Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα αλλά και η τρόικα λειτουργούν σαν να μην έχουν καταλάβει τίποτα απ’ όσα γύρω τους συμβαίνουν. Πρώτον, τα δύο μέχρι χθες «μεγάλα κόμματα» και ο δικομματισμός καταρρέουν. Δεν έχω δει ούτε μία δημοσκόπηση που να... υπαινίσσεται το αντίθετο! Παρ’ όλα αυτά λένε τα «ίδια και τα ίδια», χωρίς έμπνευση και ρεαλισμό και χωρίς να συνάγουν τα απαραίτητα συμπεράσματα τροποποιώντας τις πολιτικές τους.
Δεύτερον, το οικονομικό περιβάλλον για μετά τις εκλογές προαναγγέλλεται (και έτσι θα είναι, αν δεν αλλάξει κάτι) από τους εκπροσώπους της τρόικας και τον... Σαχινίδη «μαύρο κι άραχνο». Αναμένονται νέα μέτρα λιτότητας και μεγαλύτερη ύφεση, ενώ η συρρίκνωση της οικονομίας θα συνεχιστεί και για φέτος και για του χρόνου. Δεν ξέρω αν μια τέτοια προοπτική μπορεί να πείσει ή να... ενθουσιάσει τον ελληνικό λαό. Αντί το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα να «μηρυκάζει το τέλος του» ή να επινοεί διάφορα «σενάρια τρόμου», καλύτερα θα ήταν να δει πώς μπορεί να ανακόψει την καταστροφική πορεία για τη χώρα.
Δεν υπάρχουν πολλές λύσεις ούτε «μαγικές» απαντήσεις. «Κλειδί» είναι ο έλεγχος της ύφεσης. Αυτό πρακτικά σημαίνει να μην επιβληθεί από δω και πέρα κανένα νέο μέτρο λιτότητας, μέχρι η οικονομία να βγει από την ύφεση. Παράλληλα, η έμφαση πρέπει να δοθεί στις μεταρρυθμίσεις, τις διαρθρωτικές αλλαγές (δημόσια διοίκηση, φορολογικό σύστημα), στην προσέλκυση επενδύσεων, στα δημόσια έργα, στη ρευστότητα και στη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος.
Ο δρόμος των οριζόντιων φορολογικών, μισθολογικών και εργασιακών μέτρων οδηγεί τη χώρα σε ταχεία κατάρρευση. Το συμπέρασμα είναι, αντί κάποιοι να «κλαίνε» για τον κατακερματισμό του πολιτικού συστήματος, να φοβούνται για την οργή του κόσμου και να τους προκαλεί τρόμο το ενδεχόμενο ανεξέλεγκτων κοινωνικών συγκρούσεων, καλό θα ήταν να προτείνουν συγκεκριμένες πολιτικές αντιμετώπισης της κρίσης.
Το ’χουμε πει αρκετές φορές, η σταθερότητα και η κυβερνησιμότητα της χώρας δεν διασφαλίζονται με... «αυτοδυναμίες» ή ακόμα και συνεργασία των δύο κομμάτων (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ), εάν δεν υπάρξουν δύο ουσιαστικές προϋποθέσεις: οικονομία ζωντανή (όχι άλλη λιτότητα) και κοινωνία όρθια (ρεαλιστικό πλαίσιο κοινωνικής συνοχής). Όσο αυτό δεν γίνεται κατανοητό, η μία δυσάρεστη έκπληξη, δυστυχώς, θα διαδέχεται την άλλη...
* Ο Π.Π. είναι δημοσιογράφος, υποψήφιος της Δημοκρατικής Αριστεράς στη Β΄ Αθήνας
