Βουλευτές και στελέχη των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που προέρχονται από τη Νέα Δημοκρατία, διαφωνούν με την πρόταση του προέδρου του κόμματός τους να υιοθετηθεί το δολάριο ως επίσημο νόμισμα. Διαφωνούν επίσης με τη διάθεσή του να συνεργαστεί μετεκλογικά με τον ΣΥΡΙΖΑ για να σχηματιστεί αντιμνημονιακή κυβέρνηση. Αυτό πρακτικά δεν μπορεί να γίνει γιατί το δολάριο απάδει του κυβερνητικού προγράμματος της Κουμουνδούρου. Αλλά αν υπάρξει μια επί της αρής συμφωνία Αλέξη Τσίπρα-Πάνου Καμμένου, όλα θα βρεθούν στην πορεία.
Είναι χρήσιμα αυτά που γίνονται. Γιατί έρχεται στην επιφάνεια, χωρίς αντιμνημονιακά προσχήματα, ό,τι υπάρχει στα έγκατα των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Σαν να μην ήξεραν που ακριβώς πηγαίνουν, βουλευτές που έφυγαν από τη ΝΔ και εντάχθηκαν στο κόμμα του Καμμένου ανακαλύπτουν τώρα ότι το ευρώ είναι φετίχ και ότι δεν πρέπει να διατυπώνονται απόψεις για άλλο νόμισμα, παρόλο που αυτή η θεωρία μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να αντιμετωπιστεί. Αναρωτιούνται επίσης πώς μπορεί να συνυπάρξει η ριζοσπαστική αριστερά με τη δεξιά της δεξιάς. Το ίδιο αναρωτιούνται και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που ακούν συντρόφους τους να φλερτάρουν με αυτή την ιδέα, άλλωσε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, προεκλογικά, είχε αποδεχθεί τυχόν ψήφο ανοχής των Ανεξάρτητων Ελλήνων σε μια κυβέρνηση της αριστεράς.
Η όσμωση που έγινε στην πάνω πλατεία, με τις κρεμάλες και τις ιαχές για Γουδιά και εκτελεστικά αποσπάσματα, με τους σταυρούς και τις ελληνικές σημαίες στο χέρι, με τους δικέφαλους αετούς και τα λάβαρα, άφησε πίσω της βαριά κληρονομιά. Η μαζική αγανάκτηση έγινε πρόσχημα για να αποενοχοποιηθούν και να απελευθερωθούν ακροδεξιές αντιλήψεις, άγρια ένστικτα, μισαλλοδοξία, πολιτικός χουλιγκανισμός, αντιδραστικός υπερσυντηρητισμός και να γίνουν όλα ένα: Το αντιμνημόνιο και ο εθνικισμός, η οργή και ο κανιβαλισμός, το αίτημα για κοινωνική δικαιοσύνη και ο λαϊκισμός, η απόρριψη του προγράμματος προσαρμογής και ο ανορθολογισμός.
Ηρθε η ώρα η κοινή γνώμη να παρακολουθήσει προσεκτικά το ξεκατίνιασμα στο εσωτερικό των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που ανταμείφθηκαν στις εκλογές από ένα σημαντικό ποσοστό του ελληνικού λαού, να διαπιστώσει από πού έρχεται και πού μας πάει η συζήτηση για το αν στέκει ή δεν στέκει μια συνεργασία Τσίπρα-Καμμένου, να κοιτάξει στον υπόνομο, και μετά να αναρωτηθεί μήπως το πρόβλημά μας τελικά λύνεται με το δολάριο και ίσως, μετά από μια περήφανη κήρυξη ΑΟΖ, με το πετροδολάριο.
