Διάβασα στον Tύπο πως παρατηρητές του κυβερνώντος κόμματος μετρούν και βολιδοσκοπούν τους βουλευτές τους ως προς την πρόθεσή τους να ψηφίσουν τα επερχόμενα νομοσχέδια, παρατηρώντας εάν χειροκροτούν. Μάλιστα, τέσσερις απέφυγαν να χτυπήσουν τις παλάμες τους κατά την ομιλία του Τσίπρα στην πρόσφατη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας. Έτσι μετράνε πλέον οι βολιδοσκόποι τους ύποπτους διαφωνούντες στον ΣΥΡΙΖΑ ενόψει κρίσιμων ψηφοφοριών. Ανέκαθεν η αριστερά είχε ιδιαίτερη σχέση με τα χειροκροτήματα και τις δημόσιες εκδηλώσεις αποδοχής του αρχηγού και των θέσεων του κόμματος.
Στην πρώτη δημόσια ομιλία του πατερούλη Στάλιν, μετά την κολεκτιβοποίηση και εν μέσω της δεύτερης τρομοκρατίας, τα παρευρισκόμενα μέλη της κεντρικής επιτροπής του Κ.Κ. ξέσπασαν σε χειροκροτήματα τα οποία όμως έπαιρναν σε μάκρος γιατί κανείς δεν ήταν τρελός να σταματήσει. Ήταν η εποχή των μεγάλων εκκαθαρίσεων και το να σταματήσεις πρώτος το χειροκρότημα ισοδυναμούσε με θανατική καταδίκη. Μπορεί να ακούγεται εύκολο, αλλά μετά 10-15 λεπτά είναι βασανιστικό να κουνάς διαρκώς τα χέρια σου σε αυτή την άσκηση. Μερικοί άρχισαν να νιώθουν δυσφορία, την οποία δεν τολμούσαν να δείξουν και οι γυναίκες είχαν τάσεις λιποθυμίας. Τελικά τη λύση έδωσε ο Μπέρια που είχε και το θάρρος κάνοντας νεύμα στο ακροατήριο να σταματήσει το παρατεταμένο χειροκρότημα.
Ο Βαρλάμ Σαλάμοφ στο βιβλίο του Ιστορίες από την Κολιμά περιγράφει ανάλογες περιπτώσεις, με πιο χαρακτηριστική ένα συγκρατούμενό του που ήταν διευθυντής μηχανικός σε εργοστάσιο ενέργειας και τόλμησε να σταματήσει πρώτος το χειροκρότημα όταν επισκέπτες μέλη της κεντρικής διοίκησης έβγαλαν λόγο. Το απόγευμα της ίδιας μέρας συνελήφθη. Η Αν Απλμπάουμ στο βιβλίο της Γκούλαγκ, η αληθινή ιστορία αναφέρει μερικούς κατάδικους στα σοβιετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης γιατί δεν χειροκρότησαν με τον δέοντα τρόπο ομιλίες ιδεολογικής κατήχησης.
Θα μου πείτε, τι σημασία έχει εκείνη η μαύρη εποχή με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που αρνούνται να χειροκροτήσουν τον Τσίπρα; Καμία, πέραν της ιστορικής μνήμης και της βαρβαρότητας με την οποία εφαρμόστηκε ο κομμουνισμός στη Σοβιετική Ένωση, και της διαπίστωσης πως ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνάει ψηφίζοντας νομοθετήματα όπου σύσσωμοι όλοι διαφωνούν με αυτά, δεν χάνουν ευκαιρία να εκφράζουν την αντίθεσή τους στους νόμους που οι ίδιοι εισηγούνται, οργανώνουν κιόλας απεργίες και διαδηλώσεις εναντίον του εαυτού τους, οπότε εφόσον όλοι είναι αντίθετοι και είναι απολύτως κομματικά θεμιτό να είναι διαφωνούντες, πώς θα ξεχωρίσουν αυτούς που τελικά δεν θα ψηφίσουν στη Βουλή; Μήπως από κάποια αρθρογραφία, εκφρασμένη άποψη στα συντεταγμένα όργανα και παράθεση απόψεων; Δεν έχει νόημα πλέον αυτό, στο κυβερνών κόμμα είναι δεδομένο πως όλοι είναι αντίθετοι στους νόμους που ψηφίζουν και όλοι έχουν πάρει θέση σχετικά. Άρα καλά κάνουν και μετράνε τους κλαλαδόρους. Από αυτούς που δεν χτυπάνε παλαμάκια θα γίνει η ζημιά. Ο σύντροφος Στάλιν είχε κάποιο δίκιο...
20°
