Στις σελίδες της Πολιτικής κρύβεται ένας απειλητικός αρουραίος. Ένας λαγός τρέχει, εμφανίζεται από σελίδα σε σελίδα, από τι θέλει να ξεφύγει; Μια φωτισμένη πολυκατοικία, σύμβολα αντεστραμμένα, λευκά κενά. Τι θέλει αυτό το μικρό αγόρι στο editorial, γιατί παίρνει το χώρο, περιορίζει το κείμενο, ξεπροβάλλει ανάμεσα στα γράμματα; Γιατί ξεθωριάζει τις λέξεις χρεοκοπία, μνημόνιο, οικονομική κρίση, κατάθλιψη, τις σβήνει, τις διασπά, ξέρει με τι θα τις αντικαταστήσει;
Η τέχνη είναι μνήμη, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να το πει κανείς. Έτσι λέει ο Στίβεν Κινγκ. Η τέχνη όμως είναι και εικόνες προσεχώς, όψεις ενός μέλλοντος δυσδιάκριτου ακόμα, λάμψεις στο σκοτάδι, φλας σ’ αυτό που έρχεται για να διεκδικήσει τη θέση του στην ιστορία. Δεν ξέρω τι θέλει να πει ένα μικρό παιδί στο edito. Είναι αντίστιξη, αποφόρτιση, υπόμνηση, κριτική; Έτσι κι αλλιώς στην τέχνη βλέπει κανείς αυτό που θέλει, αυτό που είναι ο ίδιος ώριμος να δει. Αυτό που προτιμώ εγώ να βλέπω είναι η επόμενη μέρα, η συνέχεια, η νέα γενιά εξασκημένων βλεμμάτων, αυτή που κάνει τις λέξεις εικόνες και τις εικόνες περιεχόμενο.
Καμιά φορά άτσαλα, καμιά φορά επιτυχημένα, απ’ την αρχή προσπαθούσαμε να βρούμε τις εικόνες, αυτές τις σύγχρονες λέξεις που θα ερμηνεύουν, όχι μόνο θα δείχνουν τον κόσμο μας. Που πέρα απ’ τις δικές μας λέξεις, μετά, θα φτιάχνουν τη σύγχρονη εικονογραφημένη γλώσσα με την ίδια αν όχι πιο μεγάλη δύναμη απ’ τις λέξεις μας. Τη γλώσσα του καινούργιου κόσμου. Και οι εικόνες αυτές, οι εικόνες που ξεπερνούν την οθόνη, είναι η Τέχνη. Τα εξώφυλλα της ATHENS VOICE δεν είναι πίνακες, είναι οπτικά σχόλια στη θολή πραγματικότητα, είναι ύλη της εφημερίδας.
Από την αρχή προσπαθούσαμε, άλλωστε, να μην είμαστε μόνοι σ’ αυτό το παιχνίδι της επικοινωνίας, να βρίσκουμε συνταξιδιώτες, να εναλλάσσουμε τους ρόλους, να καλούμε τους φίλους μας στο ταξίδι. Σήμερα ζητήσαμε από τη Σχολή Καλών Τεχνών να πάρει στα χέρια της την εφημερίδα, να την πειράξει, να την ομορφύνει, να την αλλάξει. Να την εικονογραφήσει και συγχρόνως να τη σχολιάσει με τον τρόπο που οι σημερινοί φοιτητές και αυριανοί καλλιτέχνες βλέπουν το τυπωμένο χαρτί. Πριν ένα μήνα στην Τεχνόπολη, στην Εβδομάδα Μόδας, η Σχολή Καλών Τεχνών πάλι έδειξε τον τρόπο που «βλέπει» τη μόδα και τον ταραγμένο κόσμο μας. Έφτιαξαν μια μπούργκα με καρφίτσες, ένα κάλυμμα απαλό στην αφή που τρυπάει τις ψυχές. Σήμερα ζωγραφίζουν την πρώτη εφημερίδα που μπερδεύει τις γλώσσες με την ελπίδα να φτιάξει μια καινούργια.
Στις επόμενες σελίδες θα προσπαθήσουμε κι εμείς να ερμηνεύσουμε το αποτέλεσμα. Και, ίσως, να διαλέξουμε ρόλους. Αρουραίοι, λαγοί και μικρά παιδιά, ρόλοι για το μέλλον.
12°
