«Αν είναι να πάει στον Άγιο Δομίνικο για να μας φέρει κανένα φράγκο ή να “στήσει” καμία συμμαχία, αν είναι να ανακαλύψει φτηνό πετρέλαιο ή να κλείσει καμιά συμφωνία της προκοπής, ε, τότε να πάει κι ας μείνει και δύο ημέρες παραπάνω.
Αν είναι όμως να επιστρέψει για να ξανακούσουμε αυτά περί κλιματικών αλλαγών, πράσινης ανάπτυξης και Σοσιαλιστικής Διεθνούς τότε καλύτερα να παραμείνει στην Αθήνα να λύσει και κανένα ζήτημα».
Τα λόγια αυτά ειπώθηκαν ένα ηλιόλουστο μεσημέρι σε γνωστό café του Κολωνακίου από παρέα βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, κατά τεκμήριο προσκείμενων στον Γιώργο, με σύγχρονη σκέψη και μάλλον αυθεντική ανησυχία για τα τεκταινόμενα. Στην πραγματικότητα ειπώθηκαν ένα εικοσιτετράωρο μετά την κεντροαριστερή κορόνα του Παπουτσή στη Βουλή, με έντονο άρωμα ενός χολωμένου πολιτικού και δόση βερμπαλιστικού λαϊκισμού. Το θέμα είναι γνωστό. Ο Παπουτσής έθεσε το θέμα του πλαφόν των μισθών στο Δημόσιο έως 2.000 ευρώ, πέραν του οποίου οι αμοιβές παγώνουν. Στην πραγματικότητα η «ηρωική» παράσταση του Παπουτσή αφορούσε 30.000 άτομα και μόνον. Στην πολιτική πραγματικότητα της Ιπποκράτους το θέμα αυτό ήταν ένα εξαιρετικό άλλοθι για να τραβηχτούν τα αυτιά του κυβερνητικού, οικονομικού, και όχι μόνον, επιτελείου. Με λίγα λόγια, ο Παπουτσής, εκφράζοντας τα δυσαρεστημένα στελέχη που δεν τοποθετήθηκαν σε κυβερνητικούς ή παρακυβερνητικούς θώκους, έδειξε το πεδίο όπου θα διεξαχθεί η ενδοκυβερνητική αντιπαράθεση όσο τα οικονομικά μεγέθη θα καταρρέουν και όσο η κρίση (όχι η διεθνής βέβαια αλλά η άλλη, η πραγματική) θα προκαλεί ρωγμές στο εφήμερο πολιτικό σκηνικό.
Επικοινωνιακά τρικ
Η «ντρίπλα» του Γιώργου Παπανδρέου να ζητήσει συνεδρίαση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών για τη διαφθορά προκαλεί τον γέλωτα. Μία κυβέρνηση με 160 βουλευτές και με διαφορά δέκα και βάλε ποσοστιαίων μονάδων από το δεύτερο κόμμα, με τη Νέα Δημοκρατία στα πρόθυρα πολιτικής αυτοκτονίας και την Αριστερά σε απόγνωση, δεν ζητά «συνευθύνη» στη διακυβέρνηση του τόπου. Το κόλπο είναι παλιό και απόλυτα σίγουρο. Αν οι άλλοι δεν προσέλθουν ή διαφωνήσουν τότε ο πρωθυπουργός θα τους δείξει με το δάκτυλο και με οίκτο θα τους καταγγείλει για πολιτική ανευθυνότητα. Αν συμφωνήσουν, τότε με στόμφο θα δηλώσει πως σύσσωμη η αντιπολίτευση πείσθηκε από τα επιχειρήματά του. Στην ουσία ο Γιώργος Παπανδρέου επιζητεί επικοινωνιακό αμορτισέρ έχοντας περιέλθει σε δεινή θέση. Ο υπουργός του επί των Οικονομικών, επί παραδείγματι, παρουσίασε ένα μη προϋπολογισμό, διαιρεμένο σε δωδεκατημόρια, που καταδεικνύουν πως η Οικονομία της χώρας βρίσκεται ένα βήμα ακριβώς από την πτώχευση. Αυτά πιστοποιεί η διεθνής διαχειριστική πρακτική. Ωστόσο ο σημερινός πρωθυπουργός δεν εξελέγη ούτε για να «συγκυβερνήσει» ούτε για να κατανείμει ευθύνες. Εξελέγη για να διαχειριστεί, εν πλήρη επιγνώσει των δυσχεριών, μία Οικονομία την οποία ο προκάτοχός του τη διέλυσε μεθοδικά. Ο κ. Παπανδρέου δεν νομιμοποιείται, εξήντα μόνο ημέρες μετά τις εκλογές, να επιζητεί συνυπεύθυνους για τα δύσκολα έως κατακλυσμιαία γεγονότα που έρχονται.
