Eγώ συμφωνώ ότι οι παρελάσεις στις επετείους των εθνικών γιορτών είναι εθνικιστικός αναχρονισμός. Ότι σχεδόν μόνο η Ελλάδα κάνει παρελάσεις απ΄ όλες τις ευρωαπϊκές χωρες. Ότι ειδικά σε εποχή άγριων οικονομικών προβλημάτων τέτοιες παρελάσεις είναι πολυτελής πλεονασμός.
Θα έπρεπε λοιπόν να καταργηθούν.
Αλλά αν ήταν να καταργηθούν, αυτό θα έπρεπε να γίνει μετά από συζήτηση των πολιτών, με συμφωνία των πολιτικών δυνάμεων, οργανωμένα. Δεν άκουσα ωστόσο καμιά πολιτική δύναμη να το προτείνει αυτό πριν από την 28η Οκτωβρίου.
Φτάνοντας στην 28η, οι παρελάσεις σε μια σειρά πόλεις από την Κρήτη μέχρι την Κέρκυρα κι από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Καλαμάτα ματαιώθηκαν / αμαυρώθηκαν / στιγματίστηκαν/ εκτραπήκανε από μια ιδιότυπη και πρόσκαιρη «συμμαχία» κοινωνικών ομάδων, που βρήκαν την ευκαρία να προβάλλουν από υπαρκτά πολιτικά αιτήματα μέχρι προσωπικά ντέρτια.
Κωμικοτραγικά βίντεο έχουν ανέβει στο διαδίκτυο, σε ποικίλες ειδησεογραφικές ιστοσελίδες και ιστολόγια. Τα μέλη του κινήματος «Δεν πληρώνω», οι πικραμένοι οπαδοί του Ηρακλή στη Θεσσαλονίκη και του Ολυμπιακού Βόλου στο Βόλο, Χυσαυγίτες, έφεδροι καταδρομείς, οπαδοί του Σύριζα, διάφοροι τηλεόπληκτοι που έβριζαν συγκεκριμένους τηλε-δημοσιογράφους (και ειδικά μια γυναίκα, σε απαράδεκτη καθαρά σεξιστική βάση), μαθητές με μαύρα περιβραχιόνια (παρόλο που έχουν πάρει τα βιβλία τους, αλλά αυτό μάλλον δεν είναι αρκετά πιασάρικο για να πολυκυκλοφορήσει), ομάδες διαμαρτυρόμενων μουσικών, εχθροί των μασόνων και των Εβραίων, καθώς και διάφοροι ξέμπαρκοι γενικώς, όλοι αυτοί «έκαναν αισθητή την παρουσία τους», όπως λένε στην ημικαταληπτή δημοσιογραφική γλώσσα. Ένα παρδαλό συνονθύλευμα, το πιο παρδαλό που θυμάμαι όσα χρόνια παρακολουθώ την πολιτική, με συνθήματα ποικίλα και ετερόκλητα, που εξίσου καλά θα μπορούσαν να φωνάζονται από εθνικιστές, αναρχοαυτόνομους, θεούσους, στρατόκαυλους ή κομουνιστές (όπως και πράγματι φωνάζονταν).
Αλλού απαίτησαν να φύγουν οι πολιτικοί από την «εξέδρα των επισήμων», αλλού θέλησαν να εμποδίσουν την παρέλαση των μαθητών, αλλού απαίτησαν να παρελάσουν οι ίδιοι, αλλού συγκρούστηκαν μεταξύ τους αλλού όντως παρελάσανε, μετά από κατάληψη της εξέδρας. (Τι ζήτημα κι αυτό: κατάληψη της εξέδρας των επισήμων, του μόνου χώρου που δεν είχε καταληφθεί ακόμα στην Ελλάδα. Και τι καημός μερικών μερικών, να παρελάσουν οπωσδήποτε ενώπιον άλλων, να κάνουν το κομμάτι τους μπροστά στις κάμερες, τους φίλους, τους γονείς και τις γκόμενές τους).
Τα δυο μεγαλύτερα κόμματα της αριστεράς χαιρέτισαν τις «λαϊκές εκδηλώσεις» κατά την επέτειο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που είχε έτσι κι αλλιώς ενεργή συμμετοχή, μιλάει για «ιερή αγανάκτηση», δίχως να φαντάζεται ότι η διάσταση της «ιερότητας» φαιδρύνει περαιτέρω ένα ήδη φαιδρό θέμα. Και, σταλινικότατα, βλέπει στο παρδαλό συνονθύλευμα μόνο όσους ήθελε να δει. Ας πούμε, δεν άκουσε τις ντουντούκες που φώναζαν «να φύγουν οι μασόνοι», ούτε είδε τα σκι με τα οποία επέμεναν να παρελάσουν διάφοροι απόστρατοι στρατόκαυλοι των ειδικών δυνάμεων. Πιο μετρημένο το ΚΚΕ, παρόλο που δε συμμετείχε πουθενά οργανωμένα, χαιρέτισε ωστόσο εκ των υστέρων τη «λαϊκή αντίθεση», αν και μίλησε για τη «δράση ορισμένων θυλάκων», προφανώς κακών, που δεν είναι της εγκρίσεώς του. Φαντάζομαι ότι εννοεί τους παραγωγούς αυγών και γιαουρτιών, που είδαν τα κέρδη τους να εκτοξεύονται τις τελευταίες μέρες. Εκτός αν εννοεί τους οπαδούς του Ολυμπιακού Βόλου ή εκείνους που έβριζαν εν χορώ την Όλγα Τρέμη.
