Συνεχίζεται το «σφυροκόπημα» του Βαρουφάκη κατά της κυβέρνησης με νέο κείμενο που ανέβασε στο blog του και κάνει λόγο για «Μια νέα συνθήκη των Βερσαλλιών κυνηγά την Ευρώπη» ενώ τονίζει ότι «Η ανακοίνωση της Συνόδου Κορυφής είναι σαν ένα έγγραφο παράδοσης της Ελλάδας. Εκλαμβάνεται ως δήλωση, στην οποία η Ελλάδα υποκύπτει στο Eurogroup. Η ανακοίνωση της Συνόδου Κορυφής δεν έχει να κάνει τίποτα με τα οικονομικά ούτε με ένα σχέδιο που θα βγάλει την Ελλάδα από τη μοίρα της. Πρόκειται για ένα πολιτικό μανιφέστο του εξευτελισμού στην πράξη. Ακόμη και αν κάποιος απεχθάνεται την κυβέρνησή μας, η λίστα του Eurogroup έχει μεγάλη απόκλιση από την ευπρέπεια».
Το κείμενο του ως έχει:
Τις επόμενες ώρες και μέρες θα πρέπει να κάθομαι στη Βουλή για την αξιολόγηση της νομοθεσίας που αποτελεί μέρος της πρόσφατης συμφωνίας στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης για την Ελλάδα. Ανυπομονώ να ακούσω τον Αλέξη Τσίπρα και τον Ευκλείδη Τσακαλώτο που έχουν περάσει τόσα πολλά τις τελευταίες μέρες. Μέχρι τότε θα δέχομαι κριτική για τη νομοθεσία που περιμένουμε.
Μια νέα συνθήκη των Βερσαλλιών κυνηγά την Ευρώπη. Είχα εκφράσει αυτή την άποψη και το 2010 στο πρώτο μνημόνιο. Αν αυτή η έκφραση τότε φάνταζε κάπως σχετική, τώρα ταιριάζει απόλυτα.
Ποτέ στο παρελθόν της ΕΕ πήρε τέτοιου είδους απόφαση. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες συμπεριφέρθηκαν στον Αλέξη Τσίπρα και στην κυβέρνηση με τέτοιο τρόπου που ήταν σαν να δίνουν το τελειωτικό χτύπημα στο ευρωπαϊκό πρότζεκτ.
Αυτό το πρότζεκτ απέκτησε πολλές πληγές τις τελευταίες ημέρες. Οπως σημειώνει και ο Πολ Κρούγκμαν πολύ εύστοχα, οτιδήποτε και αν πιστεύεις για τον ΣΥΡΙΖΑ ή την Ελλάδα, δεν ήταν οι Έλληνες του ΣΥΡΙΖΑ που σκότωσαν το όνειρο μιας δημοκρατικής Ευρώπης.
Πίσω στο 1971, ο οικονομολόγος του Κέμπριτζ Νικ Κάλντορ είχε αναφέρει ότι το να χτίζεις μια νομισματική ένωση πριν από μια πολιτική ένωση, ήταν δυνατόν να οδηγήσει όχι μόνο σε μια αποτυχημένη νομισματική ένωση αλλά και σε μια αποδόμηση του ευρωπαϊκού πολιτικού σχεδίου. Αργότερα, το 1999, ο κοινωνιολόγος Ραλφ Ντάρεντορφ, είχε προειδοποιήσει ότι η νομισματική ένωση θα χωρίσει αντί να ενώσει την Ευρώπη. Ολα αυτά τα χρόνια ήλπιζα να ήταν λάθος αυτός. Τώρα όμως, οι δυνάμεις που είναι στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο, στη Φρανκφούρτη, έχουν συνωμοτήσει για να αποδειχθεί ότι ο Ντάρεντορφ είχε τελικά δίκιο.
Η ανακοίνωση της Συνόδου Κορυφής είναι σαν ένα έγγραφο παράδοσης της Ελλάδας. Εκλαμβάνεται ως δήλωση, στην οποία η Ελλάδα υποκύπτει στο Eurogroup.
Η ανακοίνωση της Συνόδου Κορυφής δεν έχει να κάνει τίποτα με τα οικονομικά ούτε με ένα σχέδιο που θα βγάλει την Ελλάδα από τη μοίρα της. Πρόκειται για ένα πολιτικό μανιφέστο του εξευτελισμού στην πράξη. Ακόμη και αν κάποιος απεχθάνεται την κυβέρνησή μας, η λίστα του Eurogroup έχει μεγάλη απόκλιση από την ευπρέπεια.
Η ανακοίνωση της Συνόδου Κορυφής σηματοδότησε μια πλήρη ακύρωση της εθνικής κυριαρχίας, χωρίς να θέτει στη θέση της ένα υπερ-εθνικό, ευρωπαϊκό, κυρίαρχο πολιτικό σώμα. Οι Ευρωπαίοι, ακόμη κι εκείνοι που δεν δίνουν δεκάρα για την Ελλάδα, θα πρέπει να προσέξουν.
Μεγάλο μέρος της ενέργειας δαπανάται από τα μέσα ενημέρωσης σχετικά με το αν οι όροι της παράδοσης θα περάσουν από το ελληνικό κοινοβούλιο και ιδίως αν οι βουλευτές θα ψηφίσουν υπέρ της νομοθέτησης των μέτρων. Δεν νομίζω όμως ότι είναι αυτό το ενδιαφέρον των ερωτήσεων του κόσμου. Το κρίσιμο ερώτημα είναι άλλο: Η ελληνική οικονομία έχει τύχη να σταθεί όρθια κάτω από αυτούς τους όρους;Αυτό είναι το ερώτημα που θα ακολουθήσει τις επόμενες μέρες και ώρες. Η μεγαλύτερη ανησυχία είναι ότι αυτή η πλήρης παράδοση από την πλευρά μας, θα οδηγήσει μια ατέρμονη κρίση.
Η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής της Ευρωζώνης, δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα πραξικόπημα. Το 1967 ήταν οι ξένες δυνάμεις που συνεργάστηκαν για τον τερματισμό της ελληνικής δημοκρατίας. Σε συνέντευξή μου στον Φίλιπ Ανταμς, ισχυρίστηκα ότι το 2015, ένα νέο πραξικόπημα οργανώθηκε από ξένες δυνάμεις, χρησιμοποιώντας ως όπλο τις τράπεζες. Η κύρια οικονομική διαφορά είναι το 1967 δεν είχαν ως στόχο τη δημόσια περιουσία ενώ το 2015 οι δυνάμεις πίσω από το πραξικόπημα απαίτησαν την παράδοση όλων των περιουσιακών στοιχείων της χώρας, στο βωμό ενός χρέους που δεν είναι βιώσιμο.
23°
