Μαζί με τα κάλαντα ήρθε και μια Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (30/12/2015 δείτε εδώ η οποία θεσμοθετεί την πτυχιακή εξεταστική και για φέτος. Συγκεκριμένα το άρθρο 6, παρ. 3 λέει:
«Οι φοιτητές που περάτωσαν την κανονική φοίτηση, η οποία ισούται με τον ελάχιστο αριθμό των αναγκαίων για την απονομή του τίτλου σπουδών εξαμήνων, σύμφωνα με το Ενδεικτικό Πρόγραμμα Σπουδών, έχουν τη δυνατότητα να εξεταστούν στην εξεταστική περίοδο του χειμερινού και του εαρινού εξαμήνου του τρέχοντος ακαδημαϊκού έτους 2015-2016 σε όλα τα μαθήματα που οφείλουν, ανεξάρτητα εάν αυτά διδάσκονται σε χειμερινό ή εαρινό εξάμηνο».
Η διάταξη, αυτή όσο κι αν βολεύει, τη συγκεκριμένη κατηγορία φοιτητών πιστεύω ότι κατά βάθος δεν βολεύει το πανεπιστήμιο. Μία τέτοια διάταξη έχει νόημα μόνο αν υπάρχει το ανώτατο όριο φοίτησης οπότε θα μπορούσε κάποιος να πει να διευκολυνθούν όσοι πιέζονται από τις προθεσμίες. Αυτό άλλωστε ήταν και το επιχείρημα της νομοθέτησής της τα προηγούμενα δύο χρόνια. Τώρα όμως που το καταργεί η κυβέρνηση το ανώτατο όριο κι επαναφέρει την άνευ χρονικού ορίου φοίτηση τι νόημα έχει; Για να πάρει κάποιος το πτυχίο μερικούς μήνες νωρίτερα θεσμοθετεί ουσιαστικά τη μετατροπή των πανεπιστημίων σε εξεταστικά κέντρα όπου τρεις φορές τον χρόνο θα δίνονται εξετάσεις σε ΟΛΑ τα μαθήματα; Το καταλαβαίνω να υπάρχει μια χαριστική εξεταστική για όσους χρωστούν 1-2 μαθήματα για πτυχίο (όπως υπήρχε άτυπα στο παρελθόν) αλλά ειδική θεσμοθέτηση πτυχιακής για ΟΛΑ τα μαθήματα; Σε ποια άλλη χώρα του κόσμου συμβαίνει αυτό;
Βαδίζουμε σε ένα πανεπιστήμιο όπου υποβαθμίζεται η εκπαιδευτική διαδικασία προς όφελος της εξεταστικής. Πηγαίνουμε δηλαδή από την έμφαση στο περιεχόμενο των σπουδών στην έμφαση στο «πότε θα πάρουμε το χαρτί να ξεμπερδεύουμε». Από την ουσία δηλαδή στο περιτύλιγμα, εκτός κι αν η ουσία είναι να πάρουμε το χαρτί κι όχι τι αντιπροσωπεύει αυτό το χαρτί.
Η ζημιά που γίνεται είναι μεγάλη κυρίως στην νοοτροπία που καλλιεργούν αυτές οι διατάξεις. Θα δώσεις όσες φορές θέλεις το μάθημα, σε όποια εξεταστική περίοδο θέλεις είτε Φεβρουάριο, είτε Ιούνιο, είτε Σεπτέμβριο. Μάλιστα αν το δώσεις σε ειδική πτυχιακή (όπως θα γίνει για τα μαθήματα του εαρινού εξαμήνου που μπορεί να εξεταστούν τον Φεβρουάριο σε ειδική εξεταστική περίοδο), μπορεί να έχεις και «ιδιαίτερες», πιο χαλαρές συνθήκες. Εκεί άλλωστε αποσκοπούν κι όλες οι φοιτητικές παρατάξεις που υπερασπίζονται τον θεσμό της ειδικής πτυχιακής εξεταστικής περιόδου. Η νοοτροπία του «να πάρουμε εμείς το χαρτί» ανεξάρτητα με το αν πλήττεται έτσι η λειτουργία του πανεπιστημίου.
Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους η πτυχιακή εξεταστική είναι ένα λαϊκίστικο βήμα υποβάθμισης των πανεπιστημίων. Δεν λύνει κανένα πρόβλημα, απλώς καλλιεργεί την κουλτούρα της χαλάρωσης και αναβλητικότητας των σπουδών («έλα μωρέ, θα τα δώσω στην πτυχιακή που μπορεί να έχει και πιο εύκολα θέματα και πιο χαλαρές συνθήκες ώστε να ξεμπερδεύουν από μας») και είναι μία ακόμα υποχώρηση προς ένα ανυπόληπτο δημόσιο πανεπιστήμιο.
Με το επιχείρημα του «να πάρουμε το χαρτί μια ώρα αρχύτερα» υποβαθμίζεται δυστυχώς η όλη πανεπιστημιακή λειτουργία, δηλαδή το ίδιο το περιεχόμενο του «χαρτιού». Και μετά θα αναλωνόμαστε σε εθνικούς διαλόγους για το τι πανεπιστήμια θέλουμε. Μήπως όλος ο κόσμος τα έχει απαντήσει αυτά τα ερωτήματα κι εμείς συνεχίζουμε να κυνηγάμε την ουρά μας;
