Σύμφωνα με πρόσφατη Έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, «Γυναίκα μόνη - ο Αγώνας για την επιβίωση των γυναικών προσφύγων από τη Συρία», οι μαρτυρίες των γυναικών προσφύγων αποκαλύπτουν τις δυσμενείς συνθήκες που βιώνουν στο δύσκολο δρόμο προς μια καλύτερη ζωή. Αναγκασμένες να ακολουθήσουν επισφαλείς διαδρομές μέσα από βουνά και θάλασσες –τα περισσότερα θύματα πνιγμών είναι γυναίκες και παιδιά–, διατηρούν την ελπίδα ενός καλύτερου μέλλοντος γι’ αυτές και τα παιδιά τους.
Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Οι γυναίκες πρόσφυγες βρίσκονται αντιμέτωπες με σεξουαλική, σωματική ή λεκτική βία, ενώ συχνά γίνονται θύματα ληστειών, ακόμα και εμπορίας ανθρώπων. Ακόμη και στα κέντρα υποδοχής η ανασφάλεια και οι κίνδυνοι είναι πολλαπλοί, καθώς πολλά από αυτά είναι υπερσυνωστισμένα, με ανεπαρκή φωτισμό, έλλειψη υγιεινής, ενώ ενήλικες και παιδιά μοιράζονται τον ίδιο χώρο, γεγονός που κρύβει κινδύνους, κυρίως για τα ασυνόδευτα παιδιά. Όπως δηλώνει η Ύπατη Αρμοστεία, είναι πολλές οι αναφορές για παιδιά που κακοποιούνται ή καταφεύγουν στο σεξ για λόγους επιβίωσης, στους χώρους συγκέντρωσης των προσφύγων.
Λόγω της εξαιρετικής σοβαρότητας του ζητήματος τα Ευρωπαϊκά Σοσιαλιστικά Κόμματα διοργανώνουν διεθνές συνέδριο για την προσφυγική κρίση, αυτές τις ημέρες στην Αθήνα, και υπογραμμίζουν το ιδιαίτερα αρνητικό αντίκτυπο στις γυναίκες και στα παιδιά, υποστηρίζοντας την ανάγκη υιοθέτησης κοινής πλατφόρμας προτάσεων και δράσεων.
Βασική στόχευση είναι η προστασία των ευάλωτων ομάδων τόσο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, όσο και κατά τη διαμονή τους στα κέντρα υποδοχής, καθώς και η καταγραφή των ομάδων αυτών και η προώθησή τους στα κράτη προορισμού με απόλυτη προτεραιότητα. Μεταξύ άλλων, προτείνεται η έγκαιρη και αξιόπιστη ενημέρωση των προσφύγων για τους κινδύνους που διατρέχουν ακολουθώντας τα υγρά μονοπάτια του θανάτου, αλλά κυρίως, η παροχή υποστήριξης και ασφαλούς μεταφοράς από τις χώρες προέλευσης με ναυλωμένα μέσα μεταφοράς ακόμη και από τη διεθνή κοινότητα.
Πλησιάζοντας το τέλος του 2015, πάνω από 644.000 πρόσφυγες και μετανάστες έχουν φτάσει στην Ευρώπη μέσω θαλάσσης, εκ των οποίων το 35% γυναίκες και παιδιά. Η απάντηση στην προσφυγική κρίση δεν είναι η αδιαφορία μας ή ακόμη χειρότερα ο ρατσισμός, είναι ο στρατηγικός σχεδιασμός και η ισότιμη ενεργοποίηση των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όλης της διεθνούς κοινότητας για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Εν μέσω εορταστικών στολισμών και ευχών για τη νέα χρονιά, ας αναλογιστούμε τη γεωπολιτική ιδιαιτερότητα της περιοχής που ζούμε, τις ανακατατάξεις και τις εντάσεις που σημειώνονται γύρω μας, την τρομοκρατία και την ακροδεξιά που καραδοκεί. Και τότε θα αντιληφθούμε πόσο εύκολο είναι να είναι το δικό μας παιδί αυτό που κείτεται νεκρό στην άμμο και πόσο αναγκαία είναι η αλληλεγγύη σε κάθε παιδί που αναζητά μια καλύτερη ζωή.
