Είναι αληθινά εντυπωσιακή η ευκολία που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποδέχτηκε τη μεταβίβαση πλειοψηφικών πακέτων μετοχών των τραπεζών σε ξένα Funds με ελάχιστες κεφαλαιακές συμμετοχές της τάξης των 5 δις. Στα χρόνια της κρίσης δεκάδες δισεκατομμύρια, για τα οποία το κράτος δανείστηκε, διοχετεύτηκαν στην επιβίωση των τραπεζών και αυτό το χρέος επωμίζονται οι φορολογούμενοι. Προσπαθώ να κατανοήσω γιατί η πώληση του ΟΣΕ ή της ΔΕΗ είναι ξεπούλημα, ενώ για τις τράπεζες που πέρασαν τόσο αναίμακτα και αδιάφορα σε ξένους ιδιώτες και για τις οποίες τα προηγούμενα χρόνια πληρώσαμε 30 δις δεν υπήρξε καμία διαμαρτυρία, ούτε μία διαδήλωση, καμία εκδήλωση πρόθεσης διαφοροποίησης από βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος.
Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός πως για την κρατικοδίαιτη αριστερά που κυβερνάει και το συνδικαλισμό που κάνει κουμάντο στις ακτιβιστικές δράσεις, που εξουσιάζει τα πόστα και ρυθμίζει την ατζέντα των διαμαρτυριών, οι τράπεζες είναι χαμηλού ενδιαφέροντος.
Πέρασαν οι εποχές που οι υπουργοί και οι γενικοί γραμματείς διόριζαν τις παλλακίδες τους στην Αγροτική και συσσωρεύονταν τα δικά μας παιδιά στην είσοδο της Εθνικής. Θα μου πείτε: μα αυτό συνέβαινε από δεξιούς και Πασοκτζήδες, αλλά όπως θα έλεγε ο Σακελλάρης Σκουμπουρδής (που το διατύπωσε πρώτος με τον πιο εύστοχο τρόπο), η αριστερά είναι ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, που όλοι τρέχουν να χωνευτούν και να εναρμονιστούν, όταν πρόκειται για προνόμια και κεκτημένα. Εντωμεταξύ προέκυψαν εθελούσιες αποχωρήσεις πολλών δεκάδων χιλιάδων ευρώ, ώστε η παλιά φρουρά τραπεζικών να συνταξιοδοτηθεί και οι νέες στρατιές προνομιούχων να επιλέγουν αργόμισθες θέσεις σε άχρηστους οργανισμούς, άλλωστε η δουλειά στην τράπεζα δεν είναι ακριβώς ανεύθυνη και λούφα για να την προτιμούν.
Έτσι υπάρχει χαμηλό ενδιαφέρον της αριστερής διαμαρτυρίας για τις τράπεζες, αφού δεν έχουμε συγγενείς, δεν είναι τοποθετημένοι ψηφοφόροι μας, η μοναδική περίπτωση που θα δικαιολογούσε κριτική για ξεπούλημα και κατασπατάληση των χρημάτων του λαού που πλήρωσε δεκάδες δις και τελικά με ψίχουλα οι διοικήσεις άλλαξαν σε άγρια ξένα Funds, πέρασε αδιάφορα. Φανταστείτε το αντίστοιχο στη ΛΑΡΚΟ ή τον ΟΣΕ, τα κορμιά που θα αλυσοδένονταν στις εισόδους των ΔΕΚΟ, τις ιαχές πολέμου, τις κόκκινες σημαίες με τα κοντάρια, τα μεγάφωνα με τα επαναστατικά τραγούδια.
Το μεγαλύτερο ψέμα που πούλησε η αριστερά στη μεταπολιτευτική εποχή είναι πως ταυτίζονται τα συμφέροντα του λαού με τη διατήρηση των υπεράριθμων υψηλόμισθων στους κρατικούς άχρηστους οργανισμούς και τις ΔΕΚΟ. Και το αποδεικνύει σήμερα η αδιαφορία τους για το σκάνδαλο μεταβίβασης των τραπεζών, αφού όταν οι ίδιοι δεν έχουν ιδιοτελή συμφέροντα καθόλου δεν κόπτονται για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων. Κάποτε θα πρέπει να αντιληφθούμε πως αληθινή περιουσία του λαού, τα ασημικά του κράτους, είναι το σύνολο των ιδιωτικών επιχειρήσεων που αγωνίζονται σε ένα εχθρικό, σοβιετικό και κρατικιστικό περιβάλλον, να πληρώνουν τους φόρους τους και να διατηρούν θέσεις εργασίας.
13°
