Το αμφιθέατρο γέμισε στην Τεχνούπολη. Την παράσταση κέρδισε ο Γιώργος Καμίνης, ο δήμαρχος. Τα σκηνικά τα έστησαν οι συνιστώσες, άπειρες συνιστώσες της Κεντροαριστεράς, που αυγατίζουν κιόλας κάθε ημέρα που περνά. Πρωταγωνιστές οι μοναχικοί καβαλάρηδες που ορκίζονται να αποκαταστήσουν τη χαμένη τιμή του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, η οποία και εκπνέει πάνω στα ερείπια της βαλκανικής έκδοσης του «αντρεϊσμού».
Kάποιοι στην Κουμουνδούρου, που κέρδισαν και το 78% της εξουσίας της παράταξης, προσπαθούν να νεκραναστήσουν το κατάκοπο κορμί του (του «αντρεϊσμού» βεβαίως) με την αριστερή κραυγή «Τέλος στη Βαβυλωνία - Ζήτω στον εισοδισμό», όπου εισοδισμός συνιστά το νέο δόγμα «πάντες οι πιστοί προσέλθετε για να αναρριχηθούμε στην εξουσία». Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης «μόνος ψάχνει» και ο Στρατούλης τού συμπαραστέκεται. Το 25% της θεσμοποιημένης αριστερής φράξιας της Κουμουνδούρου θυμίζει τόσο πολύ τη… «σοσιαλιστική πορεία» επί Ανδρέα και τους ιδρωμένους Μαο-Τροτσκιστές που τότε με μία μονοκονδυλιά διέγραψε ο Ανδρέας (ο Χριστοδουλίδης, μακαρίτης πια) από το τόξο του ανατέλλοντος ηλίου του ΠΑΣΟΚ. Ήταν η δεκαετία του ’70.
Το σίριαλ «Το Αριστερό Ρεύμα είναι εδώ ενωμένο δυνατό» θα διατηρήσει το ενδιαφέρον μας έως και το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Θα είναι άραγε η άνοιξη του 2013 το «Έαρ» της «ανδρεϊκού» τύπου Αριστεράς, με τις νέες ελίτ να σαρώνουν στο διάβα τους τα πτώματα της συστημικής σοσιαλδημοκρατίας και τον Αλέξη ως κεντρικό ήρωα της δραματικής σειράς «Ευρώ και δολάριο το ίδιο το τροπάριο» ή απλώς λόγω υπερβολικής ταχύτητας θα καταλήξουμε στο μελόδραμα «Mea Culpa» με τους Τσακαλώτο, Σταθάκη και Δραγασάκη (αστέρι ο άνθρωπος) να εξηγούν στο άφωνο κοινό τους πως «Το κράτος έχει συνέχεια, οι δεσμεύσεις της χώρας είναι σεβαστές, η έξοδος από το Ευρώ θα είναι καταστροφή, η Μέρκελ θα ηγηθεί της νέας προσπάθειας για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, η Κριστίν Λαγκάρντ στο βάθος-βάθος είναι μία μεθοδική φιλέλλην, οι αποκρατικοποιήσεις είναι απαραίτητες ώστε να διασφαλιστεί ρευστότητα και θέσεις εργασίας κλπ».
Στο κάτω Κολωνάκι, στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, το πάρτι είχε ανάψει για τα καλά. Του αγίου Ανδρέα ήταν και το «Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας» ακουγόταν με ένταση από τα μεγάφωνα. Η Άννα Διαμαντοπούλου επιτέλους χαμογελούσε. Μετά από μακρά σιωπή και έναν κύκλο ταξιδιών, άρχισε με δειλά βήματα στην αρχή και αργότερα με ζέση και πάθος την κλασική γυροβολιά. Ο Φώτης δεν δείλιασε. Τίμησε το «Αντιλαλούν οι φυλακές». Ο Νίκος Μπίστης, ο Σάκης ο Οικονόμου του ΠΑΣΟΚ, το Μπακογιαννέικο της νεότερης φουρνιάς, ο Σταϊκούρας, το MEGA σε παράταξη μάχης και μάλιστα λικνιζόμενο, ο Σπύρος ο Λυκούδης της ΔΗΜΑΡ, όλοι μαζεύτηκαν να τιμήσουν τον εορτάζοντα. Σε περιόδους ανησυχιών και ζυμώσεων η εμφάνιση σε ένα πάρτι προσλαμβάνει διαστάσεις πολιτικού γεγονότος. Ιδιαίτερα όταν η κοινωνία βρίσκεται σε φάση διαμόρφωσης των νέων ελίτ.
