Η επίτευξη νέας δανειακής Συμφωνίας της χώρας με τους εταίρους της, μετά τους τρομερούς κινδύνους για έξοδο από το ευρώ που προκάλεσε το αδιέξοδο Δημοψήφισμα, δημιουργεί την ανάγκη μιας συνολικής συζήτησης για την αποτίμηση των μέχρι τώρα πρακτικών της χώρας, αλλά κυρίως για ένα συνεκτικό σχέδιο ανάταξης και ανασυγκρότησης.
Είναι στο χέρι της κοινωνίας να σωθεί, αλλά μόνο εάν αυτή αποφασίσει να αντιμετωπίσει τις αιτίες της κρίσης. Την έξαρση των συντεχνιακών πρακτικών. Τις διαδεδομένες πελατειακές σχέσεις. Την αδιαφάνεια. Την ικανοποίηση κάθε αιτήματος όσων είχαν τη δύναμη να πιέσουν. Την ανοχή στην ανομία
Όλα αυτά οδήγησαν σε μια χώρα που δεν παράγει, παρά ελάχιστα. Είχαν ως αποτέλεσμα την εξάρτηση της από τα δανεικά, όχι μόνο τα τελευταία χρόνια, αλλά εδώ και πολλές δεκαετίας. Και αντί τα δανεικά να χρησιμοποιηθούν για παραγωγικές δραστηριότητες, διοχετεύθηκαν στην άκρατη κατανάλωση.
Μόνο με ριζική αλλαγή παραγωγικού μοντέλου, ώστε να ξοδεύουμε λιγότερα από όσα παράγουμε, θα απαλλαγούμε από τις εξαρτήσεις των δανεικών. Προϋποθέτει τολμηρές μεταρρυθμίσεις στην διοίκηση, την οικονομία και το κοινωνικό κράτος. Απαιτεί συστράτευση και αλλαγή συνηθειών.
Δεν είναι εύκολο! Όλα αυτά πρέπει να γίνουν με τη μικρότερη δυνατή επιβάρυνση των αδυνάμων. Αλλά είναι ο μόνος δρόμος. Για να αποφύγουμε μια κατηφόρα, μπροστά στο τέλος της οποίας, η σημερινή δύσκολη κατάσταση θα μοιάζει παράδεισος.
19°
