Ο παρ’ ολίγον πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Άκης Τζοχατζόπουλος, βάζει τα πράγματα στη θέση τους:
● Τόσες πολλές δημοσκοπήσεις, τόσες πολλές συζητήσεις, τόσες πολλές αναλύσεις, για να απαντηθεί στην πραγματικότητα, μία και μόνη ερώτηση: Ποιοι είναι πιο πολλοί; Εκείνοι που πιστεύουν ότι μας ψεκάζουν ή οι άλλοι;
● Η μεγάλη πολιτική κληρονομιά του Άκη Τσοχατζόπουλου: Από εδώ και στο εξής, όποιος (για να το θέσουμε κομψά), βρεθεί με υπερβολικές ποσότητες δημόσιου χρήματος στην κατοχή του, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα διακριτικός στον τρόπο που θα επιλέξει να το ξοδέψει.
● Με άλλα λόγια, μειώνεται δραματικά ο συντελεστής «Πουλμουριάς» (εκ του «πουλάω μούρη»), άρα και η απόλαυση της κλοπής, δεδομενου ότι η φιγούρα αποτελεί ένα από τα βασικότερα κίνητρα του νέου πλούσιου.
● Πράγμα που με τη σειρά του οδηγεί μοιραία στο προαιώνιο ερώτημα της ανθρώπινης φύσης: Τι νόημα έχει να φτύσεις αίμα για να φτάσεις στην κορυφή, άμα μετά δεν μπορείς να το απολαύσεις;
● Ναι, είναι γνωστό και ως «Παράδοξο Μπερλουσκόνι».
● Συμπληρώστε τη φράση: Σύμφωνα με έρευνα της Metron Analysis, το 83,4% των πολιτών πιστεύει ότι οι ξένοι μάς δίνουν δάνεια για να μας εκμεταλλευτούν...
● ...όπως άλλωστε αποδεικνύει με τις προβλέψεις του και ο Γέροντας Παΐσιος (Εκδοχή 1η).
● ...γι’ αυτό και κανείς από αυτούς δεν έχει ζητήσει δάνειο (Εκδοχή 2η).
● ...πράγμα που μας δείχνει πως καλύτερα να ρωτάς κάποιον «τι νομίζει» και όχι «τι πιστεύει» (Εκδοχή 3η). Ειδικά αν αυτός ο «κάποιος» πιστεύει με ευκολία, π.χ., ότι «η Εθνική ήρθε πρώτη στην καρδιά μας».
● Μήπως τελικά το πρόβλημα δεν είναι ότι κάποια Άρια Αγάτσα περιστρέφεται προς την κατεύθυνση όποιου κόμματος τη συμφέρει...
● ...αλλά ότι το πολιτικό σύστημα περιστρέφεται γύρω από την Άρια Αγάτσα;
● Δηλαδή: Μήπως η κάθε Άρια Αγάτσα είναι μόνιμα προσανατολισμένη στην κατεύθυνση, «πελάααατες μου» και κάθε φορά έρχεται η σειρά ενός άλλου κόμματος να ευθυγραμμιστεί και να ταυτιστεί μαζί της;
● Μια γενιά που μεγάλωσε βλέποντας reality χρησιμοποιεί το ίδιου τύπου reality για να διαμαρτυρηθεί. Γιαουρτώνοντας και ανεβάζοντάς το στο youtube. Προς τι λοιπόν η έκπληξη;
● Εξάλλου, το γιαούρτωμα επώνυμου πολιτικού είναι σαν το σεξ με την ωραία του σχολείου: Δεν έχει νόημα να το κάνεις, αν δεν μπορείς να πανηγυρίσεις λέγοντάς το σε όλους.
● Γι’ αυτό και δεν είναι τόσο σημαντικό το ποιον γιαουρτώνεις, όσο να είναι γραμμένο καθαρά, με καλό focus και ελάχιστο κούνημα στην κάμερα.
● Γιατί έτσι μπορεί να καταναλωθεί ευκολότερα από τους τηλεθεατές που είναι εκπαιδευμένοι επί τόσα χρόνια να παρακολουθούν με πάθος όποια εκπομπή περιλαμβάνει καβγά ή (ακόμα καλύτερα) χειροδικία.
● Διότι, sorry κιόλας, αλλά τα κανάλια που «αγανακτούν» τώρα για την έξαρση της βίας είναι εκείνα που μετέδιδαν reality με φιτιλιασμένους καβγάδες, καλούσαν στα πάνελ ανθρώπους που θα έκαναν βαβούρα για να αυξηθούν τα νούμερα και έτριβαν τα χέρια τους κάθε φορά που συνέβαινε ένας σκυλοκαβγάς στα παράθυρα.
● Εκτός αν κάποιος από τους υπεύθυνους καλεσμένων μπορεί να ισχυριστεί στα σοβαρά ότι οι συνεχείς προσκλήσεις των Αδωνοειδών τα τελευταία χρόνια σε πάνελ και εκπομπές γίνονταν από ενδιαφέρον για τις απόψεις τους και όχι από ανάγκη για τα νούμερα που θα προκαλούσαν με τις τσιρίδες τους.
● Οπότε, τώρα, ο Άδωνις (και ο κάθε Άδωνις) αντί να διαμαρτύρεται, κανονικά θα έπρεπε να νιώθει μάλλον υπερήφανος, που η μεθοδολογία «Τσαμπουκαλεύεσθε και Μισείτε Αλλήλους», με την οποία έκανε τηλεοπτική και πολιτική καριέρα τόσα χρόνια, επιτέλους βρήκε άξιους συνεχιστές.
● Στο κάτω κάτω, στο ίδιο κοινό δεν απευθύνονται και οι γιαουρτωτές και οι γιαουρτωμένοι; Τους ίδιους τηλε-πελάτες reality δεν προσπαθούν να συγκινήσουν;
Πιο απάνθρωπη θέση εργασίας της εβδομάδας
Δικαστικός κλητήρας που μεταφέρει το κατηγορητήριο του Άκη Τσοχατζόπουλου από γραφείο σε γραφείο στην Εισαγγελία.
Θα έπρεπε να υπάρχει μια λέξη για…
«Μαξιλαστροφή»: Η διαρκής περιστροφή του μαξιλαριού, ώστε καμία πλευρά του να μην προλαβαίνει να ζεσταθεί από την επαφή με το κεφάλι.
15°
