Να τα καταδικάσουμε κι εμείς; Γιατί όχι; Τζάμπα είναι. Ούτως ή άλλως, αυτό δεν κάνουν και όσοι οφείλουν να αναλαμβάνουν δράση, αντί να βγάζουν κροκοδείλιες ανακοινώσεις; Για να δούμε, λοιπόν, τι έγινε και τι θα μπορούσε να είχε γίνει όσον αφορά τον τελικό - παρωδία.
- Ο πρόεδρος της ΕΠΟ, Σοφοκλής Πιλάβιος, αντί να δίνει μουντρούχος το κύπελλο στην Αγία Τριάδα της ΑΕΚ (Λυμπερόπουλος, Καφές, Δέλλας), θα μπορούσε να είχε αποχωρήσει απονομιμοποιώντας με την απουσία του τα μπάχαλα.
- Η (τεχνοκρατική, τρομάρα της) διοίκηση της ΑΕΚ αντί να τσακώνεται σε χαρτοπόλεμο με τον Σπανό για το αν ο Ατρόμητος είναι ομάδα γειτονιάς ή συνοικίας, θα μπορούσε να διερευνά την εικόνα ξεφτίλας της ΑΕΚτζιδικης εξέδρας που για κάθε σοβαρό άνθρωπο επισκίασε το Κύπελλο που κατέκτησε. Και να παίρνει μέτρα, ακόμα κι αν κινδυνεύει να γίνει πανό όπως ο «χαφιές Ντέμης».
- Η διοίκηση του Ατρόμητου αντί να ασχολείται με τα χρέη της ΑΕΚ και το άρθρο 44 να σκέφτεται αν με την προσκυνημένη στάση που κρατά προσφάτως στα διοικητικά της Σούπερ Λίγκας, ουσιαστικά επικροτεί το λάκκο της τρομοκρατίας, στον οποίο έπεσε μέσα το Σάββατο.
- Ο Τάσος Κάκος αντί να νίπτει τας χείρας του μασουλώντας τις καθυστερήσεις, θα μπορούσε να είχε διακόψει τον τελικό. Οι μεγάλοι διαιτητές φαίνονται πρωτίστως στα cojones. Και η δικαιολογία ότι αν το έκανε «θα γινόταν μακελειό» δεν στέκει. Αφού, έτσι κι αλλιώς, έγινε της κακομοίρας.
- Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων, πάλι, αντί να εκδίδει ανακοινώσεις με στίχους του Βάρναλη και την δραματικά κωμική (ή κωμικά δραματική;) κατάληξη «το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι μπουρδέλο», θα μπορούσε να είχε κάνει κοιτάξει απλά τη δουλειά της και οι χουλιγκάνοι να έμεναν στην εξέδρα, αντί να σουλατσάρουν στον αγωνιστικό χώρο. Το Σάββατο, άλλωστε, δεν υφίστατο και η δικαιολογία «ας το λύσουν μόνες τους οι ΠΑΕ, ανώνυμες εταιρείες είναι». Ο τελικός Κυπέλλου είναι σε όλες τις χώρες δημόσιο αγαθό, γι’ αυτό άλλωστε προβάλλεται κι από ελεύθερο κανάλι. Άρα, η διεξαγωγή του δεν αφορά κάποιον συνεταιρισμό, αλλά το κράτος. Θα μου πεις τι ψάχνεις, εδώ οι ΖΗΤΑδες κατηγορούν τους ΔΕΛΤΑδες για τραμπουκισμό οδηγού λεωφορείου που μετέφερε οπαδούς στο ματς. Θα σου πω με σηκωμένα τα χέρια ψηλά ότι με έβαλες στη θέση μου.
- Και τέλος η Πολιτεία αντί να εξοργίζεται και να συγκαλεί κατεπείγουσες συσκέψεις του τίποτα, θα μπορούσε να μην δέχεται αμαχητί ειδήσεις σαν κι αυτή που μας διασκέδασε δευτεριάτικα. «Στο αρχείο θέτει ο ποδοσφαιρικός εισαγγελέας της ΕΠΟ Ανδρέας Φάκος την υπόθεση των κασετών και τη διερεύνηση του νέου σκανδάλου στο ελληνικό ποδόσφαιρο καθώς σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης τα αδικήματα έχουν παραγραφεί και έτσι η έρευνα από την πλευρά της αθλητικής δικαιοσύνης σταματάει».
Τα παραπάνω δεν είναι ευχολόγιο, είναι όσα θα γίνονταν οπουδήποτε αλλού. Γιατί δεν έγιναν στην Ελλάδα, ούτε το Σάββατο ούτε σε καμία άλλη από τις πάμπολλες φετινές αφορμές; Γιατί το ποδόσφαιρο πια στην Ελλάδα έχει γκετοποιηθεί. Αυτό δεν είναι ηθικολογία, είναι πραγματικότητα. Απευθύνεται πια στο μόνο κοινό που πραγματικά ελκύεται από το προϊόν. Εκείνους τους Παναθηναϊκούς που κυνηγούσαν τους παίκτες της ομάδας τους τον περασμένο Δεκέμβρη, εκείνους τους Ολυμπιακούς που μπούκαραν στο αλήστου μνήμης ντέρμπι του Φλεβάρη, στους ομοϊδεάτες τους που έσπασαν το θέατρο Τέχνης και γενικώς γουστάρουν «Marinakis way», στους ΠΑΟΚτσηδες που πήγαν να κάψουν τον Σαχά στην Τούμπα και στους προχθεσινούς ΑΕΚτσηδες παρέα με εκείνους που έστησαν την ιστορία με τα ταξί πριν κάνα μήνα. Άντε και σ’ εκείνους που διαβάζουν τις αθλητικές εφημερίδες και δε γελάνε μαζί τους. Σε πολύ λίγους δηλαδή. Βασικά σε όσους ακριβώς αντιστοιχούν σε ένα προϊόν που φτιάχνεται από ανθρώπους του υποκόσμου με όρους υποκόσμου. Θέλεις ένα παράδειγμα; Ο Ολυμπιακός Βόλου, φέτος, κάνει μια εκπληκτική πορεία με φοβερά αποτελέσματα κι εξαιρετική μπάλα. Δε σου κάνει εντύπωση που στο κρίσιμο ματς με τον ΠΑΟ την τελευταία αγωνιστική, δε γέμισε το Πανθεσσαλικό; Δεν σου κάνει, όντως, γιατί η απάντηση στην παραπάνω ερώτηση ξεκινά με το όνομα Μπέος. Η φετινή σεζόν, λοιπόν, είναι αποκρουστικότερη της περσινής με τις κασέτες. Και η επόμενη θα είναι χειρότερη. Το φανταστικό μέτρο της απαγόρευσης μετακίνησης οπαδών επιτέλους δούλεψε. Αφού δεν έχουν με ποιον να πλακωθούν, πλέον την πέφτουν στους παίκτες (είτε δικούς τους, είτε αντιπάλους). Κι εδώ το λήγουμε, χωρίς το συνηθισμένο «τα πράγματα θα αλλάξουν όταν…» ή «πρέπει να…». Δεν πάνε να κόψουν το λαιμό τους. Αύριο – μεθαύριο έχει Τσάμπιονς Λιγκ και Παρ.-Κυρ. μπασκετικό Final 4. Σίγα μην κλάψω, σιγά μην στερηθώ…
18°
