Και ενώ στον ελληνικό δημόσιο διάλογο κυριαρχεί το θέμα των «λαθρομεταναστών» (sic) , του «μεγάρου» (sic) που μεταφέρθηκαν και των ευθυνών της κινηματικής Αριστεράς… η Διεθνής κοινότητα έρχεται αντιμέτωπη με πρωτοφανή γεγονότα, ιστορικής σημασίας – η επανάσταση στην Τυνησία, η εξέγερση στην Αίγυπτο, η αυτονόμηση του Νότιου Σουδάν…
Και τα τρία γεγονότα δεν είναι τίποτα λιγότερο από Επαναστάσεις των απλών ανθρώπων κατά των διεφθαρμένων κυβερνήσεών τους, που με την ανοχή ή και τις ευλογίες της Δύσης απομυζούν το λαό. Δεν είναι πραξικοπήματα των ισλαμιστών, όπως προσπαθούν να τα φωτογραφίσουν οι «Μεγάλες Δυνάμεις». Είναι για «το ψωμί, το βούτυρο και τη Δικαιοσύνη» όπως φώναζε μια νεαρή Αιγύπτια σε κάμερα του BBC. Τους ανθρώπους που εξεγείρονται τώρα, εμείς οι Έλληνες τους γνωρίζουμε – αν πάτε μια βόλτα στον Έβρο θα τους συναντήσετε. Είναι αυτοί οι «λαθρομετανάστες» που διασχίζουν τα σύνορά μας διεκδικώντας το δικαίωμα στη ζωή ή σε μια καλύτερη ζωή. Είναι οι νέοι άνθρωποι που τολμούν να ονειρεύονται και να απαιτούν.
Ποια η θέση της Ελλάδας, των ΜΜΕ και της λοιπής Ευρώπης στα γεγονότα; Σφυρίζουν αδιάφορα και συνεχίζουν να ασχολούνται με τους «λαθρομετανάστες». Οι εξεγέρσεις αυτές πάντως, πέραν όλων των άλλων, αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αντιληφθούμε επιτέλους την πραγματικότητα. Ή θα τους επιτρέψουμε να έχουν μια καλύτερη ζωή στις χώρες τους, με κίνδυνο να μην μπορεί η Δύση να τους εκμεταλλεύεται στο έπακρο, ή δεν θα παραπονιόμαστε για τα κύματα των αλλοδαπών που έρχονται στην Ευρώπη. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει (τα κρεματόρια δεν είναι ακόμα αποδεκτά).
21°
