Στο πρώτο ερευνητικό κύμα του «Crisis Monitor» που ξεκίνησε η MetronAnalysis προκειμένου να καταγράψει και να μελετήσει συστηματικά τη συγκυρία της κρίσης αποτυπώνεται, μεταξύ άλλων, και η πλήρης μετατόπιση των διαχωριστικών γραμμών στο κομματικό σύστημα. Η διάσταση της Αριστεράς-Δεξιάς, η οποία ήταν καθοριστικής σημασίας και όριζε την «τοπογραφία» του κομματικού συστήματος σε ολόκληρο το μεταπολιτευτικό κύκλο, έχει καταστεί πλέον δευτερεύουσα παραχωρώντας τη θέση της στη διάσταση «μνημόνιο», αφού πάνω από τέσσερις στους δέκα (41%) θεωρούν ότι η στάση απέναντι στο μνημόνιο αποτελεί το σημαντικότερο τρόπο διαχωρισμού του κομματικού συστήματος.
Το «στρατόπεδο» αποδοχής του μνημονίου υπολογίζεται γύρω στο 40% του εκλογικού σώματος. Στο ποσοστό αυτό συγκλίνουν εντυπωσιακά τα ευρήματα του «Crisis Monitor» από τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις.
Πρώτον, από το ποσοστό όσων συμφωνούν με την υπερψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης από τη Βουλή (39%).
Δεύτερον από το βαθμό θετικής αξιολόγησης του έργου του πρωθυπουργού (39%).
Τρίτον από το άθροισμα εκλογικής επιρροής ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΣΥ (περίπου 40%).
Στον αντίποδα, στο στρατόπεδο άρνησης του μνημονίου τοποθετείται περίπου το μισό εκλογικό σώμα (49-52%). Ωστόσο, το στρατόπεδο αυτό δεν είναι τόσο συμπαγές πολιτικά όσο το πρώτο. Κι αυτό γιατί στο χώρο του συμποσούνται δύο στρατηγικά αντίθετες κατευθύνσεις:
Εκείνοι που θεωρούν ότι θα ήταν καλύτερη η επιλογή της επιστροφής στη δραχμή (περίπου 20%).
Οι υπόλοιποι (30%) οι οποίοι διαφωνούν μεν με την πολιτική του μνημονίου, αλλά ωστόσο θα ήθελαν την παραμονή στη ζώνη του ευρώ.
Βέβαια και στο πρώτο «στρατόπεδο», αν και φαίνεται να είναι πιο συνεκτικό με βάση το πώς απαντά στο πρόβλημα της διακυβέρνησης της χώρας, εμφυλοχωρεί η διάκριση Αριστερά-Δεξιά, η οποία πάντως δεν φάνηκε να αποτελεί πρόβλημα για την υποστήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Να σημειώσουμε επίσης ότι ο χώρος που φαντάζει περισσότερο «άστεγος» κομματικά σήμερα είναι ο χώρος της «επιστροφής στη δραχμή» και κατά συνέπεια σε αυτό το χώρο θα πρέπει να περιμένουμε περισσότερες εξελίξεις στο διάστημα που ακολουθεί.
Μένει να δούμε αν μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα υπάρξουν σοβαρές αλλαγές στην τμηματοποίηση αλλά και τα ποσοτικά μεγέθη των τμημάτων που περιγράψαμε. Αν όχι, το μπλοκ των δυνάμεων της στήριξης του μνημονίου, μετά και τη χθεσινοβραδινή συμφωνία, μάλλον θα έχει τις περισσότερες πιθανότητες να σχηματίσει κυβέρνηση την επομένη των εκλογών. Το ερώτημα είναι αν τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα διακυβέρνησης «αντέχουν» να δεσμευτούν για μια μετεκλογική συνεργασία. Έρχονται ακόμη σκληρότερες μέρες για την πολιτική αξιοπιστία…
