενα πολλά χρόνια καθότι ο πεπερασμένος αριθμός μελών ΔΕΠ που πρέπει να έχει ένα τμήμα θα έχει καλυφθεί με αυτόν τον τρόπο (με προσωποπαγείς θέσεις μελών ΔΕΠ). Ερευνητές, οι οποίοι δεν ευνοήθηκαν από τις διατάξεις για να γίνουν ΙΔΑΧ και κατόπιν ΕΔΙΠ με βάση τους νόμους της κυβέρνησης. Ερευνητές που θα βρουν τις «καρέκλες πιασμένες» και αναγκαστικά θα φύγουν στο εξωτερικό. Και μετά ο κ. Φίλης και η κυβέρνηση θα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το «brain drain»…