Εγώ νομίζω ότι καλώς η αστυνομία δεν επενέβη. Τι να κάνει, να χυθεί αίμα για να προστατευθούν οι εξέδρες των επισήμων; Το να παραιτηθεί ο Παπουτσής «από τη στιγμή που δεν μπόρεσε να προστατεύσει την εύρυθμη διεξαγωγή των παρελάσεων», όπως ζητάει ο ΛΑΟΣ, χωρίς ν΄αντιλαμβάνεται τη ρηχότητα όσων γράφει, θα ήταν μια πολύ φαιδρή αιτία παραίτησης. Για τη Νέα Δημοκρατία, εξάλλου, που κινείται στη γνωστή κατεύθυνση «και με τον αστυφύλαξ και με το χωροφύλαξ», απλά να επισημάνω ότι ο σκληρός παλιοδεξιός κ. Σαμαράς δεν εμφανίστηκε πουθενά, σε καμιά από τις παρελάσεις. Ούτε καν στη (διορισμένη κατά το ήμισυ από τον ίδιο στο δημόσιο) Μεσσηνία- κι ας είναι οι παρελάσεις προνομιακό πεδίο για τη σημερινή υπερπατριωτική Νέα Δημοκρατία.
Όσο οι παρελάσεις δεν καταργούνται, όσο θεωρούνται υπαρκτός κοινωνικός θεσμός, ας διεξάγονται τουλάχιστον κανονικά, σαν παραδοσιακή τελετή δηλαδή (υπό το πρίσμα αυτό, δεν έχει άδικο η κυβέρνηση που καταδικάζει τα έκτροπα). Το να διατηρούνται οι παρελάσεις, μόνο και μόνο για να βγάζει τα σωθικά και τ΄ απωθημένα του κάθε πικραμένος είναι πολιτικοκοινωνικό καλαμπούρι- κι ας μη γελιόμαστε, έτσι θα γίνεται από δω και πέρα στις παρελάσεις. Το να αποκαλείται ό Παπούλιας προδότης είναι ανιστόρητο. Πολλά θα μπορούσε να καταμαρτυρήσει κανείς στον γηραιό πρόεδρο για τη δράση του όταν ήταν στην ενεργό πολιτική- αλλά «προδότης» δεν υπήρξε. Ούτε φυσικά το πολίτευμά μας, ούτε η εκλεγμένη μας κυβέρνηση είναι «χούντα»- απλά μερικοί δεν ξέρουν τη βαρύτητα των λέξεων που χρησιμοποιούν ή είναι πολύ νεαροί για να θυμούνται ή και τα δύο.
Τι μένει; Μένει κάτι κλασικά ελληνικό: μια διπλή σύγκρουση για ένα φαντασιακό ζήτημα, «περί όνου σκιάς» που λέγανε παλιά. Αφενός γιατί αυτό είναι σήμερα οι παρελάσεις. Ένας πεθαμένος θεσμός. Υπέρμαχοι και διακόπτοντες, παρελαύνοντες και μη, έρισαν χτες και ερίζουν και σήμερα πάνω από ένα πτώμα. Αν κάτι πρόσφεραν τα επεισόδια, είναι η συνειδητοποίηση τού πόσο ξεπερασμένος, άχρηστος και δαπανηρός είναι αυτός ο θεσμός. Αφετέρου, γιατί με την κατεύθυνση της σύγκρουσης (και) στις παρελάσεις, απαλείφεται το υπαρκτό πολιτικό ζήτημα: η ανάγκη εκσυγχρονισμού των θεσμών μας, ο εκμοντερνισμός του κράτους και του πολιτικού μας συστήματος, ώστε να ξεφύγουμε από τον πάτο όπου είμαστε. Πάμε στις παρελάσεις, βρίζουμε τους πολιτικούς, βρίζουμε το ΔΝΤ και γυρνάμε σπίτι ευχαριστημένοι: ματαιώσαμε την παρέλαση, διώξαμε τον υπουργό, καταλάβαμε την εξέδρα, ώραίοι είμαστε.
