Μια ιδιαίτερα αποκρουστική υπόθεση μονοπωλεί τις τελευταίες μέρες τα γερμανικά ΜΜΕ και συγκλονίζει την κοινή γνώμη της χώρας. Μια υπόθεση που ξεκίνησε με την αυτοκτονία, μέσα σ’ ένα τροχόσπιτο, δυο υπόπτων για ληστεία τράπεζας και συνοδεύτηκε, λίγες ώρες αργότερα, από την ανατίναξη ενός διαμερίσματος στα περίχωρα μιας άσημης κωμόπολης. Όπως σημειώνει το περιοδικό Spiegel, δεν χρειάστηκε πολύ για τους ερευνητές της αστυνομίας ώστε να συνδέσουν τα δυο περιστατικά, στην αρχή «σκάβοντας» μέσα στα συντρίμμια του κατεστραμμένου κτιρίου, ήρθαν αντιμέτωποι με την εξιχνίαση μιας σπείρας ληστών τραπεζών που προφανώς είχε επιχειρήσει να εξαφανίσει τα τεκμήρια της εγκληματικής της δράσης. «Έσκαψαν» λίγο βαθύτερα, για να ανακαλύψουν ότι η γυναίκα στο όνομα της οποίας νοικιαζόταν το κρησφύγετο μαζί με τους δύο αυτόχειρες άντρες ήταν μέλη της ίδιας νεοναζιστικής συμμορίας. Θα χρειαζόταν ωστόσο να «σκάψουν» ακόμα βαθύτερα ώστε να ανασύρουν στην επιφάνεια ολόκληρο τον εφιάλτη, ανακαλύπτοντας μέσα στα αποκαΐδια ένα όπλο τύπου Ceska των 7.65 χιλιοστών. Με αυτό το όπλο, οι τρεις τους είχαν σκοτώσει οχτώ Τούρκους μετανάστες και έναν Έλληνα σε μια σειρά περίεργων δολοφονιών που μέχρι εκείνη τη στιγμή παρέμεναν ανεξιχνίαστες.
Λίγους μόλις μήνες μετά το μακελειό στη Νορβηγία, η Ευρώπη έρχεται ξανά αντιμέτωπη με τον ίδιο εφιάλτη. Κι αν στην περίπτωση του Νορβηγού Μπρέιβικ κάποιοι θα σπεύσουν να μιλήσουν για έργο ενός παρανοϊκού μακελάρη, αυτή της συμμορίας των «Κεμπάπ» (λόγω του γεγονότος ότι τα περισσότερα θύματα της ήταν ιδιοκτήτες εστιατορίων) παρουσιάζει ακόμα πιο ανησυχητικές λεπτομέρειες. Κυρίως γιατί εδώ, όπως φανερώνουν τα πρώτα ευρήματα, υπήρχε μια συμμορία με σαφή δομή, οργάνωση και επιχειρησιακό πλάνο στα πρότυπα των τρομοκρατικών ακροαριστερών οργανώσεων που εμφανίστηκαν στη χώρα μερικές δεκαετίες νωρίτερα. Εξίσου ανησυχητικό και το γεγονός ότι η αστυνομία όχι μόνο δεν είχε καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια να φτάσει στα ίχνη της, αλλά επέμενε να εικάζει ότι πίσω από τις δολοφονίες βρισκόταν η Τουρκική μαφία και να τις αποδίδει σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Θεσμικός ρατσισμός; Επιχειρησιακή ανικανότητα ή μήπως κάτι χειρότερο; Μια συνειδητή εθελοτυφλία σε ένα υπαρκτό πρόβλημα.
Η διαδρομή με το τρένο από την Κολωνία στο Βερολίνο είναι όμορφη αλλά και σουρεαλιστική. Μέσα στη φύση και την πυκνή βλάστηση ξεπροβάλλουν άχαρες βιομηχανικές πόλεις που στέγασαν τα όνειρα των χιλιάδων μεταναστών που ήρθαν να συμβάλλουν στην ανοικοδόμηση της Γερμανίας: Wupertal, Bielefeld, Hamm. Από το μπαλκόνι μιας άθλιας εργατικής πολυκατοικίας ανατολικού σχεδόν τύπου παρατηρώ να κυματίζουν τρεις σημαίες. Η μια με τον κέλτικο σταυρό, ή άλλη της φασιστικής Ιταλίας, και η τελευταία του Τρίτου Ράιχ. Πλέον η φασιστική, εθνοκεντρική και αντι-μεταναστευτική ρητορική δεν περιορίζεται μόνο σε κοινοβουλευτικά κόμματα που εσχάτως (στην περίπτωση της Ελλάδας) απαρτίζουν και μεταβατικές κυβερνήσεις. Όπως άλλωστε φανερώνουν τα γεγονότα, έχει αποκτήσει και τον εκτελεστικό της βραχίονα…
19°
