Δεν ήταν ακριβώς πρώτη είδηση, αλλά γράφτηκε και αυτό: Εγώ, ο Πλάτων Τήνιος του Γεωργίου, ετών 58 (ακόμα), θα είμαι υποψήφιος με το Ποτάμι στην Α΄ Αθήνας. Από το 1987 στις παρυφές της πολιτικής –σχολιάζοντας, συμβουλεύοντας, διδάσκοντας, εξηγώντας– τώρα πια και επίσημα στο κλαρί. Για πρώτη φορά στην πολιτική. Πρώτη φορά Υποψήφιος. Δεν οφείλω στην Ιστορία εξήγηση. Αλλοίμονο αν η Ιστορία ενδιαφερόταν. Όμως ως διδακτική ιστορία που ίσως χαρακτηρίζει και άλλους ανθρώπους (πιο σημαντικούς από εμένα) ή ίσως άλλα γεγονότα (κάπως γενικότερου ενδιαφέροντος), καταθέτω τις σκέψεις μου.
Γιατί, λοιπόν, ξαφνικά; Γιατί Τώρα; Γιατί Ποτάμι;
Γιατί ξαφνικά, μετά τόσο καιρό; Γεννήθηκα στην Αίγυπτο. Μορφώθηκα εκεί (3 χρόνια), στην Ελλάδα (7 χρόνια), στην Αγγλία (10+ χρόνια). Εξέπληξα όλους εγκαθιστάμενος στην Ελλάδα το 1987. Aσχολήθηκα με το πώς τα οικονομικά που έμαθα θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν εδώ: στην εξυγίανση του Δημοσίου, στην ενέργεια, στις συντάξεις. Οι ιδέες και απόψεις αυτές σύντομα μου έφτιαξαν ένα προφίλ κάποιου που είχε δίκιο πρόωρα – δυστυχώς πάντα στον Παρατατικό και ποτέ στον Ενεστώτα. Από τεχνοκρατικές θέσεις στις παρυφές του πολιτικού συστήματος κατάφερα να δω –επανειλημμένα και σε δύο εκδοχές– με ποιον τρόπο ορθές απόψεις απονευρώνονταν, στρογγυλεύονταν και τελικά εγκαταλείπονταν. Ανακάλυψα έτσι τη βαθύτερη σοφία του Yes Prime Minister, όπου ο τηλεοπτικός Πρωθυπουργός λέει ‘η δουλειά του ηγέτη είναι να ακολουθεί τους οπαδούς του’. Μετά από τόσο καιρό, κατάλαβα ότι δεν αρκεί να γράφεις τι είναι το σωστό, πρέπει να το λές και να το υποστηρίζεις ανοικτά. Γιατί αν δεν το κάνεις εσύ, απλώς δεν θα γίνει.
Γιατί Τώρα; Μετά το τρίτο Μνημόνιο, δεν θα υπάρχει Τέταρτο παρά μόνο Grexit. Αν η Ελλάδα τελικά εγκαταλείψει την ευρωπαϊκή πορεία, για τη δικιά μου γενιά θα είναι μεγάλη –προσωπική– ήττα. Χρειάζεται τώρα να συνειδητοποιήσουμε ότι επειδή όλες τις άλλες φορές τη γλιτώσαμε, δεν θα έχουμε το εθνικό ακαταλόγιστο μονίμως. Όμως, η εθνική περιδίνηση επιταχύνεται: ΝΔ μόνη της 5 χρόνια. ΠΑΣΟΚ μόνο του 2 χρόνια. ΝΔ/ΠΑΣΟΚ μαζί 2 και κάτι. ΣΥΡΙΖΑ 7 μήνες. Η ανακύκλωση των ίδιων λαθών με ταχύτερη εναλλαγή είναι εξόφθαλμα γελοία. Πρέπει να δοκιμαστεί, πλέον, κάτι διαφορετικό. Αν αποτύχει η Ελλάδα και πάλι, δεν θα υπάρχει για εμάς τίποτε, παρά μόνο η πλήρης ιδιώτευση.
Γιατί Ποτάμι; Τα τελευταία χρόνια όλα τα κόμματα, σε τελική ανάλυση, υποχρεώνονταν σε κεντρώες πολιτικές. Όμως, καθώς το έκαναν αυτό, το ΠΑΣΟΚ μιλούσε αριστερά, η ΝΔ δεξιά, ο Σύριζα συριζαϊκά. Όπως αποδείχθηκε το να οδηγείς στο Κέντρο αλλά να αλληθωρίζεις προς τα άκρα οδηγεί σε προσκρούσεις. Σε ψηφοφόρους, σαν και εμένα, οδήγησε σε αυξανόμενη απέχθεια. Από το 2007 ως το 2014, δεν κατάφερα να ψηφίσω κανένα κόμμα που να μπήκε στη Βουλή. Αυτό άλλαξε τον Ιανουάριο με το Ποτάμι – το πρώτο κόμμα στη Βουλή που δεν ντρέπεται να εκφράζει το Κέντρο και τη φιλελεύθερη στάση χωρίς κόμπλεξ και εμμονές.
Το Ποτάμι είναι το πρώτο κοινοβουλευτικό κόμμα που βρίσκεται αμιγώς στο Ευρωπαϊκό Κέντρο: Προσήλωση στην ελεύθερη οικονομία, στήριξή της με κοινωνική πολιτική, φιλελευθερισμό στις ανθρώπινες σχέσεις. Έχοντας σαφή άποψη για το τι πρέπει να γίνει και πώς, το Ποτάμι μπορεί να λειτουργεί ως μοχλός συνεννόησης υποχρεώνοντας τους άλλους να αναλογιστούν τα αδιέξοδα στα οποία τους οδηγεί η ρητορική τους. Έχουμε χρέος όλοι εμείς που συμφωνούμε να δείξουμε ότι είμαστε διαθέσιμοι. Ακόμη και από μη εκλόγιμες θέσεις (και ίσως κυρίως από εκεί) να υπενθυμίζουμε ότι η χώρα έχει εφεδρείες.
Αυτή την εβδομάδα, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η ΝΔ φαίνεται ότι πετυχαίνει την Αριστερή Παρένθεση που ήθελε και προετοίμασε. Αυτό ίσως απελευθερώσει τον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές να επιδιώξει με τη σειρά του Δεξιά Παρένθεση. Η περιδίνηση, στη χώρα με μνήμη χρυσόψαρου, ανεβάζει ταχύτητα. Για το λόγο αυτό, οφείλουμε να βάλουμε τους ανθρώπους του Ποταμιού ανάχωμα στις αλλεπάλληλες Παρενθέσεις. Και αυτό δεν γίνεται βάζοντας μόνο λάικ στο Facebook.
Για εμένα αυτό συνεπάγεται την 10η θέση με το Ποτάμι στην Α΄ Αθηνών. Όσοι άλλοι συμφωνούν δεν έχουν παρά να ψηφίσουν το Ποτάμι στις 20 Σεπτεμβρίου.