Έχουμε σοβαρότερα και πιο υπαρκτά θέματα για να διαμαχόμαστε, ειδικά αυτή την εποχή, τι νόημα έχει να προσθέτουμε επετείους, παρελάσεις και εξέδρες επισήμων; Το παρόν δίνει αρκετές αιτίες, η σύγκρουση για το επετειακό παρελθόν είναι γελοία. Το πτώμα των παρελάσεων υπάρχει, δεν έχουμε παρά να το θάψουμε. Τουλάχιστον αυτό το απλό πράγμα δεν μπορεί να τεθεί προς συζήτηση από το πολιτικό μας σύστημα;
Υ.Γ. Προς τέρψη των ερίτιμων αναγνωστών μας, ιδού ολόκληρη η ανακοίνωση μιας από τις εκατοντάδες «συνιστώσες» των χθεσινών επεισοδίων (βρίσκεται εύκολα στο διαδίκτυο). Είναι οι οπαδοί του Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Καλή απόλαυση:
«ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ … ΖΗΤΩ Ο ΗΡΑΚΛΗΣ
Θέλοντας να προλάβουμε τα παπαγαλάκια των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης αλλά και όλους αυτούς που το τελευταίο διάστημα εκδίδουν σενάρια πρακτορολογίας και προβοκατορολογίας πιο συχνά και από τον Φώσκολο όταν παιζόταν η Λάμψη, σπεύδουμε να κάνουμε μια καταγραφή των γεγονότων που έλαβαν χώρα κατά τη σημερινή στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη.
Σαν οπαδοί του Ηρακλή αποφασίσαμε να παραστούμε μαζικά στο χώρο της παρέλασης έτσι ώστε να διατρανώσουμε το αίσθημα αηδίας που τρέφουμε για το πολιτικό σύστημα της χώρας τόσο γι’ αυτό που έκαναν στην ομάδα μας, όσο και γι’ αυτό που κάνουν στις ζωές μας. Παρά τη προσπάθεια ματατζήδων και ασφαλιτών καταφέραμε να φτάσουμε κοντά στην εξέδρα των επισήμων όπου συναντήσαμε κόσμο από σωματεία εργαζομένων, οργανώσεις πολιτών αλλά και απλούς πολίτες οι όποιοι βρίσκονταν εκεί για να διαμαρτυρηθούν. Ενωθήκαμε μαζί τους με όλη μας τη ψυχή ιδιαίτερα όταν πήραν τη πρωτοβουλία να κλείσουν το δρόμο έτσι ώστε να μη γίνει η παρέλαση.
Μετά από αρκετή ώρα συνθημάτων και αφού είχε αποχωρήσει ο «θειος του πιλάβιου» ένας λόχος έφεδρων αξιωματικών, όπως πληροφορηθήκαμε μετά, ο οποίος βρίσκονταν πίσω μας, αποφάσισε να ανοίξει το δρόμο από τους προδότες, όπως φώναζαν, για να γίνει η παρέλαση. Όλως τυχαίως εκείνη την ώρα οι κλούβες των μπάτσων που βρίσκονταν μπροστά μας άνοιξαν τον δρόμο. Ξεκίνησαν λοιπόν με στρατιωτικό βήμα και «σιδερένια πυγμή» (λέμε τώρα), να περάσουν από πάνω μας. Φυσικά πήραν την απάντηση που τους ταίριαζε και επέστρεψαν εκεί από όπου ξεκίνησαν.
Δεν ξέρουμε ποιόν ωφελούν αυτές οι ενέργειες, πάντως σίγουρα το γεγονός να πλακώνονται στο ξύλο, ένστολοι στρατιωτικοί με πολίτες είναι κάτι που πιστεύαμε ότι θα αργούσαμε λίγο ακόμα να δούμε! Επίσης δεν ξέρουμε αυτά τα βατράχια, νεροχελώνες ή όπως αλλιώς λέγονται πού νόμιζαν ότι βρίσκονται. Ούτε σε κανένα στρατόπεδο συγκέντρωσης βρισκόμαστε ούτε η χούντα έχει γίνει στρατιωτική, προς το πάρων παραμένει κοινοβουλευτική. Ελπίζουμε το πάθημα να σας γίνει μάθημα!
Τέλος απευθυνόμαστε σε όλα τα παπαγαλάκια που θα σπεύσουν να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα και τους λέμε ότι πλέον έχει έρθει η ώρα του λαού ο οποίος δεν θα σας ξεχάσει όταν ξεμπερδέψει με τα αφεντικά σας!
Εμείς σαν Αυτόνομη Θύρα 10 ξαναλέμε ότι θα βρισκόμαστε σε κάθε κοινωνική εκδήλωση. Θα γίνουμε ο ίσκιος σας μέχρι να ανατραπεί αυτό το καθεστώς το οποίο έχει διαλύσει τόσο τη ζωή μας, όσο και την ομάδα μας!».
14°