Σε αυτή τη βάση κινείται και η κουβέντα μεταξύ των στελεχών του ΠΑΣΟΚ, της στελεχιακής περιφέρειας του κυβερνώντος κόμματος αλλά και μεταξύ των κυβερνητικών στελεχών που δεν αρκούνται σε επικοινωνιακού τύπου παρεμβάσεις όπως τους εξαιρετικής επινοήσεως βερμπαλισμούς περί αλλαγών στο σύστημα διακυβέρνησης, την ιστορία με τους Γενικούς Γραμματείς, τους επόμενους επικεφαλής των ΔΕΚΟ, τους άλλους που θα τοποθετηθούν στην ΕΡΤ, το ΑΠΕ και σε άλλους οίκους κοινωνικής μέριμνας.
Εντάξει, ο αυτοσαρκασμός, και μάλιστα ο κυβερνητικός, είναι καλό σημάδι και το χιούμορ ακόμη καλύτερο. Αλλά σε όλα τα πράγματα υπάρχει ένα μέτρο, ακόμη και στην πλάκα. Είναι εξαιρετικά απλό. Η «εισβολή» του ΣΔΟΕ στα ιατρεία του Κολωνακίου δεν έπεισε κανέναν ως προς την αποτελεσματικότητά της. Αντίθετα προκάλεσε την καχυποψία ως προς την επικοινωνιακή της διάσταση. Ο πολίτης θα πειστεί μόνο όταν κάποιος γνωστός μεγαλογιατρός συλληφθεί και προφυλακιστεί για κατά συρροή φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή και παράνομη εκμετάλλευση της απόγνωσης των πολιτών, το γνωστό φακελάκι. Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν απλώς παρασκήνια μιας κακής θεατρικής παράστασης. Ακόμη χειρότερα. Αποτελούν εκδηλώσεις λαϊκιστικού βερμπαλισμού.
Εφήμεροι τακτικισμοί
Σίγουρα ο Γιώργος Παπανδρέου και οι άμεσοι συνεργάτες του έχουν πιο ξεκάθαρη άποψη και διαθέτουν περισσότερη γνώση για το πώς εφαρμόζεται η Επικοινωνιακή Δημοκρατία στις πέραν του Ατλαντικού συνοικίες της εξουσίας. Ο Θόδωρος Ρουσόπουλος ήταν απλώς ένας πολιτικός νεοσσός μπροστά στα διδακτορικά των πρωθυπουργικών συμβούλων. Άλλωστε, για το λόγο αυτό και ο «υιός του ταχυδρόμου» ηττήθηκε κατά κράτος. Ορισμένοι εκ των συμβούλων αυτών και άμεσων συνεργατών του κ. Παπανδρέου, ωστόσο, γνωρίζουν πως η Επικοινωνιακή Δημοκρατία είναι τόσο εφήμερη όσο η δόξα, και τόσο επικίνδυνα προσωρινή που τις περισσότερες φορές καταλήγει στην απομόνωση του διαχειριστή της. Το διασημότερο θύμα αυτή της δυναμικής ακούει στο όνομα Τόνι Μπλερ. Υποψήφιο θύμα στο άμεσο μέλλον είναι κάποιος Μπαράκ Ομπάμα. Υφίσταται, ενδεχομένως λανθασμένα, η άποψη πως ο Γ. Παπανδρέου είναι πιο ευάλωτος από τους δύο προαναφερθέντες. Εκτός αν τα φαινόμενα απατούν και ο Έλληνας πρωθυπουργός αναδειχθεί σε έναν τεραστίας διεθνούς εμβέλειας ηγέτη. Επειδή όμως τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, και δεν υπάρχουν περιθώρια ανάλωσης των ελαχίστων εφεδρειών που διαθέτει αυτή η χώρα σε ζητήματα ψυχολογικής στήριξης της κυβέρνησης, του Μαξίμου και της Ιπποκράτους, είναι καιρός οι νεοκυβερνώντες να αντιληφθούν πως η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί άμεσα και αποτελεσματικά. Ουδείς ενδιαφέρεται για το αν ο κ. Πανάρετος διαφωνεί με την Άννα Διαμαντοπούλου στο Υπουργείο Παιδείας ή για το αν ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν είναι σε θέση να καλύψει τις ανάγκες του ΙΚΑ. Οι ψηφοφόροι επέλεξαν κυβέρνηση για να λυθεί το πρόβλημα του Ασφαλιστικού, να υπάρξει Παιδεία, να εκμηδενιστούν οι στρατιωτικές δαπάνες, να φορολογηθεί και μάλιστα βάναυσα η Εκκλησία, να βρεθούν επενδυτές, να ορθολογικοποιηθεί η αγροτική παραγωγή, να καταργηθεί το πολιτικό χρήμα και ο ΟΠΑΠ να προσφέρει χρήματα για την κατασκευή νοσοκομείων, σχολείων και την πρόσληψη προσωπικού. Με λίγα λόγια «να σπάσουν αυγά». Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να συμπεριφέρεται ωσάν να είναι κατασκευασμένη από εύθραυστη γαλλική πορσελάνη.
14°
