Αληθεύει ότι θα στείλουμε στη Γιουροβίζιον θρηνωδία καθ’ υπαγόρευσιν, για το προσφυγικό; Ο κ. Τσακνής δεν το σκέφτηκε, μου φαίνεται, καθόλου καλά. Όλα τα ’χε αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση, το μόνο που της έλειπε είναι να ανοίξει μέτωπο και με τους γιουροφάνς. Σ’ έχει στρώσει ποτέ στο κυνήγι γιουροφάν;
Δεν ξέρω βέβαια και πολλά γι’ αυτή την απόφυση της ποπ κουλτούρας, έχω όμως την εντύπωση ότι οι ταμένοι της, αν και φιλήσυχοι στην πλειονότητά τους, δεν αφίστανται αμαχητί των δικαιωμάτων τους τα οποία άλλωστε ασκούν άπαξ του έτους. Μια περιοδικότητα αρκετά συφερτική, αν υπολογίσει κανείς τις ξεσηκωμένες συλλογικότητες που τον τελευταίο μακρύ καιρό έχουν πιάσει τον κορμό της λαοπρόβλητης κολεγιάς Τσίπρα-Καμμένου και έι οπ, έι οπ, τον ταρακουνάνε πέρα δώθε.
-Κι άμα πέσω από κει, βασιλιά μου;
-Θα βρεθείς μέσα στην αγκαλιά μου.
Μωρ’ τι μας λες; Όρεξη την είχα. Θες από βίτσιο, θες από κακώς εννοούμενη κοκεταρία, θα προτιμούσα να πέσω απ’ την Ακρόπολη και να σταθώ όρθια. Το ίδιο φαντάζομαι ότι επιθυμούσαν και όλοι όσοι έβαλαν πλάτη σε εκλογές και δημοψηφίσματα για να παίζουν τώρα πάνω τους τη μακριά γαϊδούρα των διορισμών, συγγενείς, φίλοι και για όλα φταίν’ οι γκόμενες οι πρώην κι οι επόμενες.
Και για να στο πω κι αλλιώς να το καταλάβεις, όταν τα γιοφύρια μπροστά μας θα κόβονται, όταν θα μπαίνουμε σε αεροπλάνο με το συνάλλαγμα μασούρι στο στρίφωμα, η Γιουροβίζιον θα είναι η μόνη μας επαφή με τον έξω κόσμο. Κάτι σαν Αζερμπαϊτζάν χωρίς πετρέλαιο, Βοσνία χωρίς φολκλόρ και Κόσσοβο δίχως πρέζα. Με την Πουγουδουμού αναπεπταμένη αριθμητικώς και ολογράφως, χωρίς σιγαστήρα στον εκφωνητή και χωρίς τσιρότο στους υπότιτλους.
Γι’ αυτό σας λέω, κύριε Τσακνή μου, αφήστε το να πάει στα κομμάτια και βρείτε άλλη ΥΕΝΕΔ να παίξει των εχθρών τα φουσάτα περάσαν. Σας μιλάω εκ πείρας. Το μαύρο δεν είναι τίποτα μπροστά στο γκλίτερ. Άπαξ και στο πετάξουν πάνω σε ρούχο, γάμησέ τα.
18°
