Σαμαράς - ΓΑΠ: Πολιτικές συμπεριφορές

Όσοι είδαν το ενθουσιώδες, νέο στην πλειοψηφία του, ακροατήριο που άκουγε την εξαίρετη επινίκιο ομιλία του Obama θα καταλάβαν τι είναι μια κοινωνία πολιτών με έναν ηγέτη που εμψύχωνε για δουλειά και δράσεις ψηφοφόρους του και μη, σε μια περίοδο όπου και οι ΗΠΑ περνάνε κρίση.

Αλλά ιδίως άξιζε προσοχής η αναμετάδοση της συνομιλίας που είχαν ο ηττημένος Romney όταν τηλεφώνησε για να συγχαρεί τον νικητή Obama και του είπε ότι θα του συμπαρασταθεί όσο μπορεί για το καλό της πατρίδας τους.

Κάτι τέτοιο είχαμε ζήσει και εμείς τον Οκτώβριο του 2009 όταν είδαμε τον Γ.Α.Παπανδρέου και τον Α.Σαμαρά να συναντιόνται μετά τις τότε εκλογές.

Ο Α. Σαμαράς πράγματι άρχισε να «βάζει πλάτη» σε ορισμένα πρώτα μέτρα της κυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ τότε.

Και τον Ιανουάριο του 2010 ο ΓΑΠ ξαφνικά (τώρα έχουμε καταλάβει και με τι μυαλό) ζήτησε την σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για την διαχείριση των οικονομικών από την προηγηθείσα διακυβέρνηση της ΝΔ.

Ωχρίασα και έστειλα τότε την ακόλουθη οργισμένη επιστολή που δημοσίευσε η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στις 13/2/2010

Κύριε Διευθυντά,

Δυστυχώς, ο κ. Παπανδρέου,- όποια και να ήταν άλλη κρυφή σκοπιμότητα –, έκανε αυτό που λέει ο λαός «κλώτσησε την καρδάρα».

Η καρδάρα ήταν η συναίνεση, την οποία του είχε προσφέρει ο κ. Σαμαράς στη λήψη μέτρων, στη μοναδική για την κρισιμότητά της εποχή που περνάει ο τόπος και η κλωτσιά ήταν η απόφαση για τη δημιουργία της εξεταστικής επιτροπής για την οικονομία.

Δεν του έφτανε του κ. Παπανδρέου ότι διαθέτει άνετη πλειοψηφία στη Βουλή και ότι τα 2/3 των Ελλήνων συμφωνούσαν με τη λήψη μέτρων για την έξοδο από την κρίση; δεν του έφτανε ότι η Νέα Δημοκρατία υπό το βάρος της αποτυχίας της πρόσφατης διακυβέρνησής της είχε συναίσθηση της ευθύνης της για τη σημερινή κατάσταση και τέλος δεν του έφτανε ότι απέναντι του είχε ένα σύγχρονο, της ίδιας κοψιάς μ’ αυτόν, πολιτικό, που δεν είχε προσωπικά μαζύ του και που θα έβαζε πλάτη στα μέτρα που πρέπει να ληφθούν;

Τώρα, όλοι οι ολιγόφρονες μικροπολιτικοί και των δύο μεγάλων κομμάτων, τα οργανωμένα συντεχνιακά συμφέροντα και η άφρονη αριστερά, θα συλήσουν επάνω σ’ αυτό που έχει απομείνει από την Ελλάδα!

Ερρέτω ή μάλλον ο Θεός να βάλει το χέρι του.

Στράτης Στρατήγης

Απόψε που γράφω αυτές τις γραμμές, περίπου τρία χρόνια μετά, πριν ακόμη από την κρίσιμη ψηφοφορία στην πρωτοφανή στην παγκόσμια ιστορία του κοινοβουλευτισμού απεργούσα προ ολίγου Βουλή των Ελλήνων, πράγματι επικαλούμαι τον Θεό της Ελλάδος όπως συνηθίζαμε να λέμε. Προ της άτακτης χρεοκοπίας αν δεν πάρουμε τα χρήματα της τρόικας.«των οικιών ημών εμπιπραμένων», ακούσαμε διάφορα «άσματα» διαφόρων σοβαροφανών αλλά ολιγόφρονων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που ακόμα ψηφοθηρούν αρνούμενοι τα μέτρα, θαυμάσαμε την απουσία του κ. Σκανδαλίδη, το τυπολατρικό «παρών» της ΔΗΜΑΡ της μόνης εχέφρονος αριστεράς, και τους εκπροσώπους, από αριστερά και δεξιά, των καθημερινών καταπατητών του άρθρου 29 του Συντάγματος με την δράση των οργανωμένων οπαδών τους, με ή άνευ κουκούλας, να επικαλούνται το Σύνταγμα παραληρώντας με ομιλίες στα όρια της χυδαιότητας.

Και όλα αυτά από τότε που ο ΓΑΠ κλώτσησε την καρδάρα της συναίνεσης.