Ο άνθρωπος που για να αποδείξει ότι αξίζει να του εμπιστευόμαστε τις διαπραγματεύσεις, όφειλε να έχει μάθει ελληνικά στη γυναίκα του, απολογείται:
● Ναι, ξέρεις ότι κάτι πάει στραβά, όταν η στάση της πολιτικής ηγεσίας απέναντι στη διαπραγμάτευση μπορεί να συνοψιστεί στο «Είμαι καλά / Περνάω μια Χαρά / Θέλω να του πεις / Ψέ-Μα-Τα». Όπου ο «αυτός» που λέει τα ψέματα ονομάζεται «πρωθυπουργός» και ο τελικός δέκτης των ψεμάτων λέγεται «Υπάλληλος του ΔΝΤ».
● Αξίωμα τύπου Κοέλιο: Κρίση του πολιτικού συστήματος ονομάζεται η περίοδος εκείνη κατά την οποία ο ανυποψίαστος πολιτικός υποχρεώνεται να εγκαταλείψει τα γλειψίματα, τις κολακείες και τα βαφτίσια και να διαχειριστεί μια κατάσταση όπου δεν μπορεί να τους προσλάβει όλους.
● Εντάξει, πράγματι όλοι θυμούνται τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και τον Παπαφλέσσα στο Μανιάκι, αλλά θα ήταν τελείως αντεθνικό να θυμίσω πως όταν όλα αυτά απέτυχαν η ίδρυση του ανεξάρτητου κράτους ήρθε με τις διαπραγματεύσεις;
● Προς κ. Παπαδήμο: Στη θέση σας θα φρόντιζα να κρατήσω ηχογραφημένα τα πρακτικά των συναντήσεων, γιατί στο τέλος αυτοί είναι ικανοί να αρνηθούν τα πάντα.
● Έλληνας πολιτικός ονομάζεται η ιδιόμορφη μορφή ζωής που περιμένει να πιστέψεις ότι ενώ έκλασε μέντες ακόμα και μπροστά στον Λυμπερόπουλο των ταξιτζήδων, είναι έτοιμος να τσαμπουκαλευτεί μέχρις εσχάτων με την Τρόικα.
● Η αλήθεια είναι ότι αν αυτοί που τώρα σκηνοθετούν τα ρεπορτάζ της καταστροφής, είχαν φροντίσει όταν όντως χρεοκοπούσαμε να παίξουν στα τότε ρεπορτάζ τους τη μουσική αγωνίας που παίζουν τώρα, ίσως να είχαν προσφέρει κάτι χρήσιμο.
● Η φράση-σύμβολο της σύγχρονης σχιζοφρένειας: «Γιατί δεν επεμβαίνει επιτέλους ο στρατός να διώξει την ξενόδουλη χούντα των πολιτικών»;
● Συμπέρασμα: Το πρόβλημα δεν είναι η χούντα καθεαυτή, αλλά ότι δεν την έχουν επιβάλει οι ειδικοί σπεσιαλίστες που την ξέρουν καλύτερα.
● Επίσης, το πρόβλημα δεν είναι η χούντα, αλλά η προέλευσή της.
● Επικρατέστερος λόγος γιατί η ελληνική χούντα είναι καλύτερη από την «ξενόδουλη»: Η ελληνική μοιράζει λεφτά, ενώ η ξένη βάζει φόρους.
● Ναι, αυτοί που ζητάνε την επέμβαση του στρατού, είναι οι ίδιοι που φώναζαν στο Σύνταγμα «Η χούντα δεν τελείωσε το 73… κ.τλ».
● 75%. Αυτή θα ήταν η αύξηση του ποσοστού αξιοπιστίας, ενός μέσου συνδικαλιστικού εκπροσώπου, αν κόμπιαζε έστω και λίγο όταν έβγαζε λόγο.
● Γιατί θα έδειχνε ότι α) αυτά που λέει, δεν τα έχει μάθει παπαγαλία απέξω επειδή ταιριάζουν σε κάθε περίσταση...
●...και β) επειδή όσο πιο σίγουρος είσαι για όλα, τόσο λιγότερο πιστευτός γίνεσαι.
● Sorry, αλλά το αξίωμα «δεν μπορούν να μας βγάλουν από τη σημερινή κατάσταση όσοι μας οδήγησαν σε αυτή»…
● …το διατυπώνουν δημοσιογράφοι οι οποίοι έλεγχαν όλους αυτούς, όσο μας οδηγούσαν στη σημερινή κατάσταση;
● Επείγον να τεθούν οι αριθμητικές προδιαγραφές για τα ρεπορτάζ αποδοκιμασίας κατά πολιτικών, ώστε να ξέρουν όσοι τα διαβάζουν αν αξίζει τον κόπο να πατήσουν το κουμπί του play.
● Π.χ.: Από 1 έως 10 άτομα, να ονομάζεται «Διαμαρτυρία κατά του τάδε». Από 11 έως 20 άτομα να είναι «Αποδοκιμασία εναντίον του τάδε». Από 21 έως 30 «Προπηλακίστηκε ο τάδε…». Και από 31 και άνω «Επίθεση κατά του Τάδε».
● Διδάγματα από την πτώση του λεγόμενου lifestyle No 1: Τελικά lifestyle ήταν ένας σατανικός πύργος της αμαρτίας, όπου μια κακιά μάγισσα παρέσυρε και διέφθειρε αθώα και ανυποψίαστα παιδάκια, που δεν είχαν καμιά απολύτως ευθύνη των πράξεών τους.
● Διδάγματα από την πτώση του λεγόμενου lifestyle Νο 2: Οι απλήρωτοι εργαζόμενοι ενός εκδότη που δεν γουστάρουμε, είναι συνένοχοι. Οι αθώοι απλήρωτοι εργαζόμενοι μιας εφημερίδας που γουστάρουμε ονομάζονται «θύματα» και τους συμπαραστεκόμαστε.
● Διδάγματα από την πτώση του λεγόμενου lifestyle No 3: Όταν τα περιοδικά glamour πτωχεύουν, είναι «τέλος εποχής». Όταν οι εφημερίδες-σύμβολα μιας εποχής πτωχεύουν, είναι πόλεμος από το σύστημα.
● Τεστ: Γιατί ποτέ κανείς δεν πετάει πέτρες και δεν φωνάζει «προδότη» έξω από σπίτια εκδοτών που χρωστάνε απειροεκατομύρια και εκβιάζουν τους πάντες, παρά μόνο σε σπίτια προέδρων;
● Απάντηση: Διότι οι άνθρωποι που εχθρεύονται τους «εκδότες που χρωστάνε απειροεκατομύρια και εκβιάζουν τους πάντες» είναι αυτοί οι άνθρωποι που δεν φωνάζουν αλλά συζητάνε.
● Γκαρσονιέρα: Το μέρος όπου προθερμαίνονται, προπονούνται και ντύνονται, πριν βγουν για δουλειά, οι σερβιτόροι.
Πιο απάνθρωπη θέση εργασίας της εβδομάδας: Διαχειριστής λαϊκοδεξιού blog, που αγωνίζεται να πείσει για τον ανένδοτο Σαμαρά.
Θα έπρεπε να υπάρχει μια λέξη για… «Σκορδοντροπή»: Η αναδρομική ντροπή που αισθάνεσαι όταν συνειδητοποιείς κάποια στιγμή μέσα στη μέρα, ύστερα από πολλές κοινωνικές επαφές, ότι η έντονη μυρωδιά του χθεσινού φαγητού με το υπερβολικό σκόρδο έχει παραμείνει.
14°
