Στη διάρκεια της καθημερινής πρωινής διαδρομής σπίτι-δουλειά (Καλλιμάρμαρο-Χαριλάου Τρικούπη) με τα πόδια, η οποία σε ένα ποσοστό 80% δεν αλλάζει ποτέ (Εθνικός κήπος-Βασιλίσσης Αμαλίας -Ιπποκράτους-Ακαδημίας-Χαριλάου Τρικούπη), συναντάω από πέρυσι, καθημερινά, 4 ζητιάνους (μερικές φορές αυξάνονται σε 6). Έχουν πάντα συγκεκριμένο πόστο, ενώ η στάση τους –τρόπος ελεημοσύνης, αλλά και πρό(σ)κληση ελεημοσύνης- ποικίλλει. Μία είναι καθισμένη πάρα πολύ διακριτικά – ξέρει πως η εμφάνισή της τα λέει όλα. Οι υπόλοιποι τρεις, ξεχωριστά ο καθένας, κρατάνε παιδί, ακορντεόν, καθετήρα. Στους άλλους δύο υπάρχει μια με κομμένο πόδι σε καροτσάκι κι ένας που ορμάει σε κάθε περαστικό, στηριγμένος σε πατερίτσα, παρακαλώντας με τρεμουλιαστή φωνή «σας-πα-ρα-κα-λώ-…», όπως μιλούν οι περισσότεροι επαίτες στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Αν εξαιρέσω τις ημέρες που είμαι αγχωμένος –τρέχω, δεν προλαβαίνω να σκεφτώ- σε όλες τις υπόλοιπες η διάθεση ανεβοκατεβαίνει σε διάγραμμα με άξονες την ευαισθησία και την αναλγησία: Να δώσω. Πόσα να δώσω; Σε ποιον να δώσω –με το κομμένο πόδι, με τα εγκαύματα ή σ’ αυτόν που παίζει το ακορντεόν, άρα με κάποιο τρόπο δουλεύει; Πόσες φορές να δώσω; Vs Αν σηκώσω την μπλούζα του ο καθετήρας σίγουρα θα ξεκινάει από τη ζώνη του. Θα ανήκει στο καινούργιο βαλκανικό κύκλωμα που διάβασα στις εφημερίδες. Η ελεημοσύνη δεν λύνει το πρόβλημα.
Μεταξύ της μιας όχθης με το γνωστό σύνθημα «κρύψτε τη φτώχεια να μην τη βλέπω» και της όχθης με τη θέση «δεν θα αντικαταστήσω εγώ την κοινωνική πολιτική της χώρας» άνθρωποι παρασυρμένοι από το ρεύμα ζητούν βοήθεια – άλλοι ψευδώς και άλλοι γιατί δεν μπορούν αλλιώς. Με δεδομένο πως η κοινωνική αλληλεγγύη και ο αστυνομικός έλεγχος (ποιος είναι απατεώνας και ποιος όχι) έχουν φύγει διακοπές το ποσοστό των επαιτών αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο ακολουθώντας σε σε όλους τους δρόμους και τις γωνιές της πόλης απαιτώντας από εσένα μια στάση:
Να μην πέσω στον ηθικό εκβιασμό και να αδιαφορήσω, γιατί ούτως ή άλλως το πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί ή να δω το φαινόμενο με όρους της ελεύθερης αγοράς - είναι κάποιος που μου «πουλάει» το πρόβλημά του κι έτσι ο πιο πειστικός θα με πείσει εξαγοράζοντας μια πράξη αλτρουισμού μου (και την άφεση αμαρτιών μου!);
17°
