Θα έλεγε κανείς ότι η τακτική που ακολουθεί προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας είναι η τακτική Καραμανλή το 2009: πετάω τη χειροβομβίδα στον επόμενο. Αλλιώς, δεν μπορεί να εξηγηθεί με πολιτικούς όρους η επικοινωνιακή στρατηγική που συνοψίζεται κατά βάση στο συμπέρασμα «μπορεί να μην τα κατάφερα, αλλά προσπάθησα».
Από πότε, όμως, η πολιτική σταμάτησε να είναι παραγωγή έργου και έγινε αγαθές προθέσεις; Από την αρχή της προεκλογικής περιόδου ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ προτάσσει τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης, λέγοντας εν ολίγοις ότι μπορεί να έφερα μία χειρότερη συμφωνία αλλά «διαπραγματευόμουν επί 17 ώρες». Δυστυχώς όμως και για τον ίδιο και για τη χώρα η διαπραγμάτευση, όπως εύστοχα έγραψε κάποιος στα social media, δεν είναι ερωτική πράξη για να μετράει η διάρκεια.
Ακόμα και το πρώτο προσωποκεντρικό σποτ του ΣΥΡΙΖΑ, στο οποίο προβλήθηκε για πρώτη φορά ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, τι δείχνει; Τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ να λέει ότι διεκδίκησε τις γερμανικές αποζημιώσεις, θέτοντάς τον σε αντιπαράθεση με τον Αντώνη Σαμαρά που δεν το έπραξε. Και πάλι, δηλαδή, προτάσσεται η καλή πρόθεση ανεξάρτητα με το ανεπιτυχές αποτέλεσμα που όλοι ξέρουμε. Ακόμα και στην κορύφωση της προεκλογικής του καμπάνιας, σήμερα, 2 μέρες πριν τις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ μας λέει όχι τι έκανε, αλλά τι θα ήθελε πολύ και προσπάθησε να κάνει. «Ανοίξαμε τη λίστα Λαγκάρντ». Μετάφραση: δεν πήραμε ευρώ, αλλά θέλαμε να πάρουμε. «Ζητήσαμε από τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ να πληρώσουν τους φόρους τους». Μετάφραση: Είπαμε ότι θα επαναπροκηρύξουμε τις άδειες, θέλαμε να το κάνουμε, αλλά ως εκ θαύματος ούτε αυτό κάναμε. «Δρομολογήσαμε την κάλυψη των κενών θέσεων στα νοσοκομεία». Μετάφραση: Εξακολουθούν να υπάρχουν όπως πριν, αλλά δρομολογήσαμε κάποτε να μην υπάρχουν. Και στη συνέχεια το σποτ απαριθμεί τα μέτρα που ΘΑ υλοποιηθούν: «ηλεκτρονική κάρτα υγείας», «έλεγχος των προμηθειών στα νοσοκομεία», «εξυπηρέτηση των ασθενών χωρίς φακελάκι». Όλα αυτά φυσικά δεν έγιναν, αλλά κατά βάθος θέλαμε πολύ να τα κάνουμε.
Ιδίως δε όσον αφορά στο τελευταίο «εξυπηρέτηση πολιτών χωρίς φακελάκι» είναι μάλλον δύσκολο να επιτευχθεί, αφού μόλις χθες αποκαλύφθηκε ότι επίορκος γιατρός στον Ευαγγελισμό, που ζητούσε 500 ευρώ από ασθενή για να τον χειρουργήσει, κατάφερε και επέστρεψε σαν να μην τρέχει τίποτα στη θέση του, διότι έκανε χρήση των ευνοϊκών διατάξεων του περίφημου νόμου Κατρούγκαλου. Τι προβλέπει ο ανεκδιήγητος νόμος; Ότι «οι επίορκοι (στο ΕΣΥ υπολογίζονται σε 60) επιστρέφουν στα νοσοκομεία. Εάν υπάρχουν πειθαρχικά συμβούλια θα κρίνουν ξανά την υπόθεσή τους. Αν σε κάποια νοσοκομεία δεν συγκληθεί καθόλου το συμβούλιο, τότε μετά την παρέλευση του ορίου που ορίζει ο νόμος ο επίορκος επανατοποθετείται αυτοδικαίως». Έτσι ο καρδιοχειρουργός του Ευαγγελισμού που είχε τεθεί σε διαθεσιμότητα (διότι όπως έγινε γνωστό τον Ιούλιο του 2014 αρνήθηκε να χειρουργήσει ασθενή χωρίς φακελάκι 500 ευρώ και τελικά ο ασθενής πέθανε), ξαναγύρισε στη θέση του εξαιτίας του ανεκδιήγητου νόμου Κατρούγκαλου. Λίγο δύσκολο, λοιπόν, να πιστέψει κανείς τη συγκεκριμένη εξαγγελία από μία κυβέρνηση που θέσπισε τον εν λόγω νόμο.
Ακόμα κι αν προσπεράσει κανείς τις διοικητικές παλινωδίες... σε μία χώρα που έφτασε στα πρόθυρα χρεοκοπίας, στην οποία έκλεισαν οι τράπεζες και οι εκλογές διεξάγονται υπό καθεστώς capital controls, το μόνο που έχει να επιδείξει το πρώτο προεκλογικό σποτ του ΣΥΡΙΖΑ που έβγαλε μπροστά τον αρχηγό του κόμματος, είναι η εικόνα του να καταθέτει στεφάνι στο σκοπευτήριο της Καισαριανής; «28.01.2015 Φόρος τιμής στους ήρωες της κατοχής» γράφει η λεζάντα.
Στο επόμενο να τον δείχνουν να καταθέτει στεφάνι στο Πολυτεχνείο, εάν ο στόχος είναι να φανεί ότι μπορεί να μην ήταν καλός πρωθυπουργός, αλλά είναι καλό παιδί, είναι ο αρχηγός. Ευτυχώς, όπως λέει και το μότο της προεκλογικής καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ, «η ιστορία έχει μνήμη».