Δύο 24ωρα αργότερα, ο ξεχασμένος Ανδρέας Λοβέρδος αποφάσισε να προσχωρήσει στο απονενοημένο. Πρόβαλε μετά βαΐων της ΕΡΤ, του διαδικτύου κ.λπ. την περίφημη «πολιτική κίνηση» σοσιαλδημοκρατικής (και αυτή) χροιάς. Η μάζωξη στην Τεχνούπολη, η συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, το 5% του ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις, το σεξπιρικό δράμα «Η Λίστα Λαγκάρντ και η ομάδα των ανοήτων», κυρίως δε η δυναμική του… ανασχηματισμού της κεντροδεξιάς και της προόδου που προωθεί ο Α. Σαμαράς, όλα τα παραπάνω άσκησαν εξαιρετική πίεση στον πρώην υπουργό. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος τον διέγραψε. Πρόκειται για μία ενέργεια γεμάτη από χιούμορ. Τελικά, στην Ιπποκράτους αποφάσισαν να ξεκαρδιστούν στα γέλια. Μόνος του ο πρόεδρος, ανάμεσα σε άδειες καρέκλες, κενές πολυθρόνες και πεσμένους σοβάδες, προχώρησε σε μία τελευταία δραματική πράξη. Διέγραψε τον επίσης εορτάζοντα Ανδρέα, πριν υπογράψει ιδιοχείρως το πρακτικό λήξης του.
Ο «κύκλος των χαμένων τραπεζιτών» αποφάσισε να δράσει. «Δεν θα αφήσουμε τις τράπεζές μας στο έλεος του κράτους» βροντοφώναξαν. Μετά το ξανασκέφτηκαν. Κάλλιο κρατικοποιημένοι, παρά φυλακισμένοι. Ο «κολοσσός του Αμαρουσίου», όχι βεβαίως ο Κατσίμπαλης, αλλά το νεόπλουτο φρούτο των τελευταίων δεκαετιών, είχε ήδη περάσει το κατώφλι του κρατητηρίου σε ηλικία... 79 ετών. Οι πολυέλαιοι σείστηκαν. Ο Βωβός στη φυλακή. Η πτώση των ελίτ των περασμένων δεκαετιών, που άρχισε με τους Ψωμιάδηδες για να συνεχίσει με τους Λαυρεντιάδηδες και Κυριακίδηδες, τους Τσοχατζόπουλους και τους Γιαννίκους, συνεχίζεται. Ο «Κύκλος των χαμένων Τραπεζιτών» σιώπησε τελικά αναμένοντας την Κάθοδο των Επιτρόπων, εκεί γύρω στις 15 Γενάρη.
Τα πράγματα αλλάζουν όχι γιατί κάποιοι θέλησαν να τα αλλάξουν, αλλά γιατί η οικονομία διαθέτει τους δικούς της νόμους. Η αλλαγή σκυτάλης είναι απαραίτητη. Οι 27 πρέσβεις των χωρών μελών της ΕΕ αποφάσισαν να «δεξιωθούν» τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ στη Μ. Βρετανία, το άνδρο του Τσόρτσιλ. Η «Ιστορία» εκδικείται. Ήταν ένα «brunch» γνωριμίας, είπαν οι πρέσβεις. Στην Ουάσινγκτον, εκεί στο γνωστό όροφο του Υπ. Εξωτερικών όπου κατοικοεδρεύει το γραφείο ελληνικών υποθέσεων, άρχισαν να προφέρουν το όνομα... «Τσίπρας». Το ίδιο και στην Καγκελαρία. Στο Παρίσι το έχουν προφέρει ήδη. Θυμίζει τόσο τις διεργασίες, εκείνο το 1980, αρχές 1981, όταν οι πάντες γνώριζαν πως ο περίφημος maverick, ο Ανδρέας, θα ερχόταν στην εξουσία. Το κράτος έχει συνέχεια. Όσο για τη συνέπεια, αυτό είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο.
11°
