Αυτή την Κυριακή υπερασπιζόμαστε τον ορθολογισμό, το φιλελεύθερο κοινοβουλευτικό πολίτευμα, τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας.
Η ηγεσία των κυβερνώντων παγιδευμένη σε στρεβλές, μη ορθολογικές εκτιμήσεις της πραγματικότητας (αν δεν επιχειρεί σκόπιμα καθεστωτική εκτροπή), αργά ή γρήγορα, τυφλωμένη από το δογματισμό της δε θα έχει άλλη δυνατότητα από τον περιορισμό των συνταγματικών ελευθεριών. Ήδη όσους αρνούμαστε τις λογικές της μας κατατάσσει στους εθνικούς μειοδότες. Εθνικισμός, λαϊκισμός, λόγος και συμπεριφορές ολοένα και πιο λούμπεν.
Λυπάμαι που ούτε ένας - μία βουλευτής του Σύριζα δεν είχε την ευθιξία να παραιτηθεί. Το έκαναν ακόμα και ΑΝΕΛ. Με θλίβει να σκέφτομαι πως άνθρωποι εκεί μέσα που αγωνίζονται για δικαιώματα νομίζουν ότι η δογματική επιλογή (από μικροπολιτικούς τακτικισμούς; από πολιτική ιδιοτέλεια; από αναχρονιστικές ιδεοληψίες;) της καταστροφής της οικονομίας μπορεί να οδηγήσει κάπου αλλού παρά στη βαρβαρότητα. Και γιατί άραγε να είναι λιγότερο σεβαστό δικαίωμα η περιουσία, οι καταθέσεις ενός πολίτη (η εργασία, η διαχείριση του χρόνου, της ζωής του δηλαδή), από το χρώμα, την εθνική καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό του;
Και απέναντι σ’ όλους αυτούς τους δίχως όρια αριβίστες, εντέλει, όλοι οι υπερασπιζόμενοι ατομικές ελευθερίες ή δικαιώματα πώς μπορούμε να αγνοούμε ότι σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής βαρβαρότητας, κι ας έχουν προηγηθεί νόμοι για την ιθαγένεια και σύμφωνα συμβίωσης, δε θα είμαστε πρώτοι εμείς που θα βρεθούμε στη χειρότερη θέση. Ας μη μας τύχει η εμπειρία της τυφλωμένης «από το δίκιο της» πλειοψηφίας, του απελπισμένου όχλου. Η ελευθερία και οι ελευθερίες προϋποθέτουν ανοιχτή οικονομία, πλουραλισμό, συνταγματικούς περιορισμούς της πλειοψηφίας, το κυριότερο, πολιτική τάξη που λογοδοτεί στην κοινωνία των πολιτών (όχι στο λαό των καθεστώτων!), που δεν είναι αδέσποτη, τυχοδιωκτική, άρα και αναπόφευκτα σε βάθος χρόνου αυταρχική.
Κανένα έθνος ή κοινωνία δεν αγαπήθηκε από τους άλλους, από τους ξένους, όσο οι Έλληνες. Ο φιλελληνισμός υπήρξε μοναδικό φαινόμενο - κίνημα στην ιστορία. Κάθε φορά που μοιραίοι ντόπιοι πολιτικάντηδες μας δείξανε ως υπαίτιους της εσωτερικής κακοδαιμονίας τους ξένους, βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα εθνική συμφορά.
Μακάρι το ΝΑΙ να είναι όσο γίνεται πιο δυνατό. Να θυμίσουμε στους εταίρους της Ένωσης πως μιλάμε την ίδια γλώσσα, δε ζούμε μόνο στα ίδια εδάφη, μ’ εκείνους που πρώτοι άρθρωσαν τις πιο ωραίες λέξεις: ισονομία, δικαιοσύνη, ελευθερία. Να ενεργοποιήσουμε τα αντανακλαστικά του φιλελληνισμού τους.
Την Κυριακή ψηφίζουμε αντίθετα απ’ τη Χρυσή Αυγή, τις προτροπές του Εθνικού Μετώπου της Λεπέν, κόντρα στους τακτικισμούς θλιβερών και μοιραίων ντόπιων πολιτικάντηδων.
19°
