Συμμετείχαμε πολλοί συνάδελφοι πριν 5 χρόνια στη προσπάθεια αναβάθμισης των ελληνικών πανεπιστημίων, με τη μεταφορά της διεθνούς εμπειρίας στη χώρα μας μέσα από τον Νόμο 4009/2011 της Άννας Διαμαντοπούλου. Ώρες ατέλειωτες διαβάσματος σχετικών διεθνών βιβλίων και άρθρων, συζητήσεις με συναδέλφους στα πανεπιστήμια, με την τότε φωτισμένη πολιτική ηγεσία της Ανώτατης Παιδείας, τον αείμνηστο Καθηγητή του ΜΙΤ και του ΕΜΠ Βασίλη Παπάζογλου (Ειδικό Γραμματέα ΑΕΙ), το στενό του συνεργάτη, εκπαιδευτικό Αποστόλη Δημητρόπουλο, και βέβαια την υπουργό. Συγγραφή δεκάδων άρθρων στις εφημερίδες για την ενημέρωση της ακαδημαϊκής κοινότητας, των μαθητών, των φοιτητών και των οικογενειών τους για τις πρόνοιες του νέου Νόμου σε σχέση με τα διεθνώς ακαδημαικά κείμενα. Δύο χρόνια εξαντλητικής ακαδημαϊκής και δημόσιας διαβούλευσης μέσα κι έξω από την Ελλάδα με κορυφαίους Έλληνες και ξένους Καθηγητές κορυφαίων πανεπιστημίων (Harvard, MIT, Oxford, Cambridge, Tufts, Stanford κ.ά.). Τελικά ο Νόμος Διαμαντοπούλου ψηφίστηκε από 255 από τους 300 Έλληνες Βουλευτές. Ίσως είναι το μόνο νομοθέτημα που ψηφίζεται με τέτοια πλειοψηφία στην Έλληνική Βουλή. Ο νέος Νόμος κινητοποίησε πολλούς κορυφαίους Έλληνες και όχι μόνο καθηγητές της οικουμένης που συμμετέχουν αφιλοκερδώς στα Συμβούλια Ιδρύματος των πανεπιστημίων μας και υποστηρίζουν με την εξαιρετική διεθνή τους εμπειρία την αναβάθμισή τους.
Μετά από 4 χρόνια μια ομάδα κυβερνητικών ιδεοληπτικών, ακαδημαϊκών μετριοτήτων στην πλειοψηφία τους, μερικοί πρώην συντρόφοι στην πρώην Ανανεωτική Αριστερά, ετοιμάζεται να διαλύσει τον Νόμο 4009/2011, τα ελληνικά πανεπιστήμια, και όλη αυτή τη διετή προσπάθεια αναβάθμισης και συντονισμού των ΑΕΙ μας με τη διεθνή ακαδημαϊκή πρακτική. Δεν συγκινείται από όλη αυτή την τεράστια και πλειοψηφική προσπάθεια. Καρφάκι δεν της καίγεται, εξάλλου δεν είναι κομματικά δική της. Την πολέμησε λυσσαλέα, βάζοντας μπροστά τους κομματικούς της στρατούς στα πανεπιστήμια. Η συντριπτική πλειοψηφία όμως των ακαδημαϊκών δασκάλων δεν πτοηθήκε και αντιστάθηκε, συμμετέχοντας στην εφαρμογή του Νόμου 4009/2011 και στις εκλογές για τα Συμβούλια Ιδρύματος, σε ποσοστό που πλησίασε το 85%.
Το χτύπημα της κατάργησης της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του Νόμου 4009/2011, αν πετύχει, θα είναι στην καρδιά της όποιας τύχης έχουμε να γίνουμε επιτέλους μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα, να εκσυγχρονίσουμε δηλαδή την οικονομία, τη δημόσια διοίκηση, τη δικαιοσύνη, την εκπαίδευσή μας μέσα από μια ποιοτική, σύγχρονη, εξωστρεφή ανώτατη εκπαίδευση. Οι ανερμάτιστοι σημερινοί κυβερνώντες θέλουν να γυρίσουν τα πανεπιστήμια 30 χρόνια πίσω, να απομονώσουν τη χώρα ακαδημαϊκά, να τη φέρουν στα μικρά δικά τους κομματικά, ιδεοληπτικά μέτρα. Θέλουν τα πανεπιστήμια κομματικά φέουδα που αναδεικνύουν όχι τους άριστους στην επιστήμη αλλά τους κομματικά αρεστούς. Στο πανεπιστήμιό τους οραματίζονται να επικρατεί η κομματική δημοκρατία και όχι η αξιοκρατική δημοκρατία. Εξάλλου οι περισσότεροι εξ αυτών είναι ακριβώς ακαδημαικά προϊόντα του κομματικού πανεπιστημιού.
Η μόνη ελπίδα για τη διάσωση των πανεπιστημίων μας εναποτίθεται πλέον στους Θεσμούς, στην Τρόικα, όπως τέλος πάντων θέλουν οι πολιτικοί ψευδολόγοι που μας κυβερνούν να τους ονομάζουν. Οι Θεσμοί είναι οι μόνοι που μπορούν να αναστείλουν την καταστροφή που προγραμματίζεται. Εκτός κι αν οι πολίτες και η εκπαιδευτική κοινότητα ανατρέψουν αυτή την άθλια πολιτική τους. Όσοι συνηγορούν ή συνεισφέρουν σε αυτή την καταστροφή είναι επικίνδυνοι για την πατρίδα, εγκληματούν κατά του μέλλοντός της και κατά των επόμενων γενιών. Περισσότερο κι από αυτούς που έφεραν τα capital controls. Σύντομα θα λογοδοτήσουν στον ελληνικό λαό.
21°
