Πρώτη μέρα προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης Παπαδήμου, χθες, και ο κ. Σαμαράς διέγραψε τον κ. Χατζηγάκη, βουλευτή Τρικάλων, από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Επίσης τον παρέπεμψε στο Πειθαρχικό του κόμματος, με το ερώτημα της διαγραφής (που είναι βέβαιη).
Ποια τα «εγκλήματα» του κ. Χατζηγάκη; Δύο. Είπε ότι μέσα στη Νέα Δημοκρατία υπάρχουν, πρώτο, «ακροδεξιά σταγονίδια» (φρασεολογία των πρώτων μεταπολιτευτικών ετών) και δεύτερο, «τάσεις».
Το πρώτο είναι συζητήσιμο, υπό την έννοια ότι πρόκειται για υποκειμενική αξιολόγηση. Πράγματι, μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι ο κ. Καμμένος, για παράδειγμα, είναι ακροδεξιός. Μπορεί να θεωρηθεί απλά υπερπατριώτης, εθνικιστής, ούλτρα βυζαντινόφιλος, υπερορθόδοξος, ελληναράς ή ό,τι άλλο.
Αλλά το ότι υπάρχουν τάσεις στη Νέα Δημοκρατία κι ένα μικρό παιδί μπορεί να το δει. Μπορεί τυπικά το καταστατικό να τις απαγορεύει, αλλά στην πράξη δεν έχουν και πολλά κοινά η κ. Γιαννάκου με τον κ. Κρανιδιώτη, ο κ. Μιχελάκης με τον κ. Μητσοτάκη, ο κ. Σπηλιωτόπουλος με τον κ. Τραγάκη, ο κ. Χατζηδάκης με τον κ. Αρβανιτόπουλο, ο κ. Παυλόπουλος με τον κ. Μαρκογιαννάκη ή ο κ. Δήμας με τον κ. Μανώλη. Επομένως τάσεις στη Νέα Δημοκρατία υπάρχουν και παραϋπάρχουν.
Και καλώς υπάρχουν. Όπως υπάρχουν σε όλα τα μεγάλα κόμματα, πλην του ΚΚΕ (γιατί εκεί, προτού ακόμα διαμορφωθεί κάποια τάση, οι φορείς της διαγράφονται χωρίς να το έχουν καταλάβει καλά καλά και οι ίδιοι ότι τείνουν προς διαφοροποίηση). Δε νοείται κόμμα δίχως τάσεις. Οι τάσεις είναι υγεία, η άρνησή τους είναι εξωφρενισμός, οι διαγραφές είναι αρρώστια. Το να ξορκίζονται οι τάσεις είναι εξωφρενικό για σύγχρονο ευρωπαϊκό κόμμα, όπως (υποτίθεται ότι) είναι η Νέα Δημοκρατία. Τουλάχιστον το ΠΑΣΟΚ είχε τις απώλειές του (διαγραφές και αποχωρήσεις) λόγω διαφοροποίησης επί συγκεκριμένων κοινοβουλευτικών ψηφοφοριών (όχι ότι δικαιολογούνται, βέβαια) δε διανοήθηκε να πει «κάτω οι τάσεις».
Σήμερα η συζήτηση συνεχίζεται και ακολουθεί η ψηφοφορία επί των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης. Για να δούμε αν η διαγραφή Χατζηγάκη θα είναι η μόνη απώλεια της αξιωματικής (συν)αντιπολίτευσης ή, αν προτιμάτε, της αξιωματικής (αντι)συμπολίτευσης. Φαίνεται πάντως ότι δικαιώνονται όσοι πρόβλεπαν ότι η Νέα Δημοκρατία δε θα βγάλει «αβρόχοις ποσί» αυτή την ιδιότυπη συμμετοχή της σ΄αυτή την ιδιότυπη κυβέρνηση. Οψόμεθα.
19°
